Η λιτότητα θα είναι συνεχής και δεν αφορά μονό το 2001. Αυτό προκύπτει από δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε κυριακάτική εφημερίδα, δίνοντας έτσι και το γενικότερο πλαίσιο της εντός ζώνης του ευρώ άσκησης της οικονομικής πολιτικής, η οποία έχει θεσμοθετήσει την εσαεί δημοσιονομική λιτότητα. Στην ίδια συνέντευξη ο υπουργός θεωρεί... απόλυτα φυσιολογικό, ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων να βρίσκεται σήμερα κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ απομυθοποιεί - από τη δική του σκοπιά βέβαια - την εφαρμογή του 35ωρου στη Γαλλία και τις επιπτώσεις που έχει στις πολιτικές απασχόλησης. Αναγνωρίζει επίσης ότι το υπουργείο Οικονομικών κινείται στην κατεύθυνση της αλλαγής στη φορολογία των ακινήτων, ενώ προεξοφλεί ότι οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ θα κινηθούν μέσα στα πλαίσια της οικονομικής πολιτικής που έχουν συμφωνηθεί...

Ειδικότερα, στη συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» ο Γ. Παπαντωνίου αναφέρει τα ακόλουθα: Ο προϋπολογισμός του 2001 θα είναι σφιχτός, αλλά όχι μόνο ο προϋπολογισμός του 2001. Οπως υποστηρίζει, «συνεχώς θα έχουμε σφιχτούς προϋπολογισμούς. Δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε χαλαρούς προϋπολογισμούς. Χαλαρούς είχαμε τις προηγούμενες δεκαετίες και η συνέπεια ήταν να οδηγηθεί η οικονομία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Χρέος της κυβέρνησης είναι «να έχει πάντοτε πλεόνασμα για να διατηρεί τον πληθωρισμό χαμηλό και να δημιουργεί ανάπτυξη. Το πλεόνασμα από την άλλη πλευρά μάς δίνει τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουμε τα προγράμματα της παιδείας και της υγείας καθώς και τις συντάξεις...». Με άλλα δηλαδή λόγια, μεταφράζει τους στόχους του «προγράμματος σταθερότητας», που επιβάλλει στις κυβερνήσεις να έχουν πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, με την επιβολή διαρκούς πολιτικής λιτότητας. Οσο για το πλεόνασμα, αυτό θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τη μείωση του δημόσιου χρέους και όχι για την ενίσχυση της υγείας, παιδείας και των συντάξεων, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός.

Ο ίδιος θεωρεί τη διαβίωση ενός σημαντικού τμήματος εργαζομένων κάτω από τα επίπεδα φτώχειας... φυσιολογική, ενώ αποφεύγει να εξηγήσει πειστικά πού οφείλεται η εξάπλωση της φτώχειας μεταξύ των εργαζομένων. Σε παρατήρηση του δημοσιογράφου ότι σημαντικό ποσοστό των εργαζομένων ζει σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας, ο υπουργός απαντά ότι «υπάρχουν θύλακοι φτώχειας ακόμα στην Ελλάδα, όπως και σ' όλες τις ευρωπαϊκές χώρες», για να υποστηρίξει στη συνέχεια ότι τέτοια φαινόμενα τα αντιμετωπίζει η κυβέρνηση με ελεημοσύνες τύπου ΕΚΑΣ και το δεκαχίλιαρο στους χαμηλόμισθους...

Αρκετά κατατοπιστικός - από τη δική του βέβαια σκοπιά - είναι στο θέμα της εφαρμογής του 35ωρου στην Ελλάδα, έτσι όπως το εννοεί η κυβέρνηση βέβαια. Αναφερόμενος κατ' αρχάς στο «γαλλικό πείραμα» παρατηρεί ότι η μείωση της ανεργίας στη Γαλλία δεν προήλθε από την εφαρμογή του 35ωρου αλλά από την αύξηση της μερικής απασχόλησης, καθώς το 60% των νέων θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν είναι θέσεις μερικής απασχόλησης. Το ίδιο υποστηρίζει και για την Ισπανία, όπου υιοθετεί την αντιδραστική θέση ότι η μείωση της ανεργίας προήλθε από ένα συνδυασμό ανάπτυξης και ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Οσο για την Ελλάδα, η εφαρμογή του 35ωρου - κατά τον Γ. Παπαντωνίου - θα επιφέρει αύξηση του κόστους εργασίας και απώλεια εργατικών θέσεων. Ο ίδιος τάσσεται υπέρ της εφαρμογής του σε εθελοντική βάση, ενώ χαρακτηρίζει επικίνδυνη την εφαρμογή του σε γενικευμένη βάση. Με λίγα δηλαδή λόγια, η κυβέρνηση σκέπτεται να αντιμετωπίσει την ανεργία με το μοίρασμα των υφιστάμενων σήμερα θέσεων εργασίας, αυξάνοντας έτσι τη φτώχεια των ήδη εργαζομένων. Οσο για τη γνήσια εφαρμογή του 35ωρου - το οποίο βέβαια δεν είναι πανάκεια για την αντιμετώπιση της ανεργίας σε συνθήκες καπιταλισμού - ούτε λόγος. Πρότυπο η γαλλική εφαρμογή του 35ωρου, που στηρίχτηκε στην επέκταση της μερικής απασχόλησης!