Σε συγκινητική ατμόσφαιρα και με καιρικές συνθήκες ιδανικές για τον αυχένα της Νιάλας, πραγματοποιήθηκε, την περασμένη Κυριακή 23 Ιούλη 2000, εκδρομή - προσκύνημα αγωνιστών στα θύματα της Νιάλας. Ηταν μια εκδήλωση μνήμης και τιμής στα 150 - 200 τραγικά θύματα (αντάρτες - μαχητές του ΔΣΕ από το θρυλικό ηρωικό τάγμα Σοφιανού, φαντάροι του Τάγματος Αλευρά και άοπλοι καταδικασμένοι πολίτες), που «καρβούνιασαν» από το πολικό ψύχος, πέφτοντας σε χιονοθύελλα στην περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, το Πάσχα του 1947.

Την εκδήλωση οργάνωσαν η Κεντρική Διοίκηση της ΠΕΑΤΑΘ - ΔΣΕ και η ΝΕ της ΠΕΑΕΑ Καρδίτσας και παραβρέθηκαν προσκυνητές απ' όλα τα μέρη της Ελλάδας και ανάμεσά τους μαχητές που επέζησαν από κείνο το χαλασμό, που ανέβηκαν στον ανεμοδαρμένο αυχένα της Νιάλας για να καταθέσουν λίγα λουλούδια στο απέριττο μνημείο, να ξαναθυμηθούν τα παλιά και να μεταδώσουν στους νεότερους το «μήνυμα της Νιάλας». Σ' αυτό, ακριβώς, το μήνυμα, αναφέρθηκε ο Βασίλης Φυτσιλής, εκπρόσωπος της ΠΕΑΤΑΘ για να τονίσει, ανάμεσα στα άλλα:

«Ο τόπος ετούτος και το τραγικό εκείνο περιστατικό, μοναδικό στην Ιστορία του Εμφύλιου Πολέμου, δεν προσφέρονται για πανηγυρικές ομιλίες. Ο αδερφοκτόνος εκείνος πόλεμος έγινε ανάμεσα σε Ελληνες. Η μοναδικότητα του περιστατικού συνίσταται στο ότι, τη φοβερή εκείνη νύχτα, μέσα στα στρατιωτικά αντίσκηνα, αντάμωσαν και συναδελφώθηκαν αντάρτες μαχητές του ΔΣΕ και στρατιώτες, αντιμετωπίζοντας μαζί τη χιονοθύελλα και τη φοβερή παγωνιά. Ενώ, δηλαδή, οι ξένοι επικυρίαρχοι και οι ντόπιοι υποτελείς κυβερνήτες μας τους ήθελαν θανάσιμους εχθρούς, να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο, αυτοί αποφάσισαν και επέβαλαν μόνοι τους την ανακωχή και τη συμφιλίωση. Αγκαλιάστηκαν σαν αδέρφια και προσπαθούσαν να κρατήσουν ο ένας τον άλλο στη ζωή, με τα χνότα τους και με τη ζεστασιά της καρδιάς τους. Η Νιάλα είναι ένα διαχρονικό σύμβολο αδερφοσύνης, που θα μας δείχνει πάντα το δρόμο της συμφιλίωσης και της ομόνοιας ανάμεσα στους Ελληνες».

Το σπάνιο περιστατικό της Νιάλας περιέγραψαν, με παραστατικό τρόπο, ο Βαγγέλης Λαζαρίδης, αξιωματικός του ΔΣΕ, του τάγματος Σοφιανού και ο Χρ. Μανούδης, δύο από τους «κατά λάθος» επιζήσαντες εκείνη την τραγική νύχτα, ανεβάζοντας στο κατακόρυφο τη συγκίνηση των παριστάμενων.

...«Να, σε κείνο το διάσελο, στον καταυλισμό 3 χιλιόμετρα απ' αυτόν τον αυχένα, σε υψόμετρο 1.700 μέτρων, εκεί όπου η αρκτική χιονοθύελλα του Τσεκούρα αχρήστευσε τα όπλα και των δυο αντιπάλων, εκεί βιώσαμε μιαν αναγκαστική συμφιλίωση», είπε, εξιστορώντας την προσωπική του εμπειρία, ο Β. Λαζαρίδης για να συνεχίσει: «Αγκαλιασμένοι αντάρτες και φαντάροι, μέσα στα 20, περίπου, στρατιωτικά αντίσκηνα του τάγματος Αλευρά του κυβερνητικού στρατού - εμείς νηστικοί, άυπνοι, μισοπαγωμένοι και ψειριασμένοι - φωνάζαμε "αδέρφια αντάρτες, αδέρφια φαντάροι, μη σκοτωνόμαστε! Μάνααα, μάναα!"

... Εκεί μελάνιαζες, "καρβούνιαζες", και πέθαινες, χωρίς να μπορείς να βοηθήσεις. Κορμιά που μείνανε άταφα, τα κατασπάραξαν τ' αγρίμια και τα όρνια. Να, εκεί σ' αυτή τη θέση, πλακωμένο με παγωμένο χιόνι σε στρατιωτικό μονοθέσιο αντίσκηνο βρήκα, την άλλη μέρα το πρωί, τον μαχητή μας Χρήστο Μανούδη, αυτόν εδώ τον ήρωα (που καθόταν δίπλα του στην εκδήλωση) μισοπαγωμένο κι από τα σκασμένα πόδια του τρέχανε ζουμιά»... Και κατέληξε ο ομιλητής:

...«Σύντροφοι, σήμερα μνημονεύουμε εδώ στον αυχένα αυτούς τους "καρβουνιασμένους" και αξέχαστους νεκρούς μας, που άφησαν τα κορμιά τους στα κακοτράχαλα βαραθρο-φαράγγια, ράχες και ραχούλες της Νιάλας. Μεγάλος και πικρός είναι ο καημός τους, γεμάτος θλίψη, πόνο και αναστεναγμούς. Κράζουν "αδέρφια μας, συναγωνιστές και σύντροφοί μας, γιατί αργήσατε να ρθείτε να μας δείτε; Δεν είμαστε φαντάσματα... Συνεχίζουμε να φυλάγουμε και να υπερασπίζουμε Θερμοπύλες"...».

Στην εκδήλωση, όπου απαγγέλθηκαν και ποιήματα αγωνιστών για το περιστατικό, παραβρέθηκε και ο δήμαρχος Ιτάμου Βασίλης Τσαντήλας, ο οποίος και απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό.

Κατατέθηκαν στεφάνια και λουλούδια, από την Κεντρική Διοίκηση της ΠΕΑΤΑΘ, τη ΝΕ ΠΕΑΕΑ Καρδίτσας, το Παράρτημα ΠΕΑΕΑ Αξιούπολης - Κιλκίς και από συγγενείς και φίλους των πεσόντων.