Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο αγωγός θα περνά, εκτός από τη Ρουμανία, από τη Σερβία, την Κροατία και τη Σλοβενία. Σύμφωνα με τα όσα ορίζει η συμφωνία, που υπογράφτηκε στο Ζάγκρεμπ, ο αγωγός, μήκους 1.400 χιλιομέτρων, θα μεταφέρει πετρέλαιο από την Κασπία στην καρδιά της Ευρώπης και η κατασκευή του θα ολοκληρωθεί σε πέντε περίπου χρόνια.

Η αξία του αγωγού εκτιμάται σε 2-3,5 δισ. δολάρια και θα μεταφέρει πετρέλαιο από τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες του Καζαχστάν και του Αζερμπαϊτζάν, στα διυλιστήρια της Βόρειας Ιταλίας και της Κεντρικής Ευρώπης. Η Κασπία, σύμφωνα με αμερικανικές εκτιμήσεις, διαθέτει τα τρίτα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης έχει εξελιχθεί σε επίκεντρο των νέων πετρελαϊκών αναζητήσεων της Δύσης.

Ο αγωγός Κοστάντσα-Τεργέστη χαρακτηρίζεται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης «αμερικανικός αγωγός». Πρώτον, γιατί υλοποιεί την αμερικανική επιταγή για τον «περιορισμό της εξάρτησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το ρωσικό πετρέλαιο» και, δεύτερον, γιατί προσφέρει διέξοδο στο πετρέλαιο του Καζαχστάν και του Αζερμπαϊτζάν, δύο χωρών που βρίσκονται υπό την κηδεμονία των ΗΠΑ.

Από την άποψη αυτή είναι χαρακτηριστική η δήλωση του επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αρμόδιου για θέματα ενέργειας, Αντρίς Πιέμπαλγκς, ο οποίος τόνισε: «Η Ρωσία είναι και θα είναι ο κυριότερος προμηθευτής μας, αλλά η διαφοροποίηση είναι οπωσδήποτε αναγκαιότητα».

Υπενθυμίζουμε ότι πριν από λίγους μήνες, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στην Αθήνα, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, ζήτησε την ελάττωση της «εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό πετρέλαιο». Ο Λετονός επίτροπος συμπλήρωσε ότι «το έργο είναι σημαντικό για όλες αυτές τις χώρες, την ΕΕ, αλλά και τις ΗΠΑ, καθώς, αν ο αγωγός από την Τεργέστη συνδεθεί με τη Γένοβα, θα μπορεί από εκεί να εξαχθεί εκτός Ευρώπης».

Από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ο αγωγός Κοστάντσα-Τεργέστη θεωρείται απάντηση στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, ο οποίος θα μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο στη Δυτική Ευρώπη.

Ούτως ή άλλως, η «μάχη των αγωγών» αποτελεί μέρος του ανταγωνισμού για το ποιος θα ελέγξει όχι μόνο τις πηγές, αλλά και τους δρόμους μεταφοράς του πετρελαίου. Ενός ανταγωνισμού που φέρνει αντιμέτωπες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τις πολυεθνικές εταιρείες χωρίς να έχει να δώσει τίποτα στους λαούς της περιοχής. Το αντίθετο μάλιστα.