Στο τεύχος 9/2/1946 του περιοδικού "Ελλην" διαβάζουμε ένα προφητικό κείμενο της πρώτης συζύγου του Αγγελου Σικελιανού, Εύας Σικελιανού, γνωστής για τις προοδευτικές της ιδέες, αλλά και για την καθοριστική συμμετοχή της στις δελφικές γιορτές και για την αγάπη της στην Ελλάδα. Τίτλος του άρθρου "Η Αβυσσος".

Στην αρχή του κειμένου επικρίνει την εξωτερική πολιτική της Αμερικής γιατί παντού, όπου ασκήθηκε η αμερικανική επιρροή ή οι αμερικανικές δυνάμεις πάτησαν το πόδι τους μετά την ήττα της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, εφαρμόστηκε η ίδια πολιτική: υποστήριξη όλων εκείνων που συνεργάστηκαν με τον εχθρό και τιμωρία εκείνων που αντιστάθηκαν σ' αυτόν.

"Ξέρουμε, γράφει, τώρα, πως σύντομα θα ξυπνήσουμε και θα βρεθούμε στο χείλος της Αβύσσου. Τα γεγονότα τα έχουμε μπροστά μας. Η Αμερική είναι ο κυριότερος πρωταγωνιστής στο παιχνίδι του Ιμπεριαλισμού, στον οποίον μερικά ισχυρά έθνη προσπαθούν να επιτύχουν την καταστροφή άλλων εθνών αλλ' όπου παρ' όλ' αυτά συσσωματούνται τα μεγάλα για να εξουθενώσουν τους υπό εκμετάλλευση λαούς του κόσμου, να τσακίσουν τη θέλησή τους και να τους κρατούν σε υποταγή, έτσι που να επωφελούνται μόνον οι κεντρικοί παίχτες στο παιχνίδι. Αυτή είναι η σκηνή. Αλλ' όπως ο ιστός της αράχνης έχει το τρωτό του σημείο, το οποίο όταν το αγγίξει κανείς κάνει όλο τον ιστό να τρέμει, έτσι και το αίσχος του ιμπεριαλισμού έχει το δηλητηριώδες του κέντρο, το οποίο εάν καταστραφεί, θα κάμει να σειστεί όλο το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα. Αυτό το κέντρο είναι η Ελλάδα".

Και συνεχίζει: "Σήμερα η Αγγλία χρησιμοποιεί την Ελλάδα σαν σημείο προστριβών στα Βαλκάνια χωρίς να γνοιάζεται για τα αληθινά συμφέροντα του λαού. Μιλάει για παραχώρηση της Δωδεκανήσου στην Τουρκία και διατήρηση υπό το ζυγό της Κύπρου. Η τύχη αυτών των ελληνικών τμημάτων συζητείται σαν να επιτρέπονταν συζήτηση ύστερα από τόσα που έκανε η Ελλάδα για την Αγγλία και τον κόσμο ολόκληρο. Το γεγονός ότι επιχειρείται η συντριβή ενός γενναίου συμμάχου, δείχνει πως το ελληνικό πνεύμα είναι πραγματικά το νευραλγικό σημείο για τον ιμπεριαλισμό... Για τους Αμερικανούς και τις Αμερικανίδες που γνωρίζουν πως βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου, ο δρόμος που πρέπει ν' ακολουθήσουν είναι σαφής. Πρέπει να ενεργήσουν γοργά και έντονα για να λευτερωθεί η Ελλάδα... Το πρώτο μας καθήκον είναι να σώσουμε το λαό που πρώτος δημιούργησε τη δημοκρατία και που ωρίμασε σ' αυτή την αντίληψη ζωής μέσα σε τρεις χιλιάδες χρόνια"...

Το κείμενο αυτό αναδημοσιεύτηκε στον "Ελληνα" μεταφρασμένο, από το "Δελτίο" του Ελληνο - αμερικανικού Συμβουλίου (Δεκέμβρης του 1945).

Πόσο, δυστυχώς, επίκαιρο είναι σήμερα, ενώ έχει περάσει πάνω από μισός αιώνας! Αντικαταστήστε την "Αγγλία" με τις "ΗΠΑ", που και τώρα εφαρμόζουν το "διαίρει και βασίλευε" στα Βαλκάνια... Ας θυμηθούμε τον πρόσφατο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, τη στάση της Αμερικής σ' ότι αφορά την Κύπρο και το μοίρασμα του Αιγαίου... Πόσες, αλίμονο, ομοιότητες...

Παράδεισος για τον ερευνητή το "Μουσείο Μιχαηλίδη" ο "Ελληνας", από τα πιο προοδευτικά έντυπα, ζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή:

"Κόλαση" επιγράφεται το ποίημα της Ευγενίας Παλαιολόγου (μετέπειτα Πετρώνδα) που δημοσιεύεται στον "Ελληνα" τον Ιούλιο του 1942 και απηχεί τις ανησυχίες των προοδευτικών διανοουμένων της Αιγύπτου:

"Χαράς δεν είδαμε το χάδι/ άνυδρη κόλαση η ζωή... / Ανθρωποι αχνοί, χλωμά παιδάκια, / του πόνου γύρω μου η γκριμάτσα/ Βαριά του Σισύφου την πέτρα/ στ' αδύναμα κρατάμε μπράτσα/ Κούρσεψαν ποιοι της ζωής τα δώρα; / Του Τάνταλου μας μένει η μοίρα/ κλειστή του παραδείσου η θύρα/ για μας, κατάκλειστη στη γη... / Κλεφτά, κρυφά και φοβισμένα/ με πρωτογνώριστη λαχτάρα/ πήραμε αυτό που μας ανήκει. / Ανάθεμα, ντροπή, κατάρα/ μόλειψε της αγάπης τ' ώριο/ τ' ωρίσματα. Τώρα δε μένει/ παρά η εκδίκηση θαμμένη/ μέσα σε χόβολη καυτή!".