Η αδράνεια
και η απάθεια
σκοτώνουν
Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ
Εσύ, εσύ, εσύ, είσαι ένοχος. Εγώ, εσύ, αυτοί, ΕΜΕΙΣ, είμαστε ένοχοι. Εχουμε μάτια και πολλές φορές κάνουμε πως δε βλέπουμε, αυτιά και δεν ακούμε, φωνή και σιωπούμε, χέρια και δε χαϊδεύουμε, μυαλό και δε σκεπτόμαστε. Γύρω μας, πείνα, φτώχεια, αρρώστια, καταστροφές, ρύπανση...
Συντρίμμια η Γιουγκοσλαβία, περιοχές ολόκληρες στη δίνη των υποκινούμενων συρράξεων. Λαοί που βασανίζονται κάτω από δικτατορικά καθεστώτα, που τροφοδοτούνται από το κοσμοκρατικό κέντρο της νέας αταξίας.
Η νέα αποκρουστική δομή και το δόγμα της πλανητικής βίας, υπενθυμίζουν τα σιδερένια βήματα της χήνας και τη σβάστικα που υποκαθιστά τους θυρεούς και τις παντιέρες των πυραυλοφόρων μηχανημάτων και των μηχανισμών της καταστροφής.
Δεν ακούνε οι θύτες τα "βήματα των Ερινύων", ούτε το σεισμό από το πυρακτωμένο μάγμα, στα έγκατα του ηφαιστείου, ούτε τη φωνή των λαών: "Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει σα βροντή, σαν κεραυνός".
Δεν άκουσαν τη φωνή των λαών, στο μεγάλο διαχρονικό μήνυμα: Το δίκιο δεν το ζητιανεύουν. Με το κεφάλι ψηλά, το ζητούν και το παίρνουν απ' όσους το κρατούν!