Οσοι απ' τους υποστηρικτές αυτής της πολιτικής κατεύθυνσης δεν κοροϊδεύουν τον κόσμο, λέγοντας τέτοια πράγματα, είναι απλώς ουτοπιστές. Επομένως, είτε το ένα συμβαίνει είτε το άλλο, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Οι τραγικές εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία, ως αποτέλεσμα της κτηνώδους επίθεσης κατά μιας ανεξάρτητης χώρας, δεν έριξαν καταγής μόνο το φιλειρηνικό προσωπείο του ΝΑΤΟ. Επληξαν κατά πολύ και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και το φιλολαϊκό προσωπείο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτά τα γεγονότα κατατάραξαν διάφορες πολιτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα εκείνες που είχαν επενδύσει στα... προοδευτικά (!) σχήματα των κεντροαριστερών κυβερνήσεων... Οπότε, μπροστά στη λαϊκή κατακραυγή, βγήκαν δημόσια και κάτι είπαν γι' αυτές. Κάτι... Τίποτε περισσότερο. Και κυρίως, τίποτε βαθύτερο, τίποτε πιο ουσιαστικό. Ενώ άλλοι δεν έκρυψαν την ανησυχία τους, επειδή (άκουσον άκουσον) "το πιο ανησυχητικό φαινόμενο είναι ότι αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία ένα ρεύμα αντιευρωπαϊκό και αντιδυτικό"!("Αυγή", 6.5.1999).

Πού οφείλεται το γεγονός ότι κυβερνήσεις που ονομάζονται αριστερές ευθυγραμμίστηκαν με τις ΗΠΑ; Ποιες είναι οι αιτίες του πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας; Γιατί, άραγε, αυτές οι κυβερνήσεις (ή ορισμένα από τα κόμματα που τις συγκροτούν) είναι σε θέση να οικοδομήσουν μια Ευρωπαϊκή Ενωση αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ, τη στιγμή που αυτές οι ίδιες συμμετέχουν στους βομβαρδισμούς;

Σ' αυτά - και σε άλλα παρόμοια - τα ερωτήματα καμιά ουσιαστική απάντηση δε δίνεται από τους υποστηρικτές της Ευρώπης, που θα είναι το αντίπαλο δέος των ΗΠΑ! Απλώς συνεχίζουν το βιολί τους, παρότι η πραγματικότητα βοά για το αντίθετο.

"Η Ευρώπη πρέπει ν' αποκτήσει πολιτική υπόσταση", υποστηρίζουν. "Πρέπει ν' αποκτήσει τη δική της Κοινή Εξωτερική και Αμυντική Πολιτική (ΚΕΠΠΑ)". Και επειδή δεν την έχει αποκτήσει, γι' αυτό και σύρθηκε (!) στους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας!

* * *

1. Κι αν ακόμη τα πράγματα ήταν όπως τα παρουσιάζουν οι ευρωλάγνοι, υπάρχει το παρακάτω θέμα: Γιατί οι ΗΠΑ επιτέθηκαν κατά της Γιουγκοσλαβίας; Το ΚΚΕ υποστηρίζει - και έχει δικαιωθεί - ότι η επίθεση έγινε με σκοπό να μετατραπεί η Γιουγκοσλαβία σε προτεκτοράτο. Εγινε, για να μετατραπεί σε προγεφύρωμα κατά της Ρωσίας, που θα είναι το επόμενο θύμα. Εχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με μια ιμπεριαλιστική επίθεση, άρα με έναν άδικο πόλεμο.

Συμφωνούν με αυτή τη διαπίστωση οι θιασώτες της "Ευρωπαϊκής Ενωσης -αντίπαλου δέους στις ΗΠΑ"; Δέχονται ότι οι ΗΠΑ είναι ιμπεριαλιστική δύναμη; Αν δε συμφωνούν, τότε πρέπει να εξηγήσουν πού οφείλεται αυτός ο πόλεμος; Αν δε συμφωνούν, τότε πρέπει να θεωρούν, ότι οι ΗΠΑ είναι όντως φιλειρηνική και δημοκρατική δύναμη, που νοιάζεται για τα δικαιώματα των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Αν, όμως, έτσι πιστεύουν, τότε για ποιο λόγο να δημιουργηθεί "αντίπαλο δέος" απέναντι σε μια χώρα που είναι φιλειρηνική και δημοκρατική;

