Τα «δικά» του καράβια δεν έμπαιναν μεγαλόπρεπα και φωταγωγημένα στα λιμάνια των τουριστικών προορισμών, γεμάτα με αταξίδευτους στεριανούς που «αποδρούσαν στο όνειρο» κουνώντας μαντίλια.

Στα ντόκα των λιμανιών που μύριζαν ανθρώπινο μόχθο, έδεναν τα «δικά» του καράβια. Από αυτά δεν κατέβαιναν τουρίστες που φορούσαν τα «καλά» τους, μόνο ο «Σάλαχ» κατέβαινε, που «σάρωνε το κατάστρωμα» και ο «Ρεπ», που «γυάλιζε της μηχανής τα δυο ποδάρια».

Ο «Σάλαχ» και ο «Ρεπ» με τα ασιδέρωτα ρούχα στο πόρτο που «μύριζαν ψαρόλαδο», ο «Σάλαχ» και ο «Ρεπ» που είχαν ξεκινήσει «πρώτο ταξίδι για το Νότο» ποιος ξέρει πόσα χρόνια πριν...

Το φορτίο των «δικών» του καραβιών ήταν χιλιάδες ιστορίες ανθρώπων, ιστορίες παράξενες, ιστορίες περίεργες, ιστορίες αληθινές, για θρύλους, για μυστήρια, για έρωτες και πάθη, ιστορίες για ανθρώπους που χανόταν το πρόσωπό τους στον αχό των λιμανιών και το πούσι των ωκεανών.

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Γενάρη 1910 στην πόλη Νικόλσκι Ουσουρίσκι στη Ματζουρία. Με την έκρηξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου η οικογένειά του επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Κεφαλλονιά και από το 1920 στον Πειραιά. Ο μικρός Νίκος σε ηλικία 11 ετών πήρε το βάπτισμα της θάλασσας στο καράβι «Πολικός» των αδελφών της μητέρας του.

Ο Καββαδίας από μικρός είχε αρχίσει να γράφει, ενώ ο θάνατος του πατέρα του το 1929 τον ανάγκασε να διακόψει τις σπουδές του στην Ιατρική, να πιάσει δουλιά σε ναυτιλιακό γραφείο και τελικά να κλείσει τα «χοντρά λογιστικά βιβλία» και να μπαρκάρει ως ναύτης στο φορτηγό «Αγιος Νικόλαος».

Τον Ιούνη του 1933 ο Νίκος Καββαδίας εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Μαραμπού».

Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Καββαδίας εντάχθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ και πάλεψε αρχικά μέσα από το ΕΑΜ Ναυτικών και αργότερα από το ΕΑΜ Λογοτεχνών - Ποιητών. Το 1943 έγινε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Το Γενάρη του 1947 κυκλοφόρησε η δεύτερη συλλογή του «Το Πούσι», ενώ λίγο αργότερα ο ποιητής μπάρκαρε ως ασυρματιστής. Το 1954 εκδόθηκε η «Βάρδια», πεζογράφημα που γράφτηκε μέσα στα καράβια. Το 1957 αυτοκτόνησε σε άλλο καράβι ο αδελφός του Αργύρης. Ο ποιητής πέφτει σε βαρύ πένθος και δεν έχει διάθεση να γράψει τίποτα. Το 1961 επανεκδόθηκαν το «Μαραμπού» και το «Πούσι».

Ο Νίκος Καββαδίας «έφυγε» στις 10 Φλεβάρη του 1975. Περίμενε να ξανασαλπάρει το Μάρτη εκείνου του έτους. Τον Απρίλη του 1975 κυκλοφόρησε από τον «Κέδρο» η τρίτη και τελευταία ποιητική του συλλογή, το «Τραβέρσο».