"Θα μπορούσες να ήσουν εσύ ο στόχος". Το πανό στο βάθος της αίθουσας του Παλιού Δημαρχείου είναι εύγλωττο. Αντιμέτωπη με τον πόλεμο η ειρήνη, που δίπλα της έχει τις λέξεις δημιουργία, πολιτισμός και νότες. Οχι τυχαία, αφού αυτή η εκδήλωση, που αρχιτέκτονές της υπήρξαν μαθητές, μαθήτριες και η καθηγήτρια τους, ήταν μια εκδήλωση με πολλή μουσική. Δεν είναι πραγματικά η αρμονία εχθρός της δυσαρμονίας, της καταστροφής, του χαλασμού;

Μουσική, ναι, αλλά όχι μόνο. Η εκδήλωση που οργάνωσαν πριν λίγες μέρες οι μαθητές του Πρώτου Γυμνασίου Ν. Ιωνίας ήταν ένα μίνι φεστιβάλ: Εκθεση ζωγραφικής, απαγγελίες, τραγούδια, μουσική (η Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν), δρώμενα, λαμπαδηφορία (με κεριά), έρευνα στις εφημερίδες... Ολα για την ειρήνη. Κι αυτή τη φωνή διαμαρτυρίας των μικρών ενάντια σε έναν πόλεμο που δε γνώρισαν, την είχε εμπνεύσει η Μαρία Αργυροπούλου, η καθηγήτριά τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που η άξια αυτή δασκάλα προκαλεί δημιουργικά τα "παιδιά της" να συμμετέχουν ενεργητικά σε μια ομαδική δουλιά με κοινωνικό περιεχόμενο, δουλιά συλλογική, που θα τα διδάξει ουσιαστικές αξίες για τη ζωή και θα τους μείνει αξέχαστη. Και τώρα, όπως και στο παρελθόν που αφορμή ήταν η Ημέρα της Γυναίκας, η προσπάθεια ξεκίνησε με ενθουσιασμό και με συμπαράσταση του Συλλόγου Γονέων. Σημαντική η συμβολή των μελών του ΚΑΠΗ Περισσού, αλλά και της κοινωνικής λειτουργού και μητέρας Μαρίας Ευαγγελάτου - Φλώρου.

Η νέα γενιά έσμιξε με την παλιά που είχε ζήσει τον πόλεμο - και αυτή η επικοινωνία ήταν αμοιβαία και πολλαπλά εποικοδομητική.

"Η ειρήνη είναι μια μορφή πολέμου... κατά του πολέμου", επισήμανε στο σύντομο χαιρετισμό της η Δανάη Μωραϊτου, εκ μέρους της ΕΕΔΥΕ. "Κι εσείς παιδιά, δεν πρέπει να μένετε στα γεγονότα, πρέπει να προχωράτε στην ουσία. Να ρωτάτε πάντα το "γιατί". Χρειάζεται γνώση για να πολεμήσετε σωστά για την ειρήνη. Με ευχολόγια δε γίνεται τίποτα".

Σε μια συγκινητική σκηνή που είδε στην τηλεόραση αναφέρθηκε η αγωνίστρια Δέσποινα Βενετσανοπούλου, από το Σωματείο Συνταξιούχων Ν. Ιωνίας: Δυο γυναίκες από φάλαγγα προσφύγων μετά τους βομβαρδισμούς έπεσαν από την κούραση μπροστά σε Σέρβο φρουρό, εκείνος τις βοήθησες να πάνε στα σύνορα, στον Αλβανό συνάδελφό του και οι δύο στρατιώτες έδωσαν τα χέρια και φιλήθηκαν. "Εχουμε πάρει την απόφαση να παλέψουμε με νύχια και με δόντια, ώστε να μην πάει κανένα από τα παιδιά μας σ' αυτό τον τρελό, παράλογο πόλεμο", δήλωσε η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Ν. Ιωνίας Ευαγγελία Τασούλη.

