Παρατηρείται ότι η φιλολογία που αναπτύχθηκε για τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη από πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους και ιθύνοντες, παρουσίασε τη συμφωνία περίπου σαν... σύγχρονο όγδοο θαύμα. Στάθηκε κυρίως στην οικονομική της πλευρά ενώ για τη στρατιωτική πλευρά άμυνας και ασφάλειας περιορίστηκε στη χλωμή διατύπωση της προστασίας που προσφέρει στη χώρα η παρουσία ισχυρών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Ασφαλώς για την Ελλάδα που εξαρτά την ενεργειακή της ανάγκη κατά 57% από το πετρέλαιο, η συμφωνία έχει εξαιρετική σημασία. Γι' αυτό και οι όροι της έχουν καταλυτικά πρακτικά αποτελέσματα. Η οικονομική πλευρά των όρων σημαδεύεται από το γεγονός ότι η συμφωνία δεν έγινε για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου αλλά για τους καπιταλιστικούς ομίλους Κοπελούζου και Λάτση που κατέχουν το 75% της εταιρείας «Θράκη». Αυτή η εταιρεία είναι η συμβαλλόμενη από ελληνικής πλευράς στην εκμετάλλευση του έργου. Αυτό σημαίνει ότι ως ιδιωτικοί επιχειρηματικοί όμιλοι μπορούν να πουλήσουν οποιοδήποτε ποσοστό κρίνουν ότι τους συμφέρει σε οποιοδήποτε όμιλο οποιασδήποτε χώρας. Ενα τέτοιο ενδεχόμενο έχει επιπτώσεις στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας.

Γνωρίζοντας την οικονομική ισχύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αλλά και το ρόλο γειτονικών δυτικόπνευστων κυβερνήσεων, γίνονται αντιληπτοί οι κίνδυνοι πιθανών εμπλοκών. Ωστόσο, όσο επικίνδυνη κι αν φαντάζει αυτή η εκδοχή, χλομιάζει μπροστά στους κινδύνους ενός ισχυρού ανταγωνισμού εμπλεκόμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Είναι γνωστές οι αντιδράσεις των ΗΠΑ για λογαριασμό αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Είναι γνωστές οι προσπάθειες εισδοχής των επιχειρηματικών ομίλων ρώσικων συμφερόντων στη μείζονα περιοχή Βαλκάνια, Μεσόγειος, Ευρώπη. Είναι γνωστή η ανάγκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη διασφάλιση του ρωσικού πετρελαίου κι αερίου. Αυτές οι αλληλο-εμπλοκές εκφράζονται και στα γεωγραφικά μονοπάτια των αγωγών καθώς και στις χώρες προτίμησης εφοδιασμού ενέργειας (Αζερμπαϊτζάν κλπ.) Ολο αυτό το αλληλοσυμπλεκόμενο κι αλληλοαναιρούμενο κουβάρι συμφερόντων κάνει τη συμφωνία αρκετά... καυτερή κι απειλεί να μεταβάλει την Ελλάδα σε...«αχυρώνα ξένων γαϊδάρων».

Η άκρως επικίνδυνη αυτή πλευρά αναιρεί κάθε ανίερο επιχείρημα περί «προστασίας της Ελλάδας από τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα». Στην ιστορία αυτή του πετρελαίου εμπλέκεται και η Τουρκία με τις γνωστές αξιώσεις σε Αιγαίο, Κύπρο, Θράκη και την υποστήριξη του ανταγωνιστικού αγωγού που βρίσκεται στο έδαφός της. Επιπλέον ας μη ξεχνιέται η προγεγραμμένη συμφωνία αγωγού αμερικανικών συμφερόντων Βουλγαρία - ΦΥΡΟΜ - Αλβανία πάνω από τα ελληνικά βόρεια σύνορα. Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι σε παρόμοιες εμπλοκές δεν υπάρχουν «προστασίες». Υπάρχουν μόνο ανταγωνισμοί που εναλλάσσονται κατά τις συγκυρίες. Η εντελώς στοιχειώδης υποφερτή άμυνα είναι το πέρασμα τέτοιων συμφωνιών τουλάχιστον στην αποκλειστική κατοχή του κράτους. Αντίθετα, το ελληνικό αστικό κράτος διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Οσο απόμακρο κι αν φαίνεται σε ορισμένους, το γεγονός αυτό είναι οργανικό στοιχείο της αμαρτωλής «διείσδυσης» του ελληνικού καπιταλισμού στην περιοχή ως ο πιο ισχυρός εντολοδόχος της ιμπεριαλιστικής καπιταλιστικής αλυσίδας. Η επιδιωκόμενη αύξηση του ελληνικού μισθοφορικού εκστρατευτικού σώματος είναι ενδεικτικό στοιχείο της επικινδυνότητας για την Ελλάδα των επιδιώξεων της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης.