Το κερασάκι της τούρτας αποδεικνύονται τελικά οι λεγόμενες φορολογικές απαλλαγές - ελαφρύνσεις των λαϊκών στρωμάτων, που υποτίθεται ότι προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον λεγόμενο διάλογο των κοινωνικών εταίρων, καθώς στο παρασκήνιο αυξάνονται και πληθύνονται τα σενάρια για αύξηση των φόρων σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των σεναρίων, που επεξεργάζεται το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, είναι η αναθεώρηση του υφιστάμενου φορολογικού συστήματος σε κατεύθυνση επαχθέστερη και από τη σημερινή. Οπως υποστηρίζουν αρμόδιοι παράγοντες, η εξεύρεση νέων φορολογικών εσόδων, σε σταθερή μάλιστα βάση, κρίνεται αναγκαία ενόψει της ένταξης της Ελλάδας στη ζώνη του ΕΥΡΩ, καθώς η "δημοσιονομική εξυγίανση" (η αύξηση δηλαδή των εσόδων και η μείωση των κρατικών δαπανών) θα πρέπει να αποκτήσει νέο βάθος και σταθερά πλαίσια...

Στα πλαίσια των εξεταζόμενων σεναρίων έχουν διατυπωθεί ακόμα και απόψεις οι οποίες ζητούν τη φορολόγηση του εισοδήματος με βάση τα διάφορα τεκμήρια των δαπανών διαβίωσης που πραγματοποιεί μια οικογένεια στη διάρκεια του χρόνου, οι οποίες θα αθροίζονται και το τελικό αποτέλεσμα θα πολλαπλασιάζεται με ένα συντελεστή. Αυτό θα είναι και το φορολογητέο εισόδημα του φυσικού προσώπου.

Πιο αναλυτικά, για τον προσδιορισμό του φορολογητέου εισοδήματος θα προτίθενται κατά σειρά όλες οι δαπάνες στη διάρκεια ενός χρόνου. Αυτές μπορεί να είναι: δαπάνες συντήρησης αυτοκινήτου, καθώς και σκάφους αναψυχής (αν υπάρχει), ιατρικά έξοδα, ενοίκια κατοικίας ή κατοικιών, ή εναλλάξ θα λαμβάνονται υπόψη οι τόκοι των τραπεζικών (στεγαστικών - καταναλωτικών) δανείων, πληρωμή διδάκτρων σε φροντιστήρια, ασφαλιστικές εισφορές σε ιδιωτικές εταιρίες, δαπάνες για βοηθητικό προσωπικό, δωρεές, χορηγίες κλπ. Ολες αυτές θα αθροίζονται και το αποτέλεσμά τους θα προσδίδει το ελάχιστο εισόδημα δαπανών που καταβλήθηκαν στη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου. Αλλά επειδή σύμφωνα με τους φωστήρες των οικονομικών υπουργείων, στη διάρκεια ενός χρόνου μία οικογένεια πραγματοποιεί και άλλες δαπάνες (διασκέδαση, αναψυχή, αγορά ρούχων κλπ.), το πρώτο αποτέλεσμα θα πολλαπλασιάζεται με ένα συντελεστή (π. χ. με 0,30, 0,40) ώστε να προκύπτει το τελικό φορολογητέο εισόδημα.

Φυσικά πρόκειται για ένα ακραίο σενάριο, το οποίο αν εφαρμοστεί θα εκτινάξει τη φορολογική επιβάρυνση, ειδικά των θεωρούμενων μεσαίων στρωμάτων, στα ύψη, ενώ η βασική του φιλοσοφία είναι αντίστοιχη με αυτή της επιβολής των "αντικειμενικών" κριτηρίων φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρών εμπορικών επιχειρήσεων. Ανεξάρτητα πάντως αν υιοθετηθούν τέτοιες ακραίες απόψεις ή όχι, αυτό που αποδεικνύεται είναι ο γενικότερος αντιλαϊκός προσανατολισμός της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε "ελαφρύνσεις", αλλά κινείται στη λογική της μεγαλύτερης ακόμα φορολογικής επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων, δεδομένου ότι η επιβολή ενός τέτοιου συστήματος προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος με την πρόσθεση τεκμηρίων, αφήνει στο απυρόβλητο τα μεγάλα εισοδήματα.

Στο υπουργείο Οικονομικών ισχυρίζονται ότι μόνο με τέτοιους τρόπους είναι δυνατή η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση η φοροδιαφυγή - την οποία σκόπιμα δεν αντιμετωπίζουν ειδικά στους χώρους των μεγάλων επιχειρήσεων - χρησιμοποιείται σαν άλλοθι. Γιατί η πραγματικότητα, που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα σε περιόδους λιτότητας, κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από τους προβληματισμούς του υπουργείου Οικονομικών. Αυτό αποδεικνύεται από την κατακόρυφη άνοδο των καταναλωτικών δανείων, τα υπόλοιπα των οποίων τον προηγούμενο Μάρτη ξεπέρασαν το 1 τρισ. δραχμές. Η προσφυγή στον τραπεζικό δανεισμό αποδεικνύει τη "μαύρη τρύπα" στα εισοδήματα των εργαζομένων που βρίσκονται σε διαδικασία συρρίκνωσης.