Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Ρέππας, έσπευσε να προδικάσει ευθύς εξαρχής ότι όσοι στρατιωτικοί δε δεχτούν να θέσουν εαυτούς κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ - στο οποίο συμμετέχει και η χώρα μας - θα τιμωρηθούν ως λιποτάκτες, ενώ ήδη, τις ώρες που γράφονταν τούτες οι γραμμές, ο αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού Μαρίνος Ριτσούδης, που αρνήθηκε να ακολουθήσει το Α/Τ"Θεμιστοκλής" στην εγκληματική ΝΑΤΟική επιχείρηση καταδικάστηκε από το Ναυτοδικείο για ανυπακοή.

Την κυβερνητική επιχείρηση τρομοκράτησης των στρατευμένων, προσφέρθηκαν αμέσως να συνδράμουν διάφοροι γνωστοί αστοί πολιτικοί, όπως ο κ. Μητσοτάκης, ενώ ορισμένοι - ελάχιστοι ευτυχώς - νομικοί, όπως ο καθηγητής κ. Λοβέρδος, ανέλαβαν να προσδώσουν κάποια νομιμοφάνεια στις κυβερνητικές αιτιάσεις και πρακτικές.

Η ανησυχία και η αντίδραση της κυβέρνησης και των παραγόντων του αστικού συστήματος είναι εντελώς κατανοητές και αναμενόμενες. Το παράδειγμα του ναύτη Νίκου Γαρδίκη και άλλων ναυτών και αξιωματικών του Α/Τ "Θεμιστοκλής", που δήλωσαν θαρραλέα ότι δε στρατεύτηκαν, για να συμμετάσχουν στο βρώμικο ΝΑΤΟικό πόλεμο και θέλουν να μείνουν πιστοί στην πατρίδα και τον όρκο που έδωσαν, φοβούνται ότι θα βρει μιμητές, ιδίως στην περίπτωση ενεργότερης στρατιωτικής συμμετοχής της χώρας στο συγκεκριμένο πόλεμο, αλλά και γενικότερα στο μέλλον. Με λίγα λόγια, η άρχουσα τάξη της χώρας φοβάται το ενδεχόμενο να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει τις Ενοπλες Δυνάμεις για τις κάθε είδους βρώμικες επιχειρήσεις αυτής και των ξένων συμμάχων της, όπως ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία. Ο κ. Λοβέρδος, μάλιστα, σε άρθρο του στην εφημερίδα "ΛΟΓΟΣ", στις 18.4.99, είναι κυνικά αποκαλυπτικός: Ο ναύτης, γράφει, "πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά για να μην ακολουθήσουν και άλλοι" (Δυστυχώς, όμως γι' αυτόν και το σύστημα που υπηρετεί, ήδη ακολούθησαν και άλλοι).

Κατά τη γνώμη, λοιπόν, του κ. Λοβέρδου, όπως διατυπώνεται στο παραπάνω άρθρο, "η άποψή του (σ. σ. εννοώντας του Νίκου Γαρδίκη) ως στρατευμένου, για το τι είναι σημαία του ΝΑΤΟ, τι είναι το ΝΑΤΟ και τι είναι αυτός ο πόλεμος (σ. σ. η υπογράμμιση δική μας) δε μας αφορά"!! Ετσι, λοιπόν, νομίζει ότι ξεμπερδεύει με το ζήτημα ο κ. Λοβέρδος! Μόνο που η γνώμη του, εκτός του ότι βρίσκεται σε πλήρη διάσταση με το αίσθημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας, έρχεται σε αντίθεση με το Ελληνικό Σύνταγμα, το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και τον Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα.

