Στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος ρωτάει τους εμβρόντητους συνομιλητές του στην τηλεόραση: Θα μπορούσε ο αρχηγός της Αστυνομίας να είναι κομμουνιστής, με το ΠΑΣΟΚ ή τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση; Πάγωσε ο παρουσιαστής και οι υπόλοιποι, σύγχυση στην προσπάθεια να αρθρώσουν λόγο, να βρουν διέξοδο, γέλασε και ο κάθε πικραμένος τηλεθεατής. Ψέλλισαν πως οι εξετάσεις εισαγωγής στις παραγωγικές σχολές της Αστυνομίας είναι αδιάβλητες, επομένως και κομμουνιστές μπορούν να μπουν σ' αυτές και να σταδιοδρομήσουν. Ναι, μα γιατί δε γίνονται αρχηγοί, μη μου πείτε πως είναι ανίκανοι;

Το ίδιο ισχύει και για τις στρατιωτικές σχολές, συμπεραίνει ο καθένας μας. Ολοι οι εν ενεργεία σήμερα μόνιμοι των μεγάλων βαθμών πέρασαν τις εισαγωγικές με τη διαδικασία, που ίσχυε μεταπολεμικά. Τότε που ο έλεγχος των οικογενειών και των συγγενών τους έφτανε «έως τετάρτου βαθμού εκ πλαγίων και καθέτως» για την ιδεολογική καθαρότητα, την ύπαρξη οποιασδήποτε σκιάς δημοκρατικών ιδεών, φρονημάτων ή δράσεων.

Να τονίσουμε πως ο έλεγχος των φρονημάτων και οι φάκελοι καταργήθηκαν περί το 1988, επομένως όλοι οι ανώτεροι και πάνω βαθμοί σήμερα στελεχώνονται από στρατιωτικούς ελεγμένους στις εισαγωγικές των σχολών τους. Αυτό δε σημαίνει πως σταδιοδρομεί έκτοτε υπαξιωματικός ή αξιωματικός στα Σώματα Ασφαλείας ή στις Ενοπλες Δυνάμεις, εάν εκφράζει ανοιχτά κομματική τοποθέτηση στο ΚΚΕ. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, που διώχτηκε κακήν κακώς Εύελπις ως κομμουνιστής. Παλιότερα, το ίδιο ίσχυε και για κεντρώα ή κεντροαριστερά κόμματα, ως «συνοδοιπόροι» της Αριστεράς.

Απ' την άλλη πλευρά, είναι γνωστό πως δεν κρύβονται οι οπαδοί των δύο μεγάλων κομμάτων. Εξ άλλου είναι δεδομένη η δράση των «κλαδικών αποστράτων» και στα δύο αυτά κόμματα. Εχει διωχτεί στρατιωτικός εν ενεργεία, που δηλώνει την προτίμησή του για το ΠΑΣΟΚ ή τη Νέα Δημοκρατία; Προφανώς όχι, θα ήταν αδιανόητο κάτι τέτοιο. Βέβαια, στις επιλογές για τις θέσεις των αρχηγών των επιτελείων τα κόμματα εξουσίας μεριμνούν να διαλέγουν φίλα προσκείμενους, εκεί ξεχνούν το ακομμάτιστο των ΕΔ και των ΣΑ, ξυρίζουν τους εναπομείναντες στα υψηλά κλιμάκια οπαδούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Εκτιμάται πως υπάρχουν και αρκετοί μάλιστα ένστολοι, που προτιμούν και τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμα και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ιδιαίτερα μεταδικτατορικά, αφότου έχουμε και τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και τη σταθερή προβολή των πατριωτικών του θέσεων σε ζητήματα, στα οποία ευαισθητοποιούνται οι στρατιωτικοί. Αλλά αποκλείεται, να έχει εκφράσει ανοιχτά κανείς αυτή του την τοποθέτηση και να διασώθηκε.

Οι ιδέες είναι ελεύθερες, το φρόνημα χρειάζεται να είναι ελεύθερο, ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τους ένστολους, αρκεί σε ώρες υπηρεσίας να μην προβάλλουν τις θέσεις και απόψεις τους, προκαλώντας έτσι ένταση με ό,τι επακολουθεί. Επομένως και η κομμουνιστική ιδεολογία μπορεί να αποτελεί την επιλογή οποιουδήποτε την προτιμά. Ως πολιτικό, κοινωνικό και ανθρώπινο δικαίωμα. Και οι στρατιωτικοί και τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας είναι ελεύθεροι πολίτες, μέλη της κοινωνίας, και άνθρωποι. Τα δικαιώματά τους είναι δίκαιο και ωφέλιμο για τον τόπο να προστατεύονται, να μην αποδομούνται και να μην τους προσβάλλει κανείς, επιβάλλοντάς τους τι πρέπει να πιστεύουν και τι όχι. Είναι μορφωμένοι, ώριμοι, εκπαιδευμένοι και έτοιμοι, να υπερασπιστούν τα δίκαια της πατρίδας μας με τη ζωή τους. Ας γίνει κατανοητό πως είναι εξίσου ώριμοι και δικαιούνται να επιλέγουν την ιδεολογία τους.