Τα φέραμε από δω, τα φέραμε από κει, φτιάξαμε ένα καρναβάλι, που θα το ζήλευε και η Βραζιλία! Τίποτα δεν του λείπει: Εκτός από τις παραδοσιακές αποκριάτικες φιγούρες (κάου - μπόι, γορίλες, Κινέζοι κλπ. ), αλλά και τις υπερμοντέρνες (μπάτμαν, άνθρωπος - ρομπότ κλπ.), σε αληθινές βεντέτες της φετινής Αποκριάς αναδείχτηκαν οι ταχυδακτυλουργοί, οι θαυματοποιοί, αυτοί που καταπίνουν φωτιές, και άλλες παρεμφερείς ειδικότητες που συμπληρώνουν την τσιρκοειδή εικόνα των τελευταίων ημερών. Πρέπει, ωστόσο, να επισημάνουμε ότι οι Απόκριες στην Ελλάδα διαρκούν 365 ημέρες περίπου και εντοπίζονται κυρίως στα ανώτατα κλιμάκια της άρχουσας τάξεως, η οποία προσπαθεί παντοιοτρόπως να πείσει το λαό ότι το μασκάρεμα κάνει καλό στο δέρμα και ότι με τη στολή του Ζορό, π.χ., κυκλοφορείς και οπλοφορείς και δεν τρέχει τίποτα.

Τώρα, πώς θα τη βγάλει καθαρή ο Οτσαλάν στις φυλακές της Τουρκίας, αυτό δεν αφορά τους εορτάζοντες την Αποκριά Ελληνες, που, χάρη στον Κούρδο ηγέτη, ξαναβρήκαν τον περιπλανώμενο στρουθοκαμηλισμό τους. Οχι όλοι, βέβαια. Εκείνοι που πείθονται ακόμα σε όσα διαλαλεί ο ντελάλης της κρατικής μηχανής. Και οι περισσότεροι από αυτούς πείθονται, όχι γιατί είναι ηλίθιοι, αλλά γιατί αρνούνται να πιστέψουν ότι οι δικοί τους άνθρωποι, αυτοί που τους ψήφισαν για να προστατεύουν ιερά και όσια, είναι τόσο επιρρεπείς στην προδοσία. Η συγκεκριμένη, λοιπόν, μερίδα του λαού, όταν δεν υποκινείται από προσωπικά οφέλη, ακούει με προσοχή τον κρατικό ντελάλη, που ενώπιον της κοινής γνώμης δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Προσπαθεί δε να παρακολουθήσει το συλλογισμό του, για να ευθυγραμμιστεί σε ορισμένη λογική των πραγμάτων. Ετσι, εγκαταλείπεται στον παράλογο στροβιλισμό των αμφίσημων στοιχείων, που εκθέτει ο ντελάλης και καταλήγει τελικά στο να πειστεί ότι ο γάιδαρος πετάει. Πώς να μην πιστέψει, άλλωστε, στην ύπαρξη ενός ιπτάμενου γαϊδάρου, τη στιγμή που δεν μπορεί με κανέναν άλλο τρόπο να προστατέψει το τραυματισμένο του φιλότιμο; Να αυτοπυρποληθεί κι αυτός, όπως οι Κούρδοι; Αλλά τέτοια ενέργεια δεν ταιριάζει στα ήθη και στα έθιμα του τόπου. Ο γάιδαρος είναι μια κάποια λύση.

Σε λίγο, η λήθη θα σκεπάσει με τα πέπλα της το εφιαλτικό τοπίο κι ο Οτσαλάν θα ξεχαστεί στο Καθαρτήριο της Καθαρής Δευτέρας. Ο διεθνής ιμπεριαλισμός, όμως, ένα πράγμα φοβάται και τρέμει, την αλληλεγγύη των λαών. Γι' αυτό, ταμπουρωμένος πίσω από τον "γάιδαρο", κάτω από τις αποκριάτικες μάσκες και μέσα στον πυρετό του Σαββατοκύριακου, δεν αφήνει δευτερόλεπτο ανεκμετάλλευτο. Οι στόχοι του είναι γνωστοί. Οι λαοί βιώνουν στην τραγικότητα του καθημέραν βίου το παράλογο που δημιουργεί κοινωνικές αντινομίες και μετωπικές συγκρούσεις. Κι ενώ ο καθένας γνωρίζει τον μασκαρά, αποστρέφει το πρόσωπό του από των αμαρτιών αυτού, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια εξισορροπήσεως ανάμεσα στο Είναι και Φαίνεσθαι της πολιτικής πράξεως και των συνεπειών της στη ζωή ενός απλού πολίτη. Κι ενώ, λοιπόν, όλοι γνωρίζουν τον ένοχο, κοιτάζουν να βολευτούν στην πίστα του σκι (κι ας είναι και στον Παρνασσό), ονειρεύονται σαφάρι στην Κένυα και ρίχνουν καμιά ματιά στον ουρανό. Πού ξέρεις, μπορεί να υπάρχει ιπτάμενος γάιδαρος.