Οι κινητήρες των αμερικανοκίνητων τανκς της χούντας προθερμάνθηκαν στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα της αμερικανικής «βοήθειας», του αντικομμουνισμού, της προσπάθειας τσακίσματος του λαϊκού κινήματος, της φαυλότητας του παλατιού και της ολιγαρχίας και των πλέον ποταπών συνωμοσιών τμημάτων του αστικού πολιτικού κόσμου, που ερωτοτροπούσε με πραξικοπήματα και εκτροπές και από αυτήν ακόμα την «τυπική» αστική δημοκρατία.

Με αφοπλισμένο πολιτικά και ψυχικά το λαό, η εύνοια του «συμμαχικού παράγοντος», η εξασφάλιση του «προσανατολισμού» της χώρας, η εμπέδωση του «νόμου και της τάξης» και η επιβολή κάθε παρεκτροπής θα ήταν ευκολότερη.

Η επτάχρονη «νύχτα» της χούντας κατέρρευσε κάτω από το βάρος της λαϊκής πάλης και των ανομημάτων της, αφήνοντας την Κύπρο αιμορραγούσα και βαθιές πληγές στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας.

Αύριο μία ώρα πριν το αφιέρωμα στην 21η Απρίλη, ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκπομπή «Από τη σμίλη στο Γουτεμβέργιο», που επιμελείται και παρουσιάζει η Αννεκε Ιωαννάτου και μεταδίδεται κάθε Κυριακή στις 12.00-13.00. Η εκπομπή είναι αφιερωμένη στον Ιταλό ποιητή του 13ου αιώνα Δάντη Αλιγκιέρι, που γεννήθηκε το 1265 και πέθανε το 1321.

Ανθρωπος του ύστερου Μεσαίωνα έζησε τα χρόνια της χαραυγής της Αναγέννησης, όταν άρχισαν να δημιουργούνται στις πόλεις μεγάλα εμπορικά κέντρα. Στα μέσα, περίπου, του 13ου αιώνα η φεουδαρχική αριστοκρατία της Φλωρεντίας χάνει το προβάδισμα και ανεβαίνουν οι νέοι πλούσιοι.

Το κλασικό του αριστούργημα «Θεία Κωμωδία», που ο ίδιος απλώς είχε ονομάσει «Κωμωδία», είναι το ταξίδι του ποιητή στους ουρανούς και αποτελείται από τρία μέρη: Η Κόλαση, το Καθαρτήριο και ο Παράδεισος. Θα μπορούσαμε να το πούμε ταξίδι της ψυχής μας, που εμπεριέχει και την κόλαση, το καθαρτήριο και τον παράδεισο. Ο Δάντης ήταν καλός γνώστης της ανθρώπινης ψυχής με όλες τις αδυναμίες της. Στους χιλιάδες στίχους του έπους του αυτού περικλείει μια μεγάλη ποιητική και ανθρώπινη ουσία. Δεν πρέπει να μας γελάει ο τίτλος «Κωμωδία». Ο όρος αυτός δεν έχει στα ιταλικά και έπειτα στα γαλλικά ακριβώς την έννοια που έχει στα ελληνικά, από τα οποία προέρχεται. Για τους Ιταλούς αυτό που λένε κωμωδία είναι έργο που δεν είναι τραγωδία και δεν έχει τραγικό τέλος.

Και ο Δάντης πλήρωσε τα δημοκρατικά του φρονήματα με την πικρή εξορία και όταν δόθηκε πια αμνηστία σε όλους τους εξόριστους με ταπεινωτικούς όρους, η αξιοπρέπειά του δεν τον άφησε να τους δεχτεί και παρέμεινε εξόριστος. Ελεγε: «Αφού δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να ξαναδώ τη Φλωρεντία, προτιμώ να μη γυρίσω ποτέ».