Οι εκλογές απομακρύνονται από τον ορίζοντα, τα νιάτα είναι στους δρόμους, οι ΗΠΑ προ της εισβολής στο Ιράν και ο ...μακρύς και στρασάτος δρόμος προς τη Γιουροβίζιον περνάει τόσο από την 25η Μαρτίου όσο κι από το πρόωρο Πάσχα.

Ετσι, η διαστρέβλωση μιας πραγματικότητας είναι η μόνη οδός διαφυγής για τα εκουσίως χειραγωγημένα ΜΜΕ με τους πρωταγωνιστές τους να κινούνται στο λογικώς ασταθές σημείο στήριξης της «αλήθειας», ότι το καλό το δικό τους είναι αυτομάτως και κοινό καλό. Δύσκολο να μην υπερασπιστεί κανείς ένα εγκεκριμένο «μεροκάματο», άντε και ημερομίσθιο που λέμε οι δικηγόροι των 14.000 (δεκατεσσάρων χιλιάδων) ευρώ!!! Οχι βλέπεις τα ούφο στην αυλή σου, αλλά τα στέλνεις και για επίσκεψη στο γείτονα.

Δεν είναι, σύντροφοι, το ζουμί στα ψευτοδιλήμματα που φύτρωσαν αυτές τις μέρες, πιο γρήγορα κι απ' τη φραπελιά, στις οθόνες μας περί τη διδασκαλία της Ιστορίας και το άθλιο από παιδαγωγικής πλευράς βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού. Υπήρχε κρυφό σχολειό; Εκτέλεσαν οι Γερμανοί Ελληνες πατριώτες; Εγινε σφαγή στη Σμύρνη; Δεν είναι καν η οπτική γωνία πολιτικής θέασης των ιστορικών γεγονότων. Το φριχτό ζουμί που σκεπάζει κάθε ορθολογική, αλλά κι απλώς λογική πιθανότητα, να σκεφτεί κανένας λεύτερα και ν' αποφασίσει από πού θα κρατηθεί για να ζήσει και να παλέψει, είναι η αποδόμηση των λέξεων. Η αφαίμαξή τους από το ιδεολογικό περιεχόμενο. Ο ισχυρισμός ότι η επιλογή του Λόγου, με τον οποίο εκφράζεται κανείς δεν είναι δα και ιδεολογία, διατυπωμένος από καθηγητή πανεπιστημίου, αφήνει άφωνο το οποιοδήποτε κοινό. Ακόμη και το ατυχώς αγράμματο. Αυτήν την κυρίαρχη άποψη προσπαθεί να επιβάλει τώρα μέσω ΜΜΕ η κυρίαρχη πολιτική, εμπαίζοντας όσους δεν τη συμμερίζονται και δεν υποκύπτουν, δαιμονοποιώντας αντιπάλους και εκφασίζοντας το λόγο διά της αφασίας.

Η αντίληψη - την άκουσα με τ' αυτιά μου - ότι το βιβλίο βελτιώνεται αν εκεί που λέει ότι «εμφανίστηκε ο Ιμπραΐμ, στην Πελοπόννησο» γράψουμε «έκανε απόβαση» είναι όλο το δηλητήριο. Παρερμηνεύει συνειδητά και υπηρετεί πιστά τη μεσαιωνική αντίληψη της τάξης που βλέπει την Αναγέννηση λ.χ. ως «μαζική χαρά των ανθρώπων (sic!).