27 Απρίλη 1941. Η μαύρη επέτειος της κατάληψης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής της Αθήνας.

Είναι 8.10 το πρωί, όταν οι πρώτες μηχανοκίνητες μονάδες των Γερμανών μπαίνουν σε μια άδεια από κόσμο πρωτεύουσα. Ο λαός κλείστηκε στα σπίτια του, δείχνοντας έτσι, από την πρώτη μέρα, την απέχθειά του στον κατακτητή. Οι μόνοι που τους υποδέχονται στην είσοδο της πόλης - διασταύρωση Λεωφόρου Αλεξάνδρας και Κηφισίας, στους Αμπελόκηπους - είναι: Ο Στρατηγός Καβράκος, ο Δήμαρχος της Αθήνας Αμβρόσιος Πλυτάς, ο Δήμαρχος Πειραιά Μανούσος και ο Νομάρχης Αττικής Πεζόπουλος.

Την προηγούμενη μέρα της κατάληψης της Αθήνας, η Ανεξάρτητη Κομμουνιστική Οργάνωση, με επικεφαλής τον Σπύρο Καλοδίκη, οργάνωσε λαϊκή συγκέντρωση στην Ομόνοια και την οποία είχε απαγορεύσει ο στρατηγός Καβράκος. Εκεί αντήχησαν τα συνθήματα "Αντίσταση στους επιδρομείς", "Οπλα στο λαό", "Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας". Ηταν μια από τις πρώτες αντιστασιακές εκδηλώσεις των κομμουνιστών κατά των κατακτητών.

Δυο μέρες αργότερα 29 Απρίλη συντελείται ένα πρωτοφανές εθνικό έγκλημα: Οι "Ελληνες" φασίστες, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Πέτερη, παραδίδουν με... πρωτόκολλο στους κατακτητές τούς 625 δεσμώτες κομμουνιστές, από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου, στην Ακροναυπλία.

Την ίδια ημέρα, μέσα στη γερμανική πρεσβεία της Αθήνας ορκίζεται από έναν παπά - ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος αρνήθηκε - η πρώτη προδοτική κυβέρνηση υπό τον Στρατηγό Γεώργιο Τσολάκογλου, με "υπουργούς" τους στρατηγούς Π. Δεμέστιχα, Γ. Μπάκο, Χ. Χατζημήτρο, Ν. Μάρκου, Σ. Μουτούση, τον Πλοίαρχο Ι. Παπαδόπουλο, τους καθηγητές Α. Λιβιεράτο. Κ. Λογοθετόπουλο, Ν. Λούβαρη και τον μεγαλέμπορο Π. Χατζημιχάλη.