Ενας νεαρός αθλητής, γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες, έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μπάσκετ πριν 20 μέρες. Μια νεαρή αθλήτρια του ποδοσφαίρου άφησε την τελευταία της πνοή στο γήπεδο στις μέρες των γιορτών.

Η πλειοψηφία του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου τα παρουσίασαν σαν εντελώς τυχαία γεγονότα, εκτός - και τα πράγματα πρέπει να τα λέμε με το όνομά τους - από το «Ριζοσπάστη» και τον «902», οι οποίοι αμέσως έβαλαν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.

Δεκαετίες τώρα αναφερόμαστε στην εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας, της αθλητικής ηγεσίας σχετικά με την προστασία της υγείας των νεαρών αθλουμένων. Καμιά βοήθεια προς τα αθλητικά ερασιτεχνικά σωματεία, τα οποία αντικαθιστούν, ως γνωστόν, τα σχολεία.

Πώς είναι δυνατόν ένα παιδί να ξεκινήσει να γυμνάζεται και ν' αρχίσει να παίρνει μέρος σ' αγώνες χωρίς να έχει περάσει από ειδικές ιατρικές εξετάσεις; Κι όμως, αυτό συμβαίνει στη χώρα μας και δυστυχώς είναι σε γνώση αυτών που έχουν την ευθύνη του ελληνικού αθλητισμού. Χιλιάδων παιδιών σ' όλη τη χώρα, που γυμνάζονται στα ερασιτεχνικά σωματεία, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή η ζωή τους. Και κάτι ακόμα που ίσως να μην είναι πολύ γνωστό: Πολλά παιδιά τελειώνουν την αθλητική τους καριέρα στα 25 ή 30 τους χρόνια και τους παρουσιάζονται σοβαρά προβλήματα υγείας στα 40 ή 50.

Αυτό ασφαλώς οφείλεται στο γεγονός ότι αυτά τα παιδιά δε θα έπρεπε να είχανε κάνει σπορ στη νεαρή τους ηλικία. Πολλά τα παραδείγματα. Το ζήτημα λοιπόν είναι πότε η αθλητική μας ηγεσία, η πολιτεία θα συνειδητοποιήσει ότι έχει σοβαρές ευθύνες για την υγεία των αθλουμένων.

Σήμερα το αθλητικό σωματείο, το κύτταρο, όπως έχουμε ακούσει να το ονομάζει ο υφυπουργός Αθλητισμού, κ. Ορφανός, είναι ανήμπορο εκ των πραγμάτων να προστατεύσει την υγεία των αθλουμένων, δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές δυνατότητες. Οταν ένα μικρό σωματείο, π.χ., ο «Πρωτέας», έχει 200 αθλουμένους και χρειάζεται τουλάχιστον κάθε 6 μήνες να τους περνάει από γενικές εξετάσεις, απλές εξετάσεις, όχι ειδικές, οι οποίες κοστίζουν 50 ευρώ για κάθε αθλητή, πού θα τα βρει το σωματείο όταν επιχορηγείται με 800-1.000 ή 1.500 ευρώ το χρόνο;

Δεν καταλαβαίνουμε, λοιπόν, γιατί δε θεσμοθετείται σε όλα τα κρατικά νοσοκομεία να υπάρχει «τμήμα» μ' όλες τις ειδικότητες αποκλειστικά για τα παιδιά που γυμνάζονται στα ερασιτεχνικά σωματεία, τα οποία αύριο θα είναι οι νέοι πρωταθλητές μας στα διάφορα σπορ.

Τα ερασιτεχνικά σωματεία, οι Ενώσεις, οι Αθλητικές Ομοσπονδίες έχουν υποχρέωση να αγωνιστούν για να αλλάξουν αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, γιατί ως ένα σημείο είναι κι αυτοί συνυπεύθυνοι για τους θανάτους αθλητών.