Με επιστολή του προς τους αρμόδιους υπουργούς και κοινοποίηση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τα πολιτικά κόμματα και την Κομισιόν, ο 32χρονος κωφάλαλος ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ, διατυπώνει την απελπισία στην οποία οδηγεί η εγκατάλειψη από την πολιτεία των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ): Η επιστολή έχει ως εξής: "Γεννήθηκα το 1966 και είμαι άτομο με ειδικές ανάγκες(κωφάλαλος) με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω. Το 1971 σε ηλικία 5 ετών μετακομίσαμε οικογενειακώς από την Κρήτη στην Αθήνα για να φοιτήσω σε ειδικό σχολείο. Μετά από 16 χρόνια φοίτηση τελείωσα Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Επίσης πήρα πτυχίο χειριστού κομπιούτερ από σχολή ΟΑΕΔ του Δήμου Αργυρουπόλεως. Το 1987 το χρόνο που τελείωσα το Λύκειο, υπέβαλα στη Νομαρχία Αθηνών μέσω του ΟΑΕΔ και βάση του Ν. 1648/86, αίτηση για ανεύρεση εργασίας όπως προβλέπει ο παραπάνω νόμος και με αριθμό πρωτοκόλλου 349/22/6 - 1987. Από τότε έχουν περάσει 12 ολόκληρα χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα οι γονείς μου κι εγώ έχουμε πάρα πολλές φορές ενοχλήσει για το θέμα μου τη Νομαρχία, τον ΟΑΕΔ και διάφορους άλλους φορείς, κρατικούς κλπ. Δυστυχώς όλοι τους μάς κοροϊδεύουν, μας καθησυχάζουν, δήθεν να μην ανησυχούμε και θα έρθει και η σειρά μας. Ομως δεν ήρθε ακόμα. Γιατί; Εγώ τώρα αισθάνομαι προδομένος από την ίδια την πολιτεία που εφαρμόζει τους νόμους για τους μισούς Ελληνες. Αισθάνομαι άνθρωπος ενός κατώτερου θεού. Είμαι Ελληνας και παρόλο που έχω αυτή την αναπηρία, δεν υστερώ σε τίποτα από κανένα συνομήλικό μου... Είχα όμως και εξακολουθώ να έχω την ατυχία να μην είμαι παιδί ενός σημερινού επίγειου θεού. Τώρα είμαι 32 χρόνων. Τι θα κάνω χωρίς δουλιά; Η ίδια η πολιτεία με σπρώχνει στην απελπισία, στην απόγνωση, στην τρέλα. Από το 1987 μέχρι σήμερα έχουν βρει δουλιά (αν και βρισκόμαστε στην ίδια οικογενειακή κατάσταση) όλοι οι γνωστοί και γνωστές μου των οποίων τα επίθετα έχω, αν και τελείωσαν το Λύκειο πολύ αργότερα από εμένα 6 έως και 8 χρόνια. Τούς βρήκαν δουλιά. Περιμένω απάντηση".