«Το κεντρικό θέμα της ταινίας είναι η αγάπη. Υπάρχει πρόβλημα στις ταμπέλες που επικρατούν, αλλά, πιστεύω, πως η ταινία μου μπορεί να κινηθεί πέρα από αυτές τις ταμπέλες. Η αγάπη στη "Σαπουνόπερα" είναι πιο πολύ πνευματική παρά οτιδήποτε άλλο. Υπάρχει μια χημεία ανάμεσα στη Βερόνικα και τη Σαρλότ. Και οι δύο χαρακτήρες έχουν μπόλικη εμπειρία με το σεξ, η Βερόνικα πουλάει τον έρωτα ενώ η Σαρλότ τον καταναλώνει. Βρίσκει η μια στην άλλη την αθωότητα που είχαν χάσει, μια αθώα προσέγγιση στο σεξ».

Πολλές φορές είναι καλύτερα οι καλλιτέχνες να μη μιλάνε οι ίδιοι για το έργο τους! Γιατί το μικραίνουν! Ή, τέλος πάντων, το «στενεύουν»! Η Περνίλ Φίσερ Κρίστενσεν, με την παραπάνω εξήγηση που δίνει για το έργο της, εμποδίζει το θεατή να δει την ταινία της με τα δικά του μάτια. Και με τις δικές του εμπειρίες! Οι οποίες εμπειρίες, τουλάχιστον οι δικές μου, με οδήγησαν να δω στην ταινία δυο «περιθωριακούς», δυο «ανήσυχους», δυο «ασυμβίβαστους», δυο μπλοκαρισμένους», ανθρώπους, οι οποίοι, ακριβώς λόγω του χαρακτήρα τους (και της «ιδιομορφίας» τους), αλλά και του κοινωνικού περιβάλλοντος, ζούνε σε ένα τεράστιο κενό. Μέσα στη μοναξιά. Η οποία, όπως είναι γνωστό, μοιάζει με φυλακή.

Τι επιζητεί ένας φυλακισμένος σε απομόνωση; Μια άλλη παρουσία. Μια κουβέντα, μια τρυφερότητα, αγάπη, για να συμφωνήσω και με τη σκηνοθέτιδα, αλλά με την έννοια του ενδιαφέροντος! Γιατί η αγάπη, η ουσία της αγάπης, δεν είναι να επουλώνει πληγές. Ετούτες οι δυο γυναίκες (;), όμως, αναζητούν κάποιον να σκύψει επάνω τους, να τις προσέξει, να τις γιάνει. Και οι δυο ηρωίδες είναι σε «απομόνωση». Η Σαρλότ είναι «κλεισμένη» στην τηλεόραση και καταδικασμένη να παρακολουθεί μια ψεύτικη ζωή (σαπουνόπερα). Και η Βερόνικα, το πιο τραγικό πρόσωπο στην ταινία, είναι μια πόρνη τραβεστί, η οποία περιμένει την «άδεια» να εγχειριστεί! Να γίνει κάτι άλλο από αυτό που γεννήθηκε!

Δε βλέπουμε, λοιπόν, απλώς, μια ταινία για την αγάπη! Βλέπουμε μια ταινία δυο πληγωμένων ανθρώπων, που πιάνονται ο ένας πάνω στον άλλον με απελπισία, για να κρατηθούν. Βλέπουμε μια μικρή τραγωδία. Πολύ μεγαλύτερη από την... αγάπη!

Στα πλην της ταινίας η έλλειψη συσχέτισης της μοναξιάς των ηρώων, με το «αφιλόξενο» κοινωνικό περιβάλλον! Οι ηρωίδες δεν μπήκαν με τη θέλησή τους στην απομόνωση. Τις έσπρωξαν εκεί μέσα!

Παίζουν: Τρίνε Ντίρχολμ, Ντέιβιντ Ντένσικ, Φρανκ Θίελ, Ελσεμπεθ Στίντοφτ.