Μια μικρή εικόνα σάς δίνει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» για το τι επιφύλαξε η αντεπανάσταση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Χωρίς αιδώ και με «απόλυτη επαγγελματική ακρίβεια» το κλομπ του οργάνου της τάξης κατευθύνεται στο κεφάλι της γερόντισσας. Εξάλλου, ούτε η ηλικία ούτε το δίκαιο των αιτημάτων ενέπνευσαν τον ελάχιστο σεβασμό προς τους συνταξιούχους, μπροστά την επίτευξη του στόχου, που ήταν η απομάκρυνση των διαδηλωτών συνταξιούχων μπροστά από την έδρα της ρουμανικής κυβέρνησης. Οι απόμαχοι της ζωής διαμαρτύρονταν για την κατάρρευση ακόμη ενός επενδυτικού ομίλου, όπου ήταν τοποθετημένα τα χρήματά τους και φυσικά χάθηκαν διά παντός, και απαιτούσαν την αποζημίωσή τους. Αυτός ο όμιλος ανήκει κατά το ένα μέρος του σε ιδιώτες και κατά το άλλο στην Εθνική Κρατική Τράπεζα. Αλήθεια, γιατί δε λένε τίποτε σήμερα για τα «αγαθά» του καπιταλισμού οι λαλίστατοι τότε «ανανεωτές»;