Είμαι συνταξιούχος του ΙΚΑ, 82 ετών και κάτοικος Καισαριανής. Τα δυο ΚΑΠΗ του Δήμου μας διοργάνωσαν 10ήμερες διακοπές για μας τους συνταξιούχους, σε κατασκήνωση που ανήκει στη Νομαρχία Πειραιά, στο Γαλατά του Πόρου.

Δυστυχώς και αυτή η καλή προσπάθεια διακοπών για μας τους ηλικιωμένους, δε στέφτηκε με επιτυχία, πάντα υπάρχουν οι παραλείψεις και ως εκ τούτου τα παράπονα.

Οταν λοιπόν φθάσαμε με πούλμαν στο Γαλατά μετά από ταξίδι τεσσάρων ωρών, η έκπληξη όλων μας ήταν μεγάλη, αφού φορτωθήκαμε ο καθένας τις αποσκευές μας και διανύσαμε μέσα στη ζέστη 500 με 600 μέτρα με τα πόδια ώσπου να φθάσουμε στην κατασκήνωση. Και αυτό γιατί ο δρόμος είναι πολύ στενός και δε χωρά να περάσει αυτοκίνητο! Αναρωτηθήκαμε όλοι μας γιατί δεν έγινε διαπλάτυνση έως τώρα, αλλά κυρίως γιατί η εν λόγω κατασκήνωση δέχεται ΚΑΠΗ με υπερήλικες ανθρώπους και τους υποβάλλει σε τέτοια δοκιμασία;

Τουλάχιστον χαρήκαμε, γιατί είδαμε μόλις φθάσαμε ότι το Κέντρο Υγείας βρισκόταν πολύ κοντά στην κατασκήνωση. Ομως αυτή τη χαρά τη σύντομα την αντικατέστησε η απογοήτευση, όταν έπαθα ένα ατύχημα στο πόδι μου και χρειάστηκε αντιτετανικός ορός. Ομως τον ορό αυτόν δεν το είχε το ΚΥ αλλά ούτε και ολόκληρος ο Πόρος, οπότε έπρεπε λέει να πάω στην Πειραιά! Κυριεύτηκα από οργή και τους είπα ότι δεν πάω πουθενά, και αν είναι γραφτό μου να πάω από τέτανο, ας γίνει έτσι. Θορυβήθηκαν, η μηχανή άρχισε να λειτουργεί και ως εκ θαύματος βρέθηκε ο περιβόητος ορός, τον οποίο και μου χορήγησαν.

Εάν λέω στη θέση μου ήταν κάποιος άνθρωπος που δε μιλάει, τότε θα υποχρεωνόταν να φύγει άρον-άρον, να χαλάσει τις μικρές αυτές διακοπές του, που του προσφέρθηκαν σαν αντάλλαγμα των εισφορών του στο ΙΚΑ, προσφορών μιας ολόκληρης ζωής, ως εργαζόμενος. Ελεος!

Καισαριανή