Μία «μινιατούρα» δύο κινήσεων σε σύνθεση του Τζον Μάισις από το 1904, όπου επικρατούν οι διαγώνιες γραμμές και τα κρίσιμα τετράγωνα. Παίζουν τα λευκά και κάνουν ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις.

Λευκά: Ρδ2, Βε1, Αγ3, Αε8 (4)

Μαύρα: Ρδ5, Στρ. γ7, γ5, δ6 (4)

Το ισχυρό:

Λευκά: Ργ2, Βα8, Αγ1, Αζ7, Στρ. δ4, η2 (6)

Μαύρα: Ρα1, Ια7, Αβ6, Στρ. γ3, γ6, η7 (6)

Μία πολύ έξυπνη σύνθεση του Γ. Ντίτμαν (1972) με τα λευκά να αιχμαλωτίζουν τον μαύρο Ρουά σε (3) τρεις κινήσεις.

Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ

Λευκά: Ρα1, Βζ8, Ια5, Ιδ4, Αβ1, Αθ6 (6)

Μαύρα: Ργ3, Πγ5, Αβ4, Αη4, Στρ. α3, δ5 (6)

Παίζουν τα λευκά και κάνουν ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις. Εκατόν πέντε χρόνων σύνθεση (Μπ. Μπρίκριλ) και εντυπωσιάζει με 1. Βγ8! (απειλεί 2. Ιβ5Χ) 1... Αγ8 2. Ιε2+ματ. Αν 1... Ρδ4 2. Βθ8+ματ. Αν 1... Αα5 τότε 2. Βγ5+ματ! Τέλος, αν 1... η5 ή 1... Ιβ4 τότε 2. Βγ1+ Ρζ2 3. Βζ1+ Ρε3 4. Βε2+ ματ!

* Η απάντηση στο φινάλε «βασίλισσα εναντίον ελαφρού κομματιού»:

1. Ρβ2 Αδ5 2. Ργ3 Ιε4 3. Ρδ3 Ιγ5 4. Ρε3 Ιε6 5. Βζ5 Ρδ6 6. Ρε4 Ιγ5 7. Ρδ4 Ιε6 8. Ργ4 Ιγ7 9. Βγ5 Ρδ7 10. Ββ6 Ιε6 11. Ρδ5 Ιγ7 12. Ρε5 Ιε8 13. Βε6 Ρδ8 14. Βζ7 Ιγ7 15. Ρδ6 Ιβ5 16. Ργ5 1-0

Η λύση του ισχυρού:

Στο «τεσσάρι» του Σλάντεκ (1835) παίζουμε 1. Ιε6 με απειλή 2. Ιζ4 και 3. Ιη2 κλπ. 1... Πε6 2. Αβ5 (απειλεί 3. Βγ3+ Ρδ1 4. Βγ1+ ματ ή 3... Ρζ2 4. Βη3+ ματ) 2... Πε3 3. Βγ1+ Ρζ2 4. Βζ1+ ματ!