Ενδιαφέρουσα είναι η σειρά των 13 ωριαίων επεισοδίων, που αναφέρεται στη σχέση του Ελληνα με το υγρό στοιχείο. "Τα επαγγέλματα της θάλασσας",που θα προβάλλονται καθημερινά από Δευτέρα έως και την Παρασκευή από τη ΝΕΤ στις 14.00, θα μας γνωρίσουν τη ναυπηγική παράδοση, τη μνήμη και την παρουσία (ναυτικά μουσεία), θα μας πάνε στη Χίο, στο νησί της ναυτοσύνης και θα μας αναγκάσουν να κάνουμε μια κατάδυση στην ιστορία για να μάθουμε όσα θα θέλαμε να γνωρίζουμε για την υποβρύχια αρχαιολογία αλλά και για να μας αποκαλυφθούν μπροστά στα μάτια μας "τα έργα της θάλασσας"! Κάποτε, όχι πολύ παλιά, έρχονταν από όλα τα μέρη της Γης, σ' αυτόν το μικρό τόπο αλλά φημισμένο για την ξυλοναυπηγική του παράδοση, προκειμένου να παραγγείλουν ένα ιστιοφόρο. Το τρεχαντήρι, το πέραμα, τον βαρκαλά, το καραβόσκαρο, έτσι για να αναφέρουμε μερικούς τύπους ελληνικών παραδοσιακών σκαφών. Στο πέρασμα του χρόνου άλλαξαν πολλά, με αποτέλεσμα σήμερα, στο τέλος του 20ού αιώνα, να κινδυνεύει με αφανισμό η ναυπηγική τέχνη. Μια παράδοση που ήκμασε για αιώνες και που συνόδευε τους Ελληνες από τα πρώτα χρόνια της ιστορίας τους έως σήμερα. Το 1985 καταγράφτηκαν 160 μικρά ή μεγάλα ξυλοναυπηγεία στην Ελλάδα, από τα οποία τα 140 ήταν στην επαρχία. Ομως, αυτοί οι ταρσανάδες φτιάχνουν στις μέρες μας καϊκια.Καμιάς χώρας της Μεσογείου η ιστορική μοίρα δε συνδέθηκε τόσο πολύ με τη θάλασσα, όσο της Ελλάδας. Σχεδόν όπου σταθείς στον ελλαδικό χώρο, την αγναντεύεις ή διαισθάνεσαι την ύπαρξή της και νιώθεις την ανάγκη να τη δαμάσεις. Στην πλωτή αυτοκρατορία, ο ήλιος δε δύει ποτέ. Πάντα πλέει κάποιο καράβι της, όπου υπάρχει φως. Αλλωστε, οι θαλάσσιοι δρόμοι ήταν η μόνη επιλογή για τουςνησιώτικους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στην 4η και κυρίως στην 3η χιλιετία π. Χ. στο Βορειοανατολικό Αιγαίο, στις Κυκλάδες και στην Κρήτη. Σήμερα θα ανατρέξουμε στη ναυτική και τόσο σημαντική ιστορία της χώρας μας. Θ' ανοίξουμε τις πόρτες των ναυτικών μουσείων και θα ζήσουμε τα περασμένα αλλά και τα τωρινά, θαλασσινά, πάντα.