Η δυτική τέχνη, υπηρετώντας συνήθως εμπορικούς σκοπούς, έχει «καθιερώσει» στη θεματολογία της να ασχολείται μόνο με τις «υπερβάσεις». Για τη δυτική τέχνη δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον ένας απλός καθημερινός νέος, αυτό που λέμε θετικός ήρωας. Τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που, τελικά, δημιουργούν τη ζωή. Οι δημιουργοί, αλλά και οι κοινωνίες της δύσης, αρέσκονται να ασχολούνται με τις «εξαιρέσεις».

Ενας τέτοιος ήρωας, μια τέτοια «εξαίρεση», είναι και ο Eduart. Αυτός, και μερικοί όμοιοί του, ίσως, σε αντίθεση με τις χιλιάδες των νεαρών Αλβανών μεταναστών που ζούνε «φυσιολογικά», μέσα στις γνωστές για τους μετανάστες συνθήκες. Αυτός, λοιπόν, πέρασε στην υπέρβαση. Στην αρχή κλεφτρόνι, αργότερα περιστασιακός επιβήτορας ομοφυλόφιλων, μετά δολοφόνος, ίσως, και τέλος στις φυλακές.

Ιστορία με ζουμί, το δίχως άλλο! Η οποία, όμως, υποκύπτοντας σε διάφορες σκοπιμότητες έγειρε προς το μελό και την ηθικοπλαστική ηθική. Αφού, έξω από κάθε αλήθεια και κόντρα στην ίδια τη ζωή, το άτομο αυτό, κάτω από την (κρυπτο)θρησκευτική διδασκαλία ενός Γερμανού ισοβίτη, ο οποίος μεταμελήθηκε από τη διδασκαλία του Κυρίου, μεταμελείται και αυτό! Μεταμελείται τόσο που φτάνει στη θυσία. Μπαίνει κρυφά πάλι στη χώρα μας και παραδίδεται στη Δικαιοσύνη, ζητώντας να πληρώσει για τα κρίματά του! Ούτε ο όσιος Λουκάς δε θα το έκανε αυτό! Το πιο ρεαλιστικό και δραματουργικά πιο ενδιαφέρον, και κοντύτερα στην αλήθεια, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν, ο νεαρός παραβάτης να επέλεξε τη λιγότερη κόλαση από την κόλαση που βίωνε. Την Ελλάδα από την Αλβανία. Τις ελληνικές φυλακές από αυτές της Αλβανίας.

Το άτομο αυτό υπάρχει και βρίσκεται πράγματι στις ελληνικές φυλακές. Σε αυτό το σημείο λέει αλήθεια η ταινία. Τα υπόλοιπα είναι εφευρέσεις της δημιουργού. Αλλοι, πιο ρεαλιστικοί, είναι οι πραγματικοί λόγοι που έφεραν τον παραβάτη νεαρό Αλβανό στα χέρια τις ελληνικής Δικαιοσύνης. Ο καθένας μας, ανάλογα με τις εμπειρίες του και την οπτική που βλέπει τον κόσμο, μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Κρατώντας, λοιπόν, αυτές τις επιφυλάξεις συστήνεται η ταινία. Κυρίως γιατί, έστω και μετ' εμποδίων, παρουσιάζει «γνωστές» καταστάσεις, γνωστούς «χώρους», προβλήματα που βασανίζουν ένα μέρος του κόσμου των μεταναστών. Αλλά και των άνεργων, των εξαθλιωμένων, των ηθικά και πολιτικά ηττημένων. Στα θετικά της ταινίας, ακόμα, η αλβανική γλώσσα, που μιλάνε οι ήρωες, τα τοπία και οι χώροι. Τα αρνητικά της τα είπαμε: ξεκινάει ρεαλιστικά και καταλήγει σε φθηνούς διδακτισμούς.

Παίζουν: Εσχρέφ Ντουρμισί, Αντρέ Χενικέ, Ερμέλα Τέλι, Ντρισίμ Χέεπα, Αντριάν Αζιρί, Μάνος Βακούσης, κ.ά.