Με ενθουσιασμό χειροκροτούσαν τα παιδιά και τους άλλους συντελεστές της γιορτής από το ακροατήριο - όχι μόνο γυναίκες αλλά και άντρες. Δεν έλειψαν τα "Μπράβο!". Ο πρώην δήμαρχος Γιάννης Δομνάκης μίλησε για τα χρόνια του πολέμου, όσα είχε ζήσει, ενώ χαιρέτισαν την πρωτοβουλία εκπρόσωποι του δήμου. Ο Ιωάννης Μαγκαθώσης, αντιδήμαρχος, ο Γ. Μπίγαρης από τη "Δημοκρατική Ενότητα", ο Παναγιώτης Τσουκαλάς από τη "Δημοκρατική - Προοδευτική Ιωνία" που μετέφερε τις εμπειρίες από πρόσφατη επίσκεψη που έκαναν εκπρόσωποι του δήμου στο Βελιγράδι. "Είμαστε περήφανοι για τα εγγόνια μας" αναφώνησε ο Κώστας Σπυρόπουλος από το τοπικό παράρτημα για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη. Τα συγχαρητήρια των απόμαχων έδωσε και ο Γιάννης Διονυσάκης, μέλος του ΚΑΠΗ Περισσού.

Τιμή στη γυναίκα αγωνίστρια και ιδιαίτερα στην Ελληνίδα μητέρα απέδωσε στην ομιλία της η ίδια η Μαρία Αργυροπούλου, που ακούραστη τραγουδούσε, παρακινούσε, απήγγειλε ποιήματα, έδινε ψυχή και σε κάθε πτυχή της εκδήλωσης. "Αντιστεκόμαστε στην ανήκουστη βαρβαρότητα ενάντια στη ζωή" φώναξε και κάλεσε τον κ. Αδάμ, πυρηνικό επιστήμονα, που εργάστηκε 15 χρόνια σε πυρηνικά εργοστάσια της Γαλλίας να μεταφέρει την εμπειρία του στους νέους. "Δουλεύαμε για να διευθετήσουν τις διαφορές τους οι ισχυροί" είπε με πικρία ο ομιλητής. Κι όμως, η ατομική ενέργεια θα 'πρεπε να χρησιμοποιείται μόνο για την εξυπηρέτηση της κοινωνίας"...

Για τον "Δράκο του πολέμου" τραγούδησαν ανάμεσα σε άλλα οι νέοι, κάνοντας επίκληση σε μνήμες του λαού μας, σε μυθικές μορφές όπως του Ηρακλή, του Διγενή, του Αϊ Γιώργη που σκοτώνουν τα τέρατα. Κι ακόμα το τραγούδι της ειρήνης του Ι. Μπενάκη. "Το κακό πολεμάς και την αγάπη σπέρνεις στο χωράφι του κόσμου".

Η ίδια η δασκάλα τραγουδούσε το τραγούδι των γυναικών κρατουμένων στις φυλακές Αβέρωφ, που υπόσχονταν στα παιδιά τους να παλέψουν για να μην ξαναγίνει ποτέ πια πόλεμος... Τραγούδησαν επίσης μέλη του ΚΑΠΗ όπως η Θεανώ Ψειράκη, η Ισιδώρα Κιοτζέκογλου και η Αδελαϊδα Λιανού. Υπεύθυνη της χορωδίας, η Εφη Φασάρου, ενώ ο Φιλάρετος έπαιξε αρμόνιο. Ενα γράμμα προς τον Κλίντον διάβασε ο μαθητής Αλέξης Φλώρος, προκαλώντας τον ενθουσιασμό του ακροατηρίου και η εκδήλωση έκλεισε με νέους και μεγαλύτερους να κάνουν έναν κύκλο χέρι με χέρι. "Αν όλα τα παιδιά του κόσμου"...

Και κάτι ακόμα γι' αυτή την όμορφη γιορτή - που μακάρι να έβρισκε μιμητές και σ' άλλα σχολεία. Εκανε τα παιδιά να σκεφτούν, να αυτενεργήσουν και να έρθουν σε επαφή με την ποίηση μεγάλων ποιητών Λειβαδίτη, Ρίτσου, Χικμέτ και με τραγούδια που αγαπήθηκαν. Το πρόγραμμα ήταν γραμμένο στο χέρι, μοιράστηκε σε όλους και είχε τα ονόματα όλων των συντελεστών - από τον πιο μεγάλο ως τον πιο μικρό μαθητή. Κι εμείς τα αντιγράφουμε όπως τα διαβάζουμε:

Οι μαθητές που παρουσίασαν την εκδήλωση (ομιλίες, ποιήματα, σκηνικά) Κουσιουνέλος Δημήτρης, Κούρμπαλη Εμμανουέλα, Ζευγώλη Μαρία, Καλλιγέρη Μαρία, Μητσικάρης Γιώργος, Κουλουμέντας Παναγιώτης, Καράκογλου Δημήτρης, Πολυμέρου Ευαγγελία, Μιχαλούσης Δημήτρης, Περαματζής Νίκος, Κλάδης Σωτήρης.