Οταν ένας βετεράνος της δημοσιογραφίας, με ρίζες στην αντιστασιακή δημοσιογραφία, εκδίδει μια επιλογή χρονογραφημάτων και επιφυλλίδων του που, με φλέγοντα ακόμη θέματα ξεπερνούν τη δημοσιογραφική επικαιρότητα, τότε αυτά τα κείμενα, αναβαθμίζονται σε πολύτιμη κατάθεση στην ιστορία μας. Και όταν αυτός ο δημοσιογράφος συμβαίνει να είναι και ονομαστός δικηγόρος, με πλατιά πνευματική συγκρότηση, σημαντική συνδικαλιστική δράση και συνεργασία για πολλά χρόνια με το "Ριζοσπάστη", τότε ο αναγνώστηςέχει μπροστά του το χρονικό ενός δημοσιογραφικού αγώνα που συνθέτουν η γνώση, η πείρα, η παρρησία και τα μεγάλα ιδανικά.

Το βιβλίο του Γ. Μητραβέλα δεν έχει ανάγκη από κρίσεις και επαίνους. Εχει κριθεί. Ενα στοιχείο του, που αξίζει να τονιστεί, είναι ότι, ως νομομαθής, επεξεργάζεται βασικές έννοιες του Δικαίου, Εσωτερικού και Διεθνούς, ελέγχει την εφαρμογή τους, καταγγέλλοντας τον αχαλίνωτο διασυρμό τους, δεκαετίες τώρα, στη χώρα μας και σε άλλες χώρες που αγωνίστηκαν για την απαλλαγή τους από την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό. Χαρακτηριστικά, αναφέρουμε: Στο πρώτο κείμενο, ένα χρονογράφημα - γύρω στο '60, λίγο πριν τις "εκλογές βίας και νοθείας" του Καραμανλή - βλέπει στον ύπνο του εφιαλτικές σκηνές της Κατοχής. Στην επιφυλλίδα "Λαός, Τύπος και Δικαιοσύνη" ("Ριζοσπάστης", 12-2-'76) επιτίθεται σε εγκύκλιο του τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κατά την αναθεωρητική δίκη βασανιστών της χούντας, που συνιστά (!) στους εισαγγελείς Εφετών, στο όνομα της δικονομίας και της έννομης τάξης, να κωφεύσουν στην "παραζάλη" της κοινής γνώμης και του Τύπου. "Το Δίκαιο είναι τόσο δίκαιο", τονίζει ο Γ. Μ., "όσο ανταποκρίνεται στην κοινή συνείδηση, όσο συμπίπτει με αυτό που λέμε "δημόσιο αίσθημα"". Και ότι ο δικαζόμενος - στη Χαλκίδα - βασανισμός "δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη την άχρωμη "σωματική βλάβη" του Ποινικού Κώδικα", στην οποία επιχειρούσε η εγκύκλιος να περιορίσει την κατηγορία κατά των βασανιστών "... γιατί τάχα οι σωματικές βλάβες δεν ήσαν δα και σκοπούμενες"!

Αναφέρουμε, ακόμα, τη φωνή του Γ. Μ. για τα εγκλήματα των Σήγκμαν Ρη και Λη Πονγκ στην Κορέα, για τη δολοφονία του ήρωα του Κονγκό Πατρίς Λουμούμπα. Και τη θαρραλέα επιφυλλίδα, στο τέλος "Στάλιν, ένας μεγάλος του αιώνα μας".("Ριζοσπάστης", 21-2-1990).

Μανώλης ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