Αν, όμως, συμφωνούν ότι οι ΗΠΑ είναι ιμπεριαλιστική δύναμη (και όχι γενικά μεγάλη δύναμη), τότε θα πρέπει να δεχτούν ότι απέναντι σε μια ιμπεριαλιστική δύναμη δεν μπορεί να είναι "αντίπαλο δέος" της μία άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη, όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση. Εκτός αν δέχονται ότι οι μεν ΗΠΑ είναι ιμπεριαλιστική δύναμη, αλλά όχι και η Ευρωπαϊκή Ενωση! Οπότε πρέπει να εξηγήσουν τι είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, τι είναι ο ιμπεριαλισμός και γιατί οι ΗΠΑ τον εκφράζουν, η δε Ευρωπαϊκή Ενωση όχι...

2. Η Σοβιετική Ενωση και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας μπορούσαν να αποτελούν - και αποτελούσαν - το αντίπαλο δέος απέναντι στον ιμπεριαλισμό, όχι απλώς γιατί ήταν μεγάλη δύναμη, αλλά γιατί ήταν δύναμη σοσιαλιστική, γιατί είχαν φιλειρηνική πολιτική, γιατί αντιπάλευαν τον καπιταλισμό. Γι' αυτό ακριβώς αποτελούσαν φιλολαϊκό αντίπαλο δέος, που ο ιμπεριαλισμός υποχρεωνόταν, αναγκαζόταν να το υπολογίζει στα σοβαρά. Επομένως ο χαρακτήρας της οικονομίας και του κράτους είναι που προσδιορίζει, που καθορίζει απόλυτα τη δυνατότητα μιας χώρας ή περισσότερων χωρών να αποτελούν ή όχι το αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλισμό.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, όμως, αποτελεί το αποτέλεσμα της συνένωσης της δύναμης των μονοπωλίων. Είναι ένωση θεμελιωμένη πάνω στις αρχές της ελευθερίας του κεφαλαίου, των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και της εργατικής δύναμης. Δηλαδή, είναι θεμελιωμένη και εκφράζει τις σχέσεις εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και καταπίεσης όλων των ευρωπαϊκών λαών από το μεγάλο κεφάλαιο.

Αυτή η ελευθερία του κεφαλαίου να καταργεί τα σύνορα, να χώνεται παντού, να αυξάνει την κυριαρχία του, να μοιράζει αγορές και σφαίρες επιρροής, εκφράζεται και με τη δύναμη των όπλων. Εκφράζεται και με τον πόλεμο, που ανοίγει δρόμο στο κεφάλαιο να επελαύνει, εκεί όπου αυτό δεν μπορεί να γίνει με μη πολεμικά μέσα.

Αλλά, τι το διαφορετικό από τα παραπάνω γίνεται στη Ν. Γιουγκοσλαβία; Απολύτως τίποτε. Γίνεται αυτό και μόνον αυτό...

Συμπέρασμα: Το να πιστεύει κανείς ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να γίνει το αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να πιστεύει ότι πρέπει και μπορεί η Σκύλλα να φάει τη Χάρυβδη για να ωφεληθούν οι λαοί! Η Σκύλλα, βεβαίως, δεν αποκλείεται να επιχειρήσει, με πιο δυναμικά και αποφασιστικά μέσα, να φάει τη Χάρυβδη. Εξάλλου, ήδη συγκρούονται, μοιράζουν τον κόσμο, ανταγωνίζονται ποια θα φάει το μεγαλύτερο κομμάτι: Οι ΗΠΑ ή η Γερμανία; Ο γαλλογερμανικός άξονας ή κάποιος άλλος;

Αλλά και στην περίπτωση που η Ευρωπαϊκή Ενωση υπερισχύσει κάποτε των ΗΠΑ, χαμένοι θα είναι και πάλι οι λαοί. Οπως είναι και τώρα που υπερισχύουν οι ΗΠΑ.

