Η βιτρίνα του «αμερικάνικου ονείρου» δύσκολα μπορεί να κρύψει την εικόνα της πραγματικότητας, που χαρακτηρίζεται από τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες. Μια πλευρά αυτών των ανισοτήτων είναι η εισοδηματική ανισότητα, όπως αποτυπώνεται στα στοιχεία για την οικονομική κατάσταση των αμερικανικών νοικοκυριών.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, η εισοδηματική ανισότητα διευρύνθηκε το 2005, αφού το 1% των πλουσιότερων Αμερικανών (με ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο των 348.000 δολαρίων) καταλαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ από το 1928, δηλαδή πριν τη Μεγάλη Υφεση.

Μπορεί το υπουργείο Οικονομικών να ισχυρίζεται ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξήθηκε κατά 9%, όμως στην πραγματικότητα οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Και στην περίπτωση αυτή, η λογική του μέσου όρου χρησιμοποιείται παραπλανητικά. Γιατί, αν διαβάσει κανείς τα στοιχεία κατά εισοδηματική κατηγορία, θα διαπιστώσει ότι ενώ το 1% των πλουσιότερων Αμερικανών είχε αύξηση κατά 14%, το 90% του πληθυσμού είχε μείωση κατά 0,6%!

Ομως, ένα ακόμη στοιχείο έρχεται να επιβεβαιώσει τη διαρκώς αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα. Το σύνολο των εισοδημάτων που συγκεντρώνουν οι 300.000 πιο πλούσιοι Αμερικανοί είναι ίσο με τα συνολικά εισοδήματα που συγκεντρώνουν 150 εκατομμύρια Αμερικανοί, που ανήκουν στα φτωχότερα στρώματα...

Στην περίπτωση των ΗΠΑ, περισσότερο ίσως από τις περιπτώσεις των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποδεικνύεται ότι το προϊόν της οικονομικής ανάπτυξης πηγαίνει αποκλειστικά στα θησαυροφυλάκια των κεφαλαιοκρατών. Αντίθετα, τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα βλέπουν τη θέση τους να χειροτερεύει, αν και με τη δική τους εργασία δημιουργήθηκε αυτός ο πλούτος.

Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και ο Εμανουέλ Σάεζ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας, ο οποίος διαπιστώνει ότι «αν η οικονομία αναπτύσσεται τότε μια μειοψηφία απολαμβάνει τα οφέλη».

Βεβαίως, στην άνιση κατανομή του πλούτου που προκύπτει από τους νόμους της καπιταλιστικής παραγωγής, προστίθεται και η άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών από το αστικό κράτος. Εν προκειμένω, σύμφωνα με μια μελέτη του καθηγητή Σάεζ, σε συνεργασία με τον Τόμας Πίκετι, καθηγητή της Οικονομικής Σχολής του Παρισιού, ενώ το εισόδημα του 99% των Αμερικανών φορολογείται μέχρι και το τελευταίο σεντ, το 30% των επιχειρηματικών κερδών παραμένει αφορολόγητο, στο πλαίσιο των απαλλαγών και των φορολογικών διευκολύνσεων του μεγάλου κεφαλαίου.

Ιδού μερικά, ακόμη, στοιχεία, που υπογραμμίζουν τις κοινωνικές ανισότητες στις ΗΠΑ:

• Το 10% των πιο πλούσιων κατέχουν το 48,5% των συνολικών εισοδημάτων.
• Το ένα δέκατο του 1% των πιο πλούσιων κερδίζουν, κατά μέσον όρο, 5,6 εκατ. δολάρια, δηλαδή είναι κατά 908.000 δολάρια πλουσιότεροι από το 2004.
• To ένα εκατοστό των πλουσιότερων από το 1% των εύπορων δήλωσε, κατά μέσον όρο, εισοδήματα 25,7 εκατ. δολαρίων.