Οι δύο ποιητές συζητούν για την Τέχνη. Είναι η τελευταία συνέντευξη του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού, στον φίλο του ποιητή Παναγιώτη Καραβασίλη.

Στη συνέντευξη αναλύονται όλα τα δρώμενα: πολιτικά - κοινωνικά πολιτιστικά και καλλιτεχνικά - πολιτισμού. Μερικά από αυτά είναι: Ποιες είναι οι ορίζουσες της Τέχνης, τι επιζητούν να δουν οι άνθρωποι από την Τέχνη, πόσο "Ιατρός" είναι ο ποιητής, πώς πολιτεύεται ένας ποιητής, η ποίηση με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να έχει κοινωνική απήχηση και διαχρονικότητα. Πώς ισορροπεί ο ποιητής ανάμεσα σ' αυτό που γράφει και σ' αυτό που ζει - πώς αναζητεί τον εαυτό του ο ποιητής μέσα απ' το έργο του - Πώς συγκρούεται ο έρωτας με το θάνατο - υπάρχει μοναξιά για τον ποιητή - Μπορεί να σταματήσει τη φθορά ένα ποίημα - Μπορεί ο λόγος της ποίησης να διαπεράσει τις αδιαφάνειες της οικονομικής παγκοσμιοποίησης - η αθωότητα της Τέχνης και η αντίσταση - και πολλά άλλα.

Μέσα απ' τις ερωτήσεις - απαντήσεις διαφαίνεται η θέση και η αντίσταση των δύο ποιητών στη σημερινή ατμόσφαιρα. Ο Μιχάλης Κατσαρός που έφυγε πρόσφατα απ' τη ζωή καταλήγει: "Αυτοί που έχουν ιδιότητες τέχνης - που πλησιάζουν την τέχνη, γεννούν την ιστορία... ", "Με ονόματα μπορεί να ζούμε παντού - να πηγαίνουμε παντού και να μην αισθανόμαστε μόνοι".

Το συμπέρασμά τους: "Αντισταθείτε" διά της Τέχνης! "Εμείς είμαστε υπάλληλοι της ιστορίας και της συνείδησής μας, όχι υπάλληλοι αφεντικών". Μια ρήση που μοιάζει με το λόγο του Μαρξ και του Ενγκελς για τη σχέση ανθρώπου - Τέχνης και πολιτισμού: Η διαρκής προτροπή για τη μη απώλεια της εν εγρηγόρσει καταστάσεως του ανθρώπου.

(Εκδόσεις "Ιδμων".

Νίκος ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