Ο εμφύλιος πόλεμος της Ισπανίας υπήρξε το πρελούδιο της χιτλερικής επέλασης στην Ευρώπη. Οι διάφοροι εμφύλιοι της Γιουγκοσλαβίας, με αποκορύφωμα το φρικτό δράμα που παίζεται εδώ και ενάμιση μήνα, αποτελούν γενική δοκιμή της Pax Americana.

Τότε η δημοκρατική Ισπανία αντιστάθηκε όσο μπόρεσε. Μαζί της η "Διεθνής Ταξιαρχία". Πολλοί άνθρωποι θεώρησαν τότε την Ισπανία σαν τη δική τους πατρίδα και βροντοφώναξαν το "Δε θα περάσει".

Τώρα, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ συνοδεύεται από έναν πόλεμο προπαγάνδας που δεν έχει προηγούμενο. Η έκταση της παραπληροφόρησης είναι πρωτοφανής. Εφημερίδες με "ιστορία", δημοσιογράφοι με "κύρος", "αδέσμευτα" κανάλια, όλοι καταφεύγουν σε ασύστολα ψέματα και χονδροειδείς απλοποιήσεις, για να κερδίσουν την "κοινή γνώμη". Κι όμως, δεν τα καταφέρνουν όπως θα ήθελαν! Το ίδιο το BBC παραδέχτηκε ότι ο"πόλεμος της προπαγάνδας δεν έχει κερδηθεί από το ΝΑΤΟ".

Κάθε φωνή που μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας, έχει μεγάλη σημασία. Κάθε προσπάθεια να περιοριστεί το πρόβλημα στον Μιλόσεβιτς, κυρίως από τον κ. Τσοχατζόπουλο, άφησε τελείως αδιάφορο το σύνολο του ελληνικού λαού. Οι βομβαρδισμοί δεν έχουν σχέση με τον Μιλόσεβιτς, ούτε βέβαια με τα "δικαιώματα των Κοσσοβάρων". Αυτό, για να το πιστεύει κάποιος θα πρέπει να είναι "Αμερικανάκι", Μίχας ή Σωμερίτης!

Οταν η Αγγλία βρέθηκε, για μερικούς μήνες, μόνη στον πόλεμο κατά του Χίτλερ, το τέλος έμοιαζε πολύ κοντά. Τότε, οι Γιουγκοσλάβοι είπαν το δικό τους ΟΧΙ. Το ίδιο έκαναν και οι φτωχοί Ελληνες, κάτω μάλιστα από ένα στυγνό φασιστικό καθεστώς. Δεν υπολόγισαν ποιος ήταν πιο δυνατός, αλλά ποιος είχε δίκιο! Αυτός είναι ο λόγος που ο ελληνικός λαός δε δείχνει την παραμικρή κατανόηση για τη στάση της κυβέρνησής του και για την εμμονή στο "ποίημα" της σύγκλησης.

Ο ελληνικός λαός δεν ενδιαφέρεται για τα κέρδη των λίγων, που έχουν συμφέρον από τη "νέα τάξη". Εχει πολλές φορές αποδείξει ότι μπορεί να υποστεί στερήσεις, όταν νιώθει την αδικία να τον πνίγει. Ξέρει να πηγαίνει κόντρα στις "επιταγές των μεγάλων", άσχετα αν το πλήρωσε ακριβά. Κι αν στο τιμόνι του καραβιού, που λέγεται Ελλάδα, βρέθηκαν κάποτε προδότες ή ανάξιοι, ο λαός μας κατάφερε γρήγορα να τους ρίξει στη θάλασσα. Κουβαλάμε πολλή Ιστορία μέσα μας, ώστε να πορευτούμε μαζί με τους Ιούδες!

Δε γνωρίζουμε το τέλος αυτού του δράματος. Μέχρι να τελειώσει όμως, πρέπει να σταθούμε στο πλευρό του σερβικού λαού που αντιστέκεται. Για πολλά χρόνια ακόμα, που οι Σέρβοι θα παλεύουν να κλείσουν τις πληγές τους, εμείς θα είμαστε δίπλα τους. Γιατί, χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν, αυτοί βρέθηκαν να κρατούν αναμμένη τη μικρή φωτίτσα της ελπίδας.

Οσοι νιώθουν στο πετσί τους τις επιταγές της Ιστορίας, θεωρούν σήμερα τη Σερβία Πατρίδα τους!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ

Μαρούσι