"ΚΑΘΕ κατάρρευση κτιρίου κρύβει πίσω της πολλές αυθαιρεσίες...". Μ' αυτή τη φράση, ο Γιώργος Σταυρακάκης, διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Αστεροσκοπείου Αθήνας και αντιπρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας, "φωτογραφίζει" μία - ίσως και την κύρια - από τις αιτίες των καταστροφών, από το χτύπημα του Εγκέλαδου την περασμένη Τρίτη (σελίδες 10 - 11)

ΕΥΤΥΧΩΣ δεν ήταν νύχτα. Δυστυχώς ήταν εργάσιμη ώρα. Ευτυχώς που δεν ήταν το ρήγμα της Αταλάντης. Δυστυχώς ήταν κοντά στην επιφάνεια το επίκεντρο. Ευτυχώς την ίδια μέρα είχε άσκηση ετοιμότητας ο κρατικός μηχανισμός. Δυστυχώς οι δήμοι δεν είχαν ειδοποιηθεί. Ευτυχώς έχουμε οικονομικό πλεόνασμα. Δυστυχώς η Ευρωπαϊκή Ενωση δε χρηματοδοτεί κατασκευή κατοικιών. Ευτυχώς πολλά σπίτια είναι επισκευάσιμα. Δυστυχώς δεν έχει φράγκο το ταμείο. Η μεταφυσική σ' όλο της το μεγαλείο επιστρατεύτηκε για να εξαφανιστούν μέσα σε μια γενική θολούρα διαφόρων "ευτυχώς" και "δυστυχώς" τα μετρήσιμα αρνητικά αποτελέσματα μιας πολύ συγκεκριμένης ταξικής πολιτικής(σελίδες 12 - 13)

ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ που έκανε ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Κ. Σημίτης το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, αξιοποιώντας σαν προεκλογική εξέδρα το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), η χώρα μπήκε ουσιαστικά σε προεκλογική τροχιά. Ψαρεύοντας από τώρα ψήφους στα "θολά νερά" - καθώς το αργότερο το Σεπτέμβρη του 2000 και το πιθανότερο μέσα στο ερχόμενο 6μηνο θα έχουμε εθνικές εκλογές - ο Κ. Σημίτης το γύρισε στον... καλαματιανό. Εκτός από το "πακέτο παροχών" που ανακοίνωσε ότι "θα" περιλαμβάνει η οικονομική πολιτική του 2000 για τους "οικονομικά αδύνατους", ο πρωθυπουργός δε δίστασε να επικαλεστεί και μια σειρά χοντρά ψέματα, επιδιώκοντας έτσι να εξωραϊσει τη μέχρι σήμερα αντιλαϊκή πολιτική μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων (σελίδες 16, 33)

ΑΝΤΙΘΕΤΑ απ' ό,τι έπραξε η ελληνική οικονομική ολιγαρχία, ο εργαζόμενος ελληνικός λαός, κυρίως η εργατική τάξη, η αγροτιά, που ήταν η πολυπληθέστερη, και τα μεσαία στρώματα της πόλης σήκωσαν όλο το βάρος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα 1941 - 1944 κι έφεραν την απελευθέρωση της χώρας, δίνοντας γι' αυτό το σκοπό απεριόριστες θυσίες. Δεν ήταν μόνο η οικονομική καταστροφή, οι αρπαγές από τον κατακτητή, ακόμη και των πιο στοιχειωδών για τη διαβίωσή του, η πείνα και η εξαθλίωση που έπρεπε να αντιμετωπίσει ο αγωνιζόμενος λαός. Ηταν και η δολοφονική τρομοκρατία, τα καταπιεστικά μέτρα και οι ταπεινώσεις, στα οποία υποβαλλόταν καθημερινά από τους κατακτητές, χωρίς, όμως να καμφθεί το ηθικό του, χωρίς να υποταχθεί, χωρίς να πάψει στιγμή να τροφοδοτεί, με τα καλύτερα παιδιά του, το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης (σελίδες 36 - 37)

ΕΙΚΟΣΙ ΕΞΙ χρόνια πριν, στις 11 Σεπτέμβρη 1973, o Αουγκούστο Πινοσέτ, επικεφαλής των στασιαστών, ανέτρεπε την εκλεγμένη κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας στη Χιλή. Το σχέδιο ήταν επεξεργασμένο και υλοποιημένο υπό την άμεση καθοδήγηση της CIA, του αμερικάνικου Πενταγώνου και συγκεκριμένων πολυεθνικών, όπως η ITT, που είχαν θιγεί τα συμφέροντά τους από τις εθνικοποιήσεις. To πρωί της καθορισμένης ημερομηνίας, μετά από πολύμηνες πιέσεις της αντίδρασης, τρομοκρατικές ενέργειες, δολοφονίες, προβοκάτσιες και εξαγορές, o στρατός πολιορκούσε και η αεροπορία βομβάρδιζε το προεδρικό μέγαρο μέσα στο oπoίo σκοτώθηκε μαχόμενος o Πρόεδρος Σαλβαδόρ Αλιέντε. Το κύμα της τρομοκρατίας που εξαπολύθηκε στοίχισε τη ζωή σε 30 χιλιάδες αγωνιστές ενώ σε φυλακές και στρατόπεδα βρέθηκαν άλλες 40 χιλιάδες περίπου (σελίδες 42 - 43)