Με βάση τη συσσωρευθείσα γνώση και εμπειρία μου, σε ό,τι αφορά τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και με γνώμονα την "αρχή της προτεραιότητας", που επιβάλλει την κατ' αρχή αντιμετώπιση των οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων, ιδιαίτερα σε χώρες, σαν τη δική μας, έχω να προτείνω τα εξής:

1. Το τελετουργικό τους να περιοριστεί σε μια καθαρά αθλητικού περιεχομένου εορταστική εκδήλωση, αφού ο σημειούμενος ανταγωνισμός ανάμεσα στις οργανώτριες χώρες - πόλεις, για το ποια θα ξεπεράσει τις προηγούμενες, στην παρουσίαση υπερθεάματος, που καμιά σχέση έχει με το αγωνιστικό τους περιεχόμενο, επιβαρύνει το συνολικό τους κόστος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για μικρές και φτωχές χώρες...

2. Στο αγωνιστικό τους πρόγραμμα, από εδώ και πέρα, να περιλαμβάνονται μόνο τα αγωνίσματα του στίβου και της κονίστρας ("κλασικά"), αφού η συνεχής προσθήκη όλο και νέων αγωνιστικών δοκιμασιών, που καταχρηστικά βαφτίζονται "ολυμπιακά αθλήματα ή αγωνίσματα", τελειωμό δεν έχει...

3. Για όλες τις άλλες αγωνιστικές δραστηριότητες, που θα αποκλειστούν από το αγωνιστικό τους πρόγραμμα, να διεξάγονται επιμέρους παγκόσμια πρωταθλήματα, αφού, όπως κιόλας ειπώθηκε, ο συνεχής εμπλουτισμός του αγωνιστικού τους προγράμματος, με καινούριες αγωνιστικές δραστηριότητες, όχι μόνο στον εκφυλισμό τους καταλήγει, αλλά και σε αδιέξοδα οικονομικά, εξεύρεσης και ειδικής οργάνωσης χώρων και χρόνου διεξαγωγής τους.

4. Κατά τη βράβευση των Ολυμπιονικών (ένας και μοναδικός για κάθε αγώνισμα, χωρίς "παραστάτες"...), να μην ανακρούονται εθνικοί ύμνοι και να μη γίνονται επάρσεις σημαιών..., αφού με τα καθιερωμένα τελετουργικά, υποδαυλίζονται "εθνικιστικές ευαισθησίες" σε υποψιασμένους και ανυποψίαστους πολίτες... Κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το διεθνιστικό πνεύμα που πρέπει να υπηρετούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες... Παράλληλα, να σταματήσει η απαράδεκτη αναγωγή της αθλητικής επίδοσης σε "εθνικό επίτευγμα" και των αθλητικά διακρινόμενων σε ακριβοπληρωμένους "εθνικούς ήρωες" ή "λαϊκούς αγωνιστές"...

5. Να απομυθοποιηθεί η αθλητική επίδοση και να εξωστεί από το χρηματιστήριο αξιών όπου οι απανταχού της γης έμποροι του αγωνιστικού θεάματος, την έχουν εντάξει... αφού η βιολογική προδιαγραφή του καθενός μας είναι δεδομένη και αξεπέραστη με φυσιολογικά και από αθλητική άποψη θεμιτά μέσα...

Αν όλα αυτά τύχουν μιας με καλή πίστη επεξεργασίας και από άλλους που θα έχουν ανάλογη άποψη, θέλω να πιστεύω ότι:

α) Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες θα προσεγγίσουν αρκετά το πραγματικό ανθρωποκεντρικό τους πνεύμα και τη μέσω αυτών συναδέλφωση των λαών...

β) Θα δίνεται έτσι η δυνατότητα διεξαγωγής τους και από μικρές και φτωχές χώρες, χωρίς την αναγκαία παρέμβαση των σύγχρονων "χορηγών" (σπόνσορες...), με ό,τι αυτό συνεπάγεται..., αλλά και των κάθε λογής "υπευθυνοανεύθυνων", που ως ευκαιριακοί διαχειριστές πακτωλού Δημόσιου Χρήματος, διαπνέονται από τη φιλοσοφία του "να κάνουν έξοδα..., για να έχουν έσοδα".

Βέβαια, δεν αγνοώ τη δυσκολία υιοθέτησης των παραπάνω προτάσεών μου, κύρια από τους "αθανάτους" της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, οι οποίοι από καιρό έχουν έντεχνα και προσχηματικά, αποδεχτεί την εμπορικοποίηση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, και το διπλό παιχνίδι ανάμεσα στον εθνικισμό και στην οικουμενικότητά τους. Ενώ, για ένα μεγάλο μέρος τους, δεν έλειψαν και δε λείπουν οι σε βάρος τους αμφισβητήσεις, σε ό,τι αφορά την έντιμη διαχείριση του σύγχρονου Ολυμπιακού Κινήματος...

Ωστόσο, πιστεύω ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να γίνουν και αυτοί "θνητοί"...

Στο χέρι των μικρών και φτωχών χωρών είναι...

Αρκεί να το αποφασίσουν και με συντονισμένες ενέργειές τους να εκμεταλλευτούν την πλειοψηφία τους και να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση οργάνωσης και διεξαγωγής των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων...

Π. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