Η συγκρότηση του ταξικού πόλου και ο πανελλαδικός συντονισμός δράσης, μονόδρομος για το συνδικαλιστικό κίνημα

Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και στη συνέχεια τη "Λευκή Βίβλο" εντάθηκε η επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων, αφού τα δύο αυτά κείμενα δεν είναι τίποτε άλλο παρά συμπυκνωμένες οι απαιτήσεις και εντολές των πολυεθνικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών που απαιτούν άμεσα μέτρα για χτύπημα κάθε αντίθετης ιδεολογίας και πολιτικής που αμφισβητεί την κυριαρχία τους.

Προωθούνται και υλοποιούνται μέτρα ιδεολογικά, πολιτικά, νομοθετικά που εδραιώνουν παραπέρα το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης, που καταργούν κάθε δικαίωμα των εργαζομένων και επιστρέφουν τις εργασιακές σχέσεις στο Μεσαίωνα.

Παράλληλα, τα μονοπώλια υποδείχνουν τρόπους, βάζουν προϋποθέσεις για να γίνουν άμεσα υλοποιήσιμες οι εντολές και οι απαιτήσεις τους.

Σαν βασική προϋπόθεση θέτουν την αποδοχή από τους εργαζόμενους της δικής τους λογικής να εγκαταλείψουν οι εργαζόμενοι τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους και, κυρίως, να εγκαταλείψουν οριστικά κάθε ιδέα και απαίτηση για σταμάτημα της εκμετάλλευσης.

Να εγκαταλείψουν τη γραμμή της σύγκρουσης και της ταξικής πάλης και να αποδεχτούν τη γραμμή της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας του συμβιβασμού και του "κοινωνικού διαλόγου". Να αποδεχτούν τη χειραγώγηση και τον πλήρη έλεγχο του εργατικού κινήματος από τα μονοπώλια και το κράτος.

Εδώ μπαίνει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Πρέπει να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Εδώ αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός που εκφράζεται από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Παράταξη του ΣΥΝ που είναι και πλειοψηφία στο ΕΚ. Σαν γνήσιοι εκφραστές των αφεντικών υιοθέτησαν και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη "Λευκή Βίβλο" σαν ιδεολογικό και πολιτικό τους ευαγγέλιο και πορεύονται ανάλογα στο εργατικό κίνημα.

Ετσι τις εντολές των βιομηχάνων τις κάνουν αποφάσεις των οργάνων του ΕΚ, όπου είναι πλειοψηφία. Προωθούν απαρέγκλιτα και συστηματικά τη γραμμή των πολυεθνικών και των μονοπωλίων μέσα στους εργαζόμενους. Ανέλαβαν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι οι συντονισμένοι και μαζικοί αγώνες είναι αναχρονισμός, το σύγχρονο είναι τα σεμινάρια, οι ημερίδες, τα συμπόσια, τα ΚΕΚ, τα ΙΕΚ, το ροκάνισμα των κονδυλίων που απλόχερα μοιράζει η ΕΕ στους εκλεκτούς της.

Οι κοινές επιτροπές με την εργοδοσία, ο "κοινωνικός διάλογος", η εγκατάλειψη των πραγματικών αιτημάτων των εργαζομένων ανέλαβαν να παραλύσουν τους αγώνες, όταν με μορφή χιονοστιβάδας τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης διαδέχονταν το ένα το άλλο.

Ποιος θα ξεχάσει την κατάπτυστη δήλωση του Πολυζωγόπουλου, προέδρου της ΓΣΕΕ, όταν καταργούσε διά νόμου η κυβέρνηση το 8ωρο ότι "έχει και θετικά σημεία το Ν/Σ";

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι με την άρνησή τους να διεκδικήσουν ουσιαστικές αυξήσεις και με την υπογραφή ΣΣΕ κάτω από τον τιμάριθμο χάρισαν στους βιομηχάνους δισ. ενώ η αγοραστική δύναμη στους μισθούς και τα μεροκάματα είναι καθηλωμένη στη δεκαετία του '80.

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι με τη συμφωνία και έγκριση των συγκεκριμένων παρατάξεων εφαρμόζει η κυβέρνηση τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τα οποία καταργούν ΣΣΕ και άλλα δικαιώματά τους.

Μακριά η αλυσίδα των εγκλημάτων τους σε βάρος της εργατικής τάξης και του εργατικού κινήματος. Αβίαστα μπορούν να τους πουν οι βιομήχανοι, η ΕΕ, η κυβέρνηση, "άξιος ο μισθός σας", αφού ό,τι κατάχτησε η ΕΤ δεκάδες χρόνια με πολύμορφους και σκληρούς αγώνες κατάφεραν και με τη συμβολή τη δική τους να τα πάρουν σε ελάχιστο χρόνο πίσω.

