Τηλεοπτική εικόνα παρακμής πέρα από κάθε φαντασία, όπου όλα μπορούν να βγουν στη φόρα του ...τηλεοπτικού γυαλιού και όλοι να τηλε-κανιβαλιστούν στην αρένα της τηλεθέασης. Ολοι και όλα, ακόμη και αν αυτά είναι και ...ανήλικα παιδιά, που στις πλάτες τους παίζεται μέρος από το παιχνίδι, αυτή τη φορά του νέου «τάλεντ» σόου του ΑΝΤΕΝΝΑ με τίτλο «Ελλάδα έχεις ταλέντο».

Κάθε λογής «ταλέντο» έχει παρελάσει από τις πρώτες κιόλας εκπομπές προβολής αυτού του σόου. Από τραγουδιστές και χορευτές, από ζογκλέρ και φακίρηδες που περπατούσαν πάνω σε σπασμένα γυαλιά και κοφτερά καρφιά, από μίμους και ακροβάτες, μέχρι ...στριπτιζέζ σε αισθησιακό χορό παρέα με ένα φίδι, αλλά και το φακό της κάμερας να ζουμάρει στα επίμαχα σημεία. Μαζί με αυτούς και ένα σωρό άλλα «ψώνια», διψασμένα για μερικά λεπτά δημοσιότητας, που έβαζαν, για παράδειγμα, τα τετράποδά τους να ...τραγουδούν και να ακροβατούν.

Ομως το χειρότερο από όλα είναι η συμμετοχή σε αυτό το σόου ανήλικων παιδιών. Ανάμεσα σε αυτά ένας 7χρονος πιτσιρικάς που έπαιζε μπουζούκι, ένας 12χρονος και μία 11χρονη που παρουσίαζαν το ταλέντο τους στο χορό, καθώς και μια 12χρονη που έπαιζε πιάνο. Παιδιά, που προστίθενται στην αχόρταγη αγορά της τηλεοπτικής υποκουλτούρας και απροστάτευτα γίνονται βορά στην κρεατομηχανή της τηλεθέασης.

Από αυτό το «σόου» δε θα μπορούσαν βέβαια να λείψουν και οι... τηλεαστέρες. Απέναντι σε όλους αυτούς τους ...ταλαντούχους έχει προστεθεί μια τριμελής επιτροπή (αποτελούμενη από τους Η. Ψινάκη, Β. Περρή και Ματθ. Μαγγίρα), που ακολουθεί πιστά τη συνταγή των ριαλιτο-κριτικών. Ετσι, σε ρόλο ειδικών ειρωνεύονται, χυδαιολογούν, κοροϊδεύουν, κάνουν σαχλά αστεία, αλλά και αφήνουν συνεχώς σεξουαλικά υπονοούμενα σε ημίγυμνες κοπέλες που παρουσιάζουν τα ...ταλέντα τους. Παράλληλα, η συμμετοχή του κοινού στο πλατό του στούντιο απαραίτητη, για να γιουχάρει όσους εμφανίζονται στο «γυαλί», απλά και μόνο για να ...απασχολήσουν με τα ατάλαντα σκερτσάκια και ναζάκια τους.

Η παρουσία τέτοιων εκπομπών, που φυσικά καμία σχέση δεν έχουν με την προβολή πολιτισμού και κουλτούρας, είναι η σημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα που έχουν επιβάλει τα συμφέροντα των μεγαλοκαναλαρχών. Η λύση για μία ακόμη φορά δε βρίσκεται στην ατομική προσπάθεια και στη «δύναμη του τηλεκοντρόλ», όπως εύκολα και ανώδυνα θέλουν να μας πείσουν. Η λύση βρίσκεται στη διαμόρφωση μιας άλλης τηλεοπτικής πραγματικότητας, που δε θα ασελγεί πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση και που δε θα υποθηκεύει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στο κέρδος των μεγαλοκαναλαρχών.