| ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

(3ο)

Επομένως, 1. Ρζ3 (μπορεί και 1. Ρη3)

1....... Ρη6

2. Ρη2! Ρζ6 (δεν τον σώζουν και άλλες κινήσεις)

3. Ρθ3! (τα λευκά κατέχουν την αντιστοιχία στη βασική ζώνη και μη αφήνοντάς τη να τους ξεφύγει, πλησιάζουν τα σημεία επιδρομής).

3......... Ρη7

4. Ρη3! Ρη6

5. Ρθ4! (χάσιμο χρόνου θα ήταν η 5. Ρζ3) και κερδίζουν. Τα παρατιθέμενα παραδείγματα Νο 16-19 διευκρινίζουν με αρκετή κατ' αρχάς πληρότητα την ουσία της μεθόδου αντιστοιχίας.

Περνώντας στη γενική τυποποίηση, διαπιστώνουμε ότι η μελέτη για τα αντίστοιχα τετράγωνα, με αδιάψευστη λογική, πρόβαλε και τεκμηρίωσε την παρακάτω θέση:

"Σε καταστάσεις απόλυτου τσουγκ - τσβαγκ (με μπλοκαρισμένα πιόνια) στις θέσεις του ενεργού βασιλιά αντιστοιχούν πάντα αυστηρά καθορισμένες θέσεις του παθητικού βασιλιά και η εξάρτηση αυτή επεκτείνεται σε όλα τα γειτονικά τετράγωνα στα οποία μπορεί να μανουβράρουν οι βασιλιάδες, σχηματίζοντας "ζώνες αντιστοιχίας" στο στρατόπεδο κάθε βασιλιά".

Τα τετράγωνα αντιστοιχίας χρησιμεύουν σαν φάρος για τις μανούβρες των βασιλιάδων. Η ενεργός πλευρά προσπαθεί να κατέχει αυτά τα τετράγωνα για να νικήσει, η παθητική πλευρά για ισοπαλία, απαραίτητα όμως με τέτοιο τρόπο, ώστε βρισκόμενοι και οι δύο στα αντίστοιχα τετράγωνα ο αντίπαλος να βρίσκεται κάθε φορά σε θέση τσουγκ - τσβαγκ.

Η εξωτερική κατάσταση της διάταξης των βασιλιάδων σε θέσεις τσουγκ - τσβαγκ δεν παίζει κανένα ρόλο: Η διάταξη αυτή μπορεί να έχει τη μορφή της συνηθισμένης οποζισιόν και οποιαδήποτε άλλη μορφή σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες της διάταξης των πιονιών. Ετσι, η οποζισιόν είναι μερική περίπτωση των τετραγώνων αντιστοιχίας - μολονότι βασική και συχνότερα εμφανιζόμενη στην πράξη, όμως παρ' όλ' αυτά είναι μερική περίπτωση.

Να κατέχουμε την οποζισιόν ή την αντιστοιχία (όταν η μορφή της αμοιβαίας θέσης των βασιλιάδων είναι διαφορετική).

Αν η έννοια της "οποζισιόν" είναι πολύ παλιά, τότε η έννοια της "αντιστοιχίας των τετραγώνων", που γεννήθηκε μόλις στο πρώτο τέταρτο του αιώνα μας, χαρακτηρίζεται από μερικές βασικές γενικεύσεις, οι οποίες μπορεί να θεωρηθούν τα πρώτα βήματα που δημιουργούν νέα θεωρία.

Η μέθοδος της "οποζισιόν" είναι κάποιο "ιδανικό" σύστημα ελιγμού σε άδεια σκακιέρα. Η μέθοδος όμως της αντιστοιχίας είναι ο ελιγμός σε πραγματικές συνθήκες. Οι νόμοι της οποζισιόν διατηρούν την ισχύ τους, όταν στους ελιγμούς των βασιλιάδων δεν επιδρούν τα ευρισκόμενα στη σκακιέρα πιόνια και, αντίθετα, υφίστανται κάποια μεταβολή, όταν εκδηλώνεται η επίδραση της δομής των πιονιών.

Σαν αποτέλεσμα μπορούμε να πούμε ότι η μέθοδος της αντιστοιχίας είναι το συστατικό, ευρύτερο της θεωρίας του αγώνα για τα κρίσιμα σημεία της θέσης,στην οποία ίσως και πρέπει να δει κανείς την ενιαία θεωρία όλων των μορφών των φινάλε.

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Τα παρατιθέμενα στα επόμενα κεφάλαια είναι εφαρμογές, όπου είναι δυνατό και σκόπιμο, οι οποίες βασίζονται στα μέχρι τώρα θεωρητικά δεδομένα. Αν σ' αυτά δε συμπεριλαμβάνεται όλη η ατελείωτη ποικιλία των φινάλε με πιόνια, είναι γιατί τα περισσότερα ιδιαίτερα είδη των φινάλε έχουν τους δικούς τους νόμους, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη καθοριστεί και μελετηθεί. Σ' αυτές τις περιπτώσεις δε μένει τίποτε άλλο από το ν' ακολουθήσουμε τη λύση με αναλυτικό τρόπο.

Θα εξετάσουμε, λοιπόν, στη συνέχεια παραδείγματα από τα φινάλε με πιόνια, όπως ταξινομούνται παρακάτω:

1. Βασιλιάς και πιόνι εναντίον βασιλιά.

2. Βασιλιάς και δύο πιόνια εναντίον βασιλιά.

3. Πιόνι εναντίον πιονιού.

α) Πιόνια σε μια κάθετη.

β) Πιόνια σε διπλανές κάθετες.

γ) Και τα δύο πιόνια ελεύθερα.

4. Δύο πιόνια εναντίον ενός.

α) Δεμένα πιόνια.

β) Απομονωμένα πιόνια.

γ) Διπλωμένα πιόνια.

5. Δύο πιόνια εναντίον δύο.