Τη διαμαρτυρία τους για τη μη θεσμική κατοχύρωση του χορού από το ΥΠΠΟ, εξέφρασαν σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου εκπρόσωποι του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων. Για πρώτη φορά ενωμένοι οι Ελληνες χορογράφοι έθεσαν, μέσω του νεοϊδρυθέντος σωματείου τους, τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ομάδες χορού στη χώρα μας. Προβλήματα που απορρέουν από την ανυπαρξία κρατικής υποστήριξης και ανακόπτουν τη δημιουργική πορεία των χορογράφων και των ομάδων τους. Ενδεικτική της κυβερνητικής «ευαισθησίας» είναι και η στάση της υπουργού Πολιτισμού. Από τις 5 του Σεπτέμβρη, εκκρεμεί συνάντηση μαζί της, προκειμένου οι χορογράφοι να συζητήσουν τα προβλήματά τους και να καταθέσουν τις προτάσεις τους.

«Είναι δυστυχώς λυπηρό» τόνισαν «που στην πρώτη μας συνέντευξη Τύπου, ως Σωματείο, αντί να ανακοινώνουμε τα δημιουργικά μας όνειρα, όπως οι παραστάσεις που σχεδιάζουμε να κάνουμε από κοινού - σαν αυτή που πραγματοποιήθηκε για τους σεισμοπαθείς - αναγκαζόμαστε να χτυπήσουμε τον κώδωνα του κινδύνου για την ίδια την ύπαρξή μας».

Οπως ανέφεραν χαρακτηριστικά: «Επί δύο χρόνια δεν έχουν δοθεί επιχορηγήσεις για το χορό. Καταργήθηκαν οι τριετείς προγραμματικές συμβάσεις. Δεν έχουμε καμία πληροφόρηση από το ΥΠΠΟ. Δε συμμετέχουμε στις αποφάσεις που αφορούν το χορό και η πόρτα του υπουργείου είναι κλειστή σε οποιαδήποτε απόπειρα δημιουργικού διαλόγου» .

Χάρη στη φιλότιμη προσπάθεια των ανθρώπων του χορού, γίνονται παραστάσεις, εμφανίζονται συνεχώς νέες ομάδες χορού και η προσέλευση του κοινού αυξάνεται γεωμετρικά. Αυτή τη διετία πραγματοποιήθηκαν 93 παραγωγές, έγιναν 784 παραστάσεις και απασχολήθηκαν 1.070 χορευτές, καλλιτέχνες και τεχνικοί. Ολα αυτά «με δανεικά, με χρέη, με υποπληρωμένους ή καθόλου πληρωμένους συνεργάτες, απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, στέρηση κάθε δυνατότητας προγραμματισμού και με εξόντωση όλων μας σε παράλληλες εργασίες, τόσο για την πραγματοποίηση των παραστάσεων όσο και για τα προς το ζην».

«Χρειαζόμαστε την υποστήριξη του κράτους» κατέληξαν οι χορογράφοι. «Πουθενά στον κόσμο και ποτέ στην ιστορία δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί η τέχνη του χορού χωρίς κρατική υποστήριξη» .