Οι εφιαλτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια και η φωτιά του πολέμου που άναψαν τα γεράκια του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ήταν εντελώς φυσικό να δημιουργήσουν ένα σκηνικό στο οποίο δε χωρούν άλλα, σημαντικά στην ουσία τους, ζητήματα, όπως για παράδειγμα οι επικείμενες Ευρωεκλογές. Αλλωστε η πλήρης σύμπλευση και συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στις ΝΑΤΟικές επιδρομές, φέρνει - θέλουμε δε θέλουμε - τη χώρα πιο κοντά σε περιπέτειες απροσδιόριστης έκτασης. Κι όμως. Οσο φρικιαστικό κι αν φαίνεται, αλλά χωρίς καμιά απολύτως διάθεση ευτελούς εκμετάλλευσης του δράματος που προκαλούν η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και οι θηριωδίες της "νέας τάξης", ΤΩΡΑ είναι η ώρα να μιλήσουμε για τις ευρωεκλογές και τις πραγματικές επιλογές που υπάρχουν για το λαό της χώρας μας.

Τώρα, που το νωπό αίμα στη γειτονική Γιουγκοσλαβία λειτουργεί σαν ελιξίριο για διαπιστώσεις και συμπεράσματα, γύρω από το ρόλο του ιμπεριαλισμού και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τώρα, που τα αχνίζοντα συντρίμμια από τις καταστροφές, απελευθερώνουν τη σκέψη και αγωνιωδώς αναζητούνται απαντήσεις σε τόσα και τόσα "γιατί". Τώρα, που τα συνθήματα καταγγελίας και απόρριψης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, βγαίνουν από τα σώψυχα και του τελευταίου πολίτη. Τώρα, πριν αρχίσουν οι ντόπιοι σύμμαχοι του Κλίντον, του Μπλερ και Σρέντερ τις προσπάθειες να μανιπουλάρουν τα αισθήματα του ελληνικού λαού. Πριν επιστρατεύσουν λυτούς και δεμένους για την αποκατάσταση του κλίματος "ευδαιμονίας" και αναμονής των "τριάκοντα αργυρίων", μόνο και μόνο για να υφαρπάξουν την ψήφο μας, ώστε αναβαπτισμένοι να προχωρήσουν σε νέες ντροπές και να προκαλέσουν περισσότερους κινδύνους για τη χώρα, τώρα είναι ανάγκη να μιλήσουμε και για τις ευρωεκλογές.

Οι εξελίξεις δίνουν από μόνες τους απαντήσεις. Τα ζητήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της ασφάλειας, της θέσης της Ελλάδας στο σύγχρονο κόσμο ενσαρκώνονται στο δόγμα της πλήρους ενσωμάτωσης και υποταγής στους "μεγάλους". Με τους οποίους, οι άθλιοι κυβερνώντες έχουν την ψευδαίσθηση ότι επειδή συνυπογράφουν κάθε απόφαση, θα μπορούν επ' άπειρο να οραματίζονται ότι παίζουν - ή και να παίζουν - το ρόλο του "μικρού ιμπεριαλιστή" στην περιοχή. Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν πριν λίγο καιρό για την πολιτική της ξεδιάντροπης σύμπλευσης των κυβερνώντων, με ξένα προς τη χώρα και το λαό της, συμφέροντα. Τώρα, όλες οι αναλύσεις και η ουσία της ασκούμενης πολιτικής, συμπυκνώνεται στα συνθήματα που βροντοφωνάζει ο λαός μας, "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο" ή "ΝΑΤΟ σημαίνει χούντες και πόλεμοι". Συνθήματα καταγγελίας και κατακραυγής του ιμπεριαλισμού και της ολιγαρχίας. Ταυτόχρονα όμως, συνθήματα - γροθιά στα κόμματα, που με την πολιτική τους αποπροσανατολίζουν τον ελληνικό λαό για το "μονόδρομο" της ΟΝΕ και της πλουτοκρατίας, στον οποίο υποκλίνονται. Συνθήματα - μομφή και αποκάλυψης του ρόλου που αυτά παίζουν στα πλαίσια της διαμορφούμενης "νέας τάξης" και της προσπάθειας ένταξης της χώρας σ' αυτή. Και εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι όποιες θέσεις παίρνουν αυτές τις μέρες εκπρόσωποι αυτών των κομμάτων, κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος, δεν αποτελούν την κολυμπήθρα εξαγνισμού της πολιτικής του "μονόδρομου" της ΕΕ και της ΟΝΕ, που συστηματικά ακολουθούν. Του "μονόδρομου" που, πέρα από όλα τα άλλα, είναι και μονόδρομος ο οποίος αναπόφευκτα οδηγεί όχι μόνο στην αποσταθεροποίηση, αλλά ακόμα και στον ίδιο τον πόλεμο. Είναι ο μονόδρομος της συνυπογραφής των βομβαρδισμών και εμπλοκής της χώρας στα πλέον ακραία σχέδια του κεφαλαίου και της ολιγαρχίας, οι εκπρόσωποι της οποίας είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι ακόμα και να ανοίγουν πυρ, να βομβαρδίζουν και να μακελεύουν τους λαούς, αν έτσι επιτάσσουν τα συμφέροντα της "νέας τάξης".

