Στον πολυσχιδή δημιουργό Ζαν Κοκτό, «το "αλάτι" της γαλλικής πρωτοπορίας στον 20ό αιώνα, από τους λίγους που είχαν συλλάβει τη βαθύτερη ουσία του μοντερνισμού» (Αγγελος Δεληβοριάς), αφιερώνεται η εικαστική έκθεση «Ο Jean Cocteau και η Ελλάδα», που εγκαινιάστηκε χθες στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138) και οι εκδηλώσεις που την πλαισιώνουν, αναδεικνύοντας το πολυσχιδές καλλιτεχνικό έργο του και την έμπνευσή του από τον ελληνικό πολιτισμό. «Οταν ζυγώνω στην Ελλάδα, νιώθω πάντα ένα είδος αγαλλίασης. Μου φαίνεται ότι γυρίζω σπίτι», έγραφε στο ημερολόγιό του, σε ένα ταξίδι του στην Ελλάδα. Ποιητής, πεζογράφος, δραματουργός, εικαστικός, πρωτοπόρος σκηνοθέτης εικαστικού κινηματογράφου, σκηνοθέτης θεάτρου, ακάματος χειρώνακτας εκφραστής των πρωτοπόρων καλλιτεχνικών ρευμάτων στα μεσοπολεμικά και μεταπολεμικά χρόνια, παραγνωρισμένος από τους συγκαιρινούς τους, ο Κοκτό καταξιώθηκε μετά θάνατον.

Τον «άγνωστο» Κοκτό θα γνωρίσει το ελληνικό κοινό μέσα από: Την εικαστική έκθεση που περιλαμβάνει 120 εικαστικά έργα του (ζωγραφική, χαρακτική, σχέδια, κεραμική, γλυπτική, ταπισερί, κόσμημα), φωτογραφίες του, μια εικαστική ταινία του, μαρτυρίες του Πικάσο και άλλων προσωπικοτήτων για το έργο του (Μουσείο Μπενάκη, έως τις 29/6/2007). Προβολές των ταινιών του (Γαλλικό Ινστιτούτο): «Ορφέας» (23/5, 9 μ.μ.), «Η διαθήκη του Ορφέα» (30/5, 9 μ.μ.). Διαλέξεις (Γαλλικό Ινστιτούτο): «Τον φώναζαν κύριο Κοκτό» (21/5, 7.30 μ.μ.), «Η κρυφή Ελλάδα του Κοκτό» (22/5,7 μ.μ.). Παράσταση με τίτλο «Ανθρώπινες φωνές» (με τα μονόπρακτά του), σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, με τους Πέπη Ζούνη, Χριστόφορο Παπακαλιάτη και μουσική του Σατί (29, 30/5 και 5, 6/6, 9 μ.μ., Μουσείο Μπενάκη).