Ανατροπή που θα έρθει μέσα από την αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων από τα κάτω, πάνω στα μικρά και στα μεγάλα προβλήματα, κόντρα στις επιλογές της άρχουσας τάξης της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Τα έμβρυα της ανατροπής γεννήθηκαν ήδη, υπάρχουν στη συνείδηση των εργαζομένων που τους γυρίζει την πλάτη. Γεννιούνται στους αγώνες που αναπτύσσονται, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, της νεολαίας. Γεννιούνται στα συντονιστικά των σωματείων της Ζώνης, των εμποροϋπαλλήλων, του μετάλλου, στα συντονιστικά της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης.

Υπάρχουν σε αρκετές Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και εκατοντάδες σωματεία που δεν υποστέλλουν τη σημαία της ταξικής πάλης. Υπάρχουν στη συνείδηση κάθε πρωτοπόρου εργάτη, υπάλληλου που δε συμβιβάζεται μέσα στη "νέα τάξη πραγμάτων", που τον πνίγει το άδικο και θέλει να παλέψει για ένα καλύτερο μέλλον.

Από την άποψη αυτή δεν μπορούν να υπάρχουν αυταπάτες ότι μπορεί κάτω από την πίεση των προβλημάτων και των εργαζομένων να πάρουν και σωστές αποφάσεις. Ολο και περισσότερο θα μετατρέπονται σε όργανα των μονοπωλίων για να τους βοηθήσουν να περνάνε την πολιτική τους σε βάρος των εργαζομένων.

Είναι, λοιπόν, μονόδρομος για τους εργαζόμενους η συγκρότηση του ταξικού πόλου και ο πανελλαδικός συντονισμός δράσης αν θέλουν να υπερασπίσουν τις καταχτήσεις τους, αν θέλουν να αντισταθούν στη λυσσαλέα επίθεση των πολυεθνικών, αν θέλουν να ανατρέψουν αυτή την πολιτική και τους εκφραστές της.

Απαιτούνται όμως ορισμένες προϋποθέσεις:

Να συνειδητοποιηθεί πρώτ' απ' όλα από τους κομμουνιστές ότι η επιτυχία της πανελλαδικής σύσκεψης στις 3 Απρίλη είναι κάτι πολύ σημαντικό, που είναι όμως μόνο η αρχή για την τεράστια δουλιά ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος. Βασικό κριτήριο για την επιτυχία της είναι οι συνδικαλιστές που θα συμμετέχουν να εκφράζουν τη δυναμική που δίνει η έγκριση και προσυπογραφή της συμμετοχής τους από πλατιά τμήματα των εργαζομένων.

Η πανελλαδική σύσκεψη δεν αρκεί να είναι ένα σημαντικό άθροισμα συνδικαλιστών, αλλά πρέπει να είναι έκφραση της δυναμικής πλατιών τμημάτων εργαζομένων και της διάθεσής τους να παλέψουν στον ταξικό αγώνα για την αλλαγή της συνολικότερης κατάστασης. Επομένως, τις επόμενες ημέρες πιο τολμηρά, πιο αποφασιστικά να παρθούν αποφάσεις από συνδικάτα, να φτάσει το πλαίσιο συσπείρωσης της Επιτροπής Πρωτοβουλίας σε όλους τους χώρους δουλιάς. Να απλώσουμε το χέρι σ' όλους τους συνδικαλιστές που δυσανασχετούν μ' αυτή την κατάσταση, να τους καλέσουμε να αναλάβουν την ευθύνη τους, το μερτικό που τους αναλογεί για την αλλαγή της κατάστασης, να στηρίξουν αυτή την πρωτοβουλία.

Ταυτόχρονα να παρθούν μέτρα για τη στήριξη των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των οικοδόμων, των συνταξιούχων, άλλων τμημάτων των εργαζομένων. Να αναπτυχθεί η δράση ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη και αξιοποιούν τη χώρα σαν ορμητήριο.

Ολες τις επόμενες μέρες, ούτε ώρα χαμένη. Να μπουν γερά τα θεμέλια για τη συγκρότηση του ταξικού πόλου. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλη καθυστέρηση στην οργάνωση της αντίστασης και αντεπίθεσης της εργατικής τάξης.

Το εξαιρετικής σημασίας καθήκον της συγκρότησης του ταξικού πόλου δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνο ορισμένων συνδικαλιστών. Είναι πρωταρχικής σημασίας καθήκον όλου του Κόμματος, γιατί ο ταξικός πόλος συνδέεται άρρηκτα με τη γενικότερη προοπτική της πάλης και τους στρατηγικούς στόχους του Κόμματος.

Με τους εργαζόμενους στην αδράνεια και στο περιθώριο οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες όχι μόνο για τους ίδιους αλλά για την πορεία της χώρας συνολικότερα.

Παναγιώτης ΣΟΦΟΣ

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