Συγκεκριμένα, το Ελληνικό Σύνταγμα,το οποίο - όπως είναι γνωστό - έχει αυξημένη τυπική ισχύ και υπερισχύει των κοινών νόμων, ορίζει στο άρθρο 2 παρ. 2 ότι "Η Ελλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών" και στο άρθρο 4 παρ. 6 ότι "Κάθε Ελληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας,σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων". Εξ αντιδιαστολής, συνάγεται αβίαστα, ότι καμιά υποχρέωση δεν έχει να συντελεί σε επιθετικές ενέργειες της χώρας. Εξάλλου, σύμφωνα με την άποψη που έχει επικρατήσει διεθνώς, η στρατιωτική προσταγή, η οποία είναι προδήλως παράνομη (manifestement illegale), όχι μόνο δεν είναι δεσμευτική γι' αυτόν στον οποίο απευθύνεται, αλλά σε περίπτωση εκτέλεσής της, μπορεί να επισύρει και την τιμωρία του. Το σκεπτικό αυτό υιοθέτησε, άλλωστε και το Διεθνές Δικαστήριο της Νυρεμβέργης το 1945, το οποίο δίκασε τα εγκλήματα των ναζιστών κατά τη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου, σύμφωνα με το Χάρτη του οποίου, και ειδικότερα με το άρθρο 8,ορίζεται ότι "Το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος ενήργησε κατόπιν εντολής της κυβερνήσεώς του ή των προϊσταμένων του Αρχών δεν απαλλάσσει αυτόν της ευθύνης... ".Τέλος, η αρχή αυτή διατυπώνεται και στονελληνικό ΣΠΚ και συγκεκριμένα στο άρθρο 53 παρ. 2,το οποίο ορίζει ότι η πράξη (του στρατιωτικού που λαμβάνει προσταγή από τον αρχηγό του να εκτελέσει οποιαδήποτε υπηρεσία και αρνείται να υπακούσει ή παραλείπει την εκτέλεσή της) δεν είναι άδικη, αν η προσταγή ή η υπηρεσία είναι προδήλως παράνομη.

Και για το γεγονός ότι η διαταγή συμμετοχής σε μια επιθετική και εγκληματική επίθεση, όπως είναι αυτή του ΝΑΤΟ ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας, είναι προδήλως παράνομη, δε χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία. Η πραγματικότητα βοά και καθένας μπορεί να την αντιληφθεί εύκολα. Αλλωστε, όλοι σχεδόν οι έγκριτοι νομικοί και διεθνολόγοι στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς, συμφωνούν ότι η επίθεση του ΝΑΤΟ δεν έχει νομικό έρεισμα στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ (δεδομένου αφ' ενός ότι δεν πρόκειται για νόμιμη άμυνα μέλους του που έχει υποστεί ένοπλη επίθεση και αφ' ετέρου ότι δεν έχει αποφασιστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού), αλλά και σε καμιά άλλη διεθνή συμφωνία ή συνθήκη, ούτε καν του ίδιου του ΝΑΤΟ, η ιδρυτική συνθήκη του οποίου όριζε ότι δεν επιτρέπει τη δράση του Οργανισμού έξω από τα όριά του. Η συνθήκη αυτή άλλαξε στις 25/4/99, και σύμφωνα με το νέο δόγμα, επιτρέπεται στο ΝΑΤΟ να επεμβαίνει και εκτός ορίων των κρατών - μελών του, αλλά και πάλι δεν νομιμοποιεί την αποστολή στρατευμένων έξω απο τα σύνορα. Πολύ περισσότερο που η απόφαση για τον πόλεμο, πάρθηκε πριν την αλλαγή της συνθήκης.

Αυτοί, που όχι απλώς παρανομούν αλλά εγκληματούν,δεν είναι οι "ανυπάκουοι" στρατευμένοι νέοι, αλλά οι ΝΑΤΟικοί ηγέτες και η ελληνική κυβέρνηση που συνυπογράφει τις άδικες και παράνομες αποφάσεις και συνεργεί ποικιλοτρόπως στη δολοφονία του γιουγκοσλαβικού λαού. Αλήθεια για τα εγκλήματα αυτά, πότε θα λογοδοτήσουν;

Αντώνης ΑΝΤΑΝΑΣΙΩΤΗΣ

Δικηγόρος