"Ηρθε η ώρα να πάρουμε τη χώρα στα χέρια μας και να την κάνουμε Ελλάδα της ευημερίας, της ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εθνικής περηφάνιας και της εθνικής αξιοπρέπειας". (Κ. Καραμανλής ξεκινώντας την ομιλία του στη Λάρισα).

Οποτεδήποτε άλλοτε και αν έλεγε τα παραπάνω ο Κ. Καραμανλής, ασφαλώς θα προκαλούσε κύματα ευθυμίας και τρανταχτών γέλιων, ακόμα και στο ακροατήριό του. Ομως, στο πλαίσιο του προεκλογικού δικομματικού θεάτρου σκιών - όπου ακόμα και ο Κ. Σημίτης δηλώνει ότι η στάση του απέναντι στο βρώμικο πόλεμο του ΝΑΤΟ είναι η σύγχρονη εκδοχή της μάχης της Κρήτης (!) - "νομιμοποιείται" να δημαγωγεί ασύστολα και να εμφανίζεται ακόμα και θιασώτης της "κοινωνικής δικαιοσύνης" και της "εθνικής περηφάνιας".

Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι αν θα βρεθούν εργαζόμενοι που θα χάψουν τα "φύκια για μεταξωτές κορδέλες" που πουλάει και προεκλογικά η ηγεσία της ΝΔ και της εμπιστευτούν την ψήφο τους. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους όχι απλά θα το μετανιώσουν, αλλά είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα ενισχύσουν την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική που βομβαρδίζει ανηλεώς, εδώ και χρόνια, τα δικά τους συμφέροντα.

Το "νέο ξεκίνημα" που υπόσχεται ο πρόεδρος της ΝΔ δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια "ανανεωμένη", περισσότερο ορμητική και γενικευμένη, αντιλαϊκή επίθεση. Και σε αυτό δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει την ηγεσία της ΝΔ ότι δεν έχει "προειδοποιήσει" για το τι θα συμβεί αν βγει ενισχυμένη από την κάλπη των ευρωεκλογών, που τις θεωρεί ως πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές. Μπορεί βέβαια να δημαγωγεί και μάλιστα θρασύτατα επιχειρώντας να πλασάρει τη βαθύτατα ταξική και απάνθρωπη πολιτική της ως τη... "μόνη σωτηρία" για τα λαϊκά στρώματα, αλλά, ταυτόχρονα, δεν έχει κρύψει ότι αν αναλάβει τη διακυβέρνηση, θα εξαπολύσει νέο πιο σκληρό γύρο επίθεσης ενάντια στα συμφέροντα, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Δεν επιτρέπεται δηλαδή να υπάρχει καμία αυταπάτη στις λαϊκές μάζες ότι η ψήφος στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μετρήσει ως ψήφος διαμαρτυρίας, πολύ περισσότερο αντίστασης στην εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική. Μόνο αφελείς ή όσοι εθελοτυφλούν δεν μπορούν να διακρίνουν ότι η ψήφος στη ΝΔ θα μετρήσει στο κοινό ταμείο που έχει με το ΠΑΣΟΚ, το ταμείο του δικομματισμού, το ταμείο της πλουτοκρατίας.

Είναι ολοφάνερο ότι η ηγεσία της ΝΔ θα χρησιμοποιήσει την όποια ενίσχυσή της και πολύ περισσότερο την πρωτιά της στις ευρωεκλογές για να ασκήσει, από ισχυρότερη θέση, εντονότερες πιέσεις στην κυβέρνηση να προχωρήσει πιο γρήγορα και αποφασιστικά στην εφαρμογή των πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Γι' αυτό δεν επιτρέπεται να παραπλανηθούν από τις πυκνές δημαγωγικές αναφορές που κάνει σε αυτά, ιδιαίτερα ανεργία, παιδεία, υγεία, γιατί πίσω από τις "διαπιστώσεις" και την "περιγραφή των προβλημάτων" προβάλλει ξεκάθαρα το αποκρουστικό πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού.

Ο Κ. Καραμανλής έχει ξεκαθαρίσει τους άξονες της πολιτικής του: Σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, όπου ακόμα δεν έχουν γίνει, με έμφαση στην ενέργεια, τις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες κ. λπ. Συρρίκνωση του κράτους, δηλαδή σφαγιασμός σ' ό,τι απέμεινε από τις ισχνές κοινωνικές δαπάνες, όπως τις κατάντησε η πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Η "ανάπτυξη" και η αντιμετώπιση της ανεργίας ανατίθενται "στην αγορά" και η οικονομική ολιγαρχία θα "κινητροδοτηθεί" με μείωση φόρων, αφαίρεση κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων, όπως το ασφαλιστικό κ. λπ. Η ηγεσία της ΝΔ, δηλαδή, θα εφαρμόσει εκείνη την πολιτική που θα συνεχίσει και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αν θα επανεκλεγεί.

Ταυτόχρονα, δε θα ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο και στη στάση του απέναντι στους δολοφόνους των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η κριτική που άσκησε στην κυβέρνηση για την εγκληματική στάση της στον πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία αποδεικνύει περίτρανα ότι την ίδια ακριβώς στάση θα κρατούσε αν ήταν στην κυβέρνηση. Ποτέ ο Κ. Καραμανλής δεν κατήγγειλε το ΝΑΤΟ, ποτέ δεν του χρέωσε ευθύνες για τη γενοκτονία του γιουγκοσλαβικού λαού, ποτέ δεν είπε ότι η κυβέρνηση δεν έπρεπε να συνυπογράψει τους βομβαρδισμούς, ποτέ δεν αντιτάχθηκε στη μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο για τα ΝΑΤΟικά τάγματα θανάτου. Επιπλέον, η "απογοήτευσή" του για τη στάση των - κεντροαριστερών - κυβερνήσεων εκφράστηκε μόνο και μόνο για να υποστηρίξει την ανάγκη για γρήγορη δημιουργία του ΕυρωΝΑΤΟ, κάνοντας ταυτόχρονα άσφαιρη κριτική στην κυβέρνηση ότι δε διασφαλίζει τα "εθνικά συμφέροντα".

Οι εργαζόμενοι δεν είναι καταδικασμένοι να παγιδευτούν στο δίλημμα "ποιο από τα δύο κακά" θα διαλέξουν. Εκτός από τον ανήφορο και τον κατήφορο υπάρχει και ίσωμα... Η ψήφος στο ΚΚΕ.

Οσο για τον υποκριτικό ισχυρισμό του Κ. Καραμανλή ότι έχουν καταργηθεί οι "διαχωριστικές γραμμές", μια ματιά στο ευρωψηφοδέλτιό του είναι αρκετή για να φανεί ότι έχουν επιλεγεί αυστηρά άνθρωποι στοχοπροσηλωμένοι και δοκιμασμένοι στην προβολή και εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Από την Μ. Γιαννάκου μέχρι τον Γ. Μαρίνο... Επιπλέον, θυμάται ποτέ κανείς τον Κ. Καραμανλή να έχει στηρίξει κανένα λαϊκό αγώνα, των αγροτών, των μαθητών, των εργατοϋπαλλήλων; Η ηγεσία της ΝΔ δεν κάνει "λάθη" που θα τα βρει μπροστά της.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