Κι εξάλλου, ποιες είναι αυτές οι χώρες, που, αν ξεφύγουν απ' το "ζυγό" των ΗΠΑ, θα γίνουν το αντίπαλο δέος τους; Δεν είναι η Γαλλία, που κατέσφαξε τους λαούς του Βιετνάμ και της Αλγερίας; Δεν είναι η Αγγλία, που, ως κοσμοκράτειρα, κατέσφαξε τους μισούς λαούς του κόσμου (μαζί και το λαό της Αθήνας και του Πειραιά το 1944); Δεν είναι η Γερμανία του ψυχρού πολέμου, του αντικομμουνισμού και του ρεβανσισμού; Κι ας μη μας πούνε, ότι όλα αυτά έγιναν από "δεξιές" κυβερνήσεις, γιατί η ιστορία καθώς και το παρόν αποδείχνει ότι και οι "αριστερές" (σοσιαλδημοκρατικές) έκαναν και κάνουν τα ίδια... Και τον Οτσαλάν αυτές τον παρέδωσαν στην Τουρκία.

3. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τη δημιουργία, στο μέλλον, της ΚΕΠΠΑ, που εξάλλου προβλέπεται στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, καθώς και την αυτονόμησή της από τις ΗΠΑ.

Το θέμα, όμως, είναι, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δε θέλει,τουλάχιστον μέχρι τώρα, να αυτονομηθεί από τις ΗΠΑ, που είναι η ηγετική δύναμη και στο ΝΑΤΟ. Το οποίο ΝΑΤΟ αποτελεί συμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ. Οπως τόνισε το ΚΚΕ στη Βουλή: "Σύμφωνα με τη Διακήρυξη της Ρώμης καθορίστηκε ότι η ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας βασίζεται στην αποδοχή ότι οι ρόλοι του ΝΑΤΟ, του ΟΑΣΕ, της ΔΕΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα αναπτύσσονται στο έδαφος της Ευρώπης, θα αλληλοσυμπληρώνονται. Στην πορεία Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, συντηρητικοί και σοσιαλιστές, συμφώνησαν ότι οι διάφοροι μηχανισμοί και δομές θα είναι υπό την κηδεμονία και κυριαρχία του ΝΑΤΟ".

Γιατί η Ευρωπαϊκή Ενωση δέχτηκε την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ; Γιατί φοβάται, ότι, αν απαλλαγεί απ' αυτή, θα βγουν στην πρώτη γραμμή οι αντιθέσεις σε Γερμανία - Γαλλία - Αγγλία, και τότε θα απειληθεί η ίδια η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για να μην αξιοποιηθεί από τους λαούς το αδυνάτισμά τους. Φοβούνται, λοιπόν, τους λαούς, και πιστεύουν ότι μαζί με τις ΗΠΑ θα μπορέσουν να τους αντιμετωπίσουν. Πάνε μαζί με τις ΗΠΑ, έστω κι αν αυτές έχουν το πάνω χέρι. Γι' αυτό ακριβώς η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν αυτονομείται... Γι' αυτό ακριβώς τα κράτη - μέλη της υπέγραψαν το "νέο δόγμα" του ΝΑΤΟ.

4. Οι εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία ξεσκέπασαν, σε πολλούς καλοπροαίρετους ανθρώπους, το αληθινό πρόσωπο της κεντροαριστεράς. Εδειξαν, με δραματικό έστω τρόπο, το πραγματικό, το ταξικό περιεχόμενο της στρατηγικής του λεγόμενου "τρίτου δρόμου" και μάλιστα σε συνθήκες κυριαρχίας συνολικά της αντεπανάστασης, του ιμπεριαλισμού.

Οι δήθεν αριστερές δυνάμεις, ιδιαίτερα οι πρώην κομμουνιστικές, αποδείχτηκαν σοσιαλ-ιμπεριαλιστικές. Αρα, οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν και πάλι τη μαρξιστική - λενινιστική ανάλυση για το σύγχρονο κόσμο, τις αξεπέραστες από τον ίδιο αντιθέσεις που τον διαπερνούν. Εκαναν πιο ορατή την ορθότητα της πολιτικής του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, που έχει επεξεργαστεί το ΚΚΕ.

Αυτός ο διεθνιστικός και πατριωτικός αγώνας μπορεί και θα δημιουργήσει το νέο συνασπισμό, που θα γίνει το πραγματικό αντίπαλο δέος απέναντι στον ιμπεριαλισμό. Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας δεν υπάρχει, αλλά στη θέση του θα δημιουργηθεί το νέο Σύμφωνο των λαών, που θα είναι αντιιμπεριαλιστικό, γιατί θα είναι σοσιαλιστικό.

Αυτή η πορεία προϋποθέτει σύγκρουση με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, απαλλαγή από τις αυταπάτες για "ΟΝΕ με κοινωνικό πρόσωπο", αγώνα μέσα σε κάθε χώρα κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