«Αστο, στην άκρη» του είπα. «Κάποια στιγμή, χωρίς να το περιμένεις, θα σου ζητήσει μόνο του να περάσει στον πίνακα». «Μα μου το ζητάει», με διέκοψε! «Και μάλιστα επίμονα! Πετάγομαι τη νύχτα και τρέχω δίπλα στο ατελιέ. Παίρνω τα πινέλα και αντί να το αποτυπώσω, όπως οφείλω να κάνω, αντί να το καταγράφω και να το αναλύσω με σχήματα, με χρώματα και φωτοσκιάσεις, για να το δούνε οι πολίτες και να μορφώσουνε γνώμη, καρφώνομε στη θέση μου σαν τη γυναίκα του Λωτ. Λες και κάποιος με αιχμαλωτίζει».

«Ποιο είναι το θέμα, που σε προβληματίζει»; ρωτάω. «Οι Τραλαλάδες, πώς αλλιώς να τους χαρακτηρίσω», μου απαντάει!

«Μικροαστοί είναι, μη σκοτώνεσαι»! «Μικροαστοί, που όμως "ξεπέρασαν" την τάξη τους», με διέκοψε! «Ετούτοι είναι πολύ χειρότεροι από τους "κλασικούς" μικροαστούς που γνωρίζουμε», συνέχισε. «Πρόκειται για καρικατούρες ανθρώπων. Ετσι που μιλάνε και συμπεριφέρονται, δε σε διευκολύνουν ούτε καν το φύλο τους να αναγνωρίσεις. Είναι, πια, ένα "τρίτο" είδος ανθρώπων. Το κορμί τους, το δέρμα τους, έχουν την ηλικία τους. Το μυαλό τους, όμως, και η συμπεριφορά τους, έμειναν σε ανώριμες παιδικές ηλικίες! Και δεν είναι άνθρωποι αμόρφωτοι, μόνον! Είναι και καθηγητές πανεπιστημίου, δικηγόροι, γιατροί, καλλιτέχνες... Ανθρωποι που, εκ προοιμίου, δε θα 'πρεπε να χαχανίζουν! Και είναι πολλοί. Εκατομμύρια, ίσως. Είναι όλοι αυτοί που παρακολουθούν τις συνταγές των φαγητών από τηλεοράσεως με θαυμασμό, σαν να παρακολουθούν ξένες γλώσσες! Είναι όλοι αυτοί, που ακούνε με προσοχή και κατάνυξη, πού κατούρησε ο ένας και πού φταρνίστηκε η άλλη. Λες και ακούνε για την πυρηνική βόμβα»!

«Ετσι ήταν πάντα ο κόσμος», γενίκευσα, χωρίς να το πιστεύω, για να τον ηρεμίσω! «Δεν ήταν», μου απαντάει και αρχίζει να ζωγραφίζει! «Μιλάμε για ορδές χτικιασμένων, πια! Τα δόντια τους είναι σάπια, κοίτα τα! Το μυαλό τους είναι σάπιο. Δείχνουν σαν χασισωμένοι! Στα ελαττώματα των μικροαστών, που είναι όλα απελπισμένα και βλαβερά, ετούτοι πρόσθεσαν και την απέραντη βλακεία! Σε αυτούς δεν είναι ο φόβος του άγνωστου, που τους σταματάει. Ούτε η "σιγουριά" της "ασφάλειας", που τους παρέχει ή που νομίζουν ότι τους παρέχει, το σύστημα. Ετούτοι δεν έχουν ικανότητες να σκεφτούν. Δε βλέπουν, πια, πέρα από την τσίμπλα τους. Δεν είναι άνθρωποι. Είναι καρικατούρες ανθρώπων»!