Τα περί οικονομικής "σύγκλισης" και ΟΝΕ, είναι λίγο πολύ - γνωστά. Η ονομαστική προσαρμογή κάποιων οικονομικών δεικτών στα όρια που αποφάσισε η ΕΕ για ένταξη στην ΟΝΕ, στην ουσία δε δίνουν διέξοδο στα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Μιας οικονομίας που οι ανάγκες της ολιγαρχίας τη θέλουν συμπληρωματική, στις δραστηριότητες των ξένων και ντόπιων πολυεθνικών. Ετσι, παρά τα ποικιλόμορφα προγράμματα "σύγκλισης", τα στοιχεία και οι δείκτες που αφορούν το δυναμισμό της ελληνικής οικονομίας χειροτερεύουν. Κλάδοι αιχμής της ελληνικής οικονομίας έχουν ουσιαστικά παραδοθεί στο ξένο κεφάλαιο. Η βιομηχανική παραγωγή με το ζόρι κινείται στα επίπεδα του 1980. Η αγροτική οικονομία φθίνει όλο και περισσότερο. Το κλείσιμο, σημαντικών πολλές φορές, παραγωγικών μονάδων έχει εξελιχθεί σε επιδημία. Η ανεργία, ακόμα και με τις αλχημείες που επιστρατεύουν για τη μέτρησή της οι επίσημες υπηρεσίες, έχει σκαρφαλώσει σε πρωτοφανή για τη χώρα επίπεδα. Την ίδια στιγμή οι περιβόητες "διαρθρωτικές" αλλαγές, έχουν σηματοδοτήσει μία πρωτοφανή επίθεση ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, έχει αναχθεί σε εθνικό στόχο. Τα περιβόητα τέλος κονδύλια και "πακέτα", χάριν των οποίων υποτίθεται πως αποφασίστηκαν οι... "μονόδρομοι", αποδεικνύεται πως δεν είναι τίποτα άλλο από μέσα ενίσχυσης των κερδών και της κυριαρχίας κάποιων ομάδων της άρχουσας τάξης, ενώ αποδεδειγμένα πλέον ουδείς μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά πως συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Προχωράμε στην αναμέτρηση των ευρωεκλογών με την αίσθηση της δικαίωσης εντονότερη από ποτέ. Δε θέλαμε, βέβαια, να έχουμε επιβεβαιωθεί με τόσο δραματικό τρόπο. Ομως, όπως και να "διαβάσει" κανείς την πορεία προς τις κάλπες του Ιούνη, εκείνο που θα πρέπει να δεσπόζει στη στάση του κάθε ψηφοφόρου, είναι το δίλημμα "με ποιον να πάει και ποιον ν' αφήσει". Το βέβαιο είναι πως η πατριωτική στάση, ιδιαίτερα σήμερα, απαιτεί το μαύρισμα όλων όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συντάσσονται ή δίνουν άλλοθι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, με ταυτόχρονη και αποφασιστική ενίσχυση των δυνάμεων που αντιτάσσονται σ' αυτά. Στάση θαρραλέα, συνειδητή, πατριωτική -μακριά από συναισθηματικές πολιτικά εξαρτήσεις από πρόσωπα και κόμματα- είναι να καταδικαστούν στις κάλπες όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που: είτε έχουν συνυπογράψει τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ και παίρνουν ενεργό μέρος στο βρώμικο πόλεμο, όπως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε στηρίζουν ουσιαστικά την κυβέρνηση και τις ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις όπως η ΝΔ, είτε με τη στάση τους σπέρνουν αυταπάτες, αποπροσανατολίζουν και τελικά παροπλίζουν το λαό, δίνοντας δυστυχώς με αυτό τον τρόπο "χείρα βοηθείας" στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις.

Στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, ψήφο καταδίκης και καταγγελίας των φρικαλεοτήτων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ψήφο πατριωτική αποτελεί η υπερψήφιση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ. Του μόνου Κόμματος που με συνέπεια και χωρίς ταλαντεύσεις ορθώνει το ανάστημά του στα πολεμοκάπηλα σχέδια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για παραπέρα διχοτόμηση και ματοκύλισμα των λαών των Βαλκανίων. Του μόνου Κόμματος που αναζητά και προτείνει διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση, στη συνειδητοποίηση πως μόνο η παλλαϊκή και διευρυνόμενη αντίσταση και η συνολική ρήξη με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, είναι δυνατόν να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για αλλαγή ρότας, προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης των συμφερόντων της χώρας και του λαού, σε συνθήκες ειρήνης και συνεργασίας των λαών.