Τι σημαίνει, όμως, ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, ας πούμε, σε ένα ταξικό κράτος, για να ξεκινήσουμε από την πιο επίκαιρη, λόγω σκανδάλων, ανεξαρτησία. Το σύνολο των νόμων και των διατάξεων, που ρυθμίζουν τις σχέσεις μας, τους νόμους και τις διατάξεις που εφαρμόζει η ...ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, η συγκεκριμένη Δικαιοσύνη του τόπου μας αλλά και των άλλων ταξικών χωρών, μόνον ανεξάρτητοι και ανεξάρτητες δεν είναι! Είναι νόμοι και διατάξεις, που εκφράζουν την κοινωνική τάξη που βρίσκεται στην εξουσία!

Η ανεξαρτησία, λοιπόν, της αστικής Δικαιοσύνης, είναι σχετική! (Εάν και εφόσον είναι ανεξάρτητη, η ανεξαρτησία της έχει να κάνει με ένα συγκεκριμένο Δίκαιο και όχι με το αντικειμενικό Δίκαιο). Για όσους δε βρίσκονται στην εξουσία, σχεδόν για το σύνολο του λαού μας, η Δικαιοσύνη του τόπου μας, από χέρι, δεν είναι ανεξάρτητη. Οταν κρίνει, κρίνει με ταξικά κριτήρια. Γιατί υπερασπίζεται συγκεκριμένα συμφέροντα. Γιατί εφαρμόζει νόμους μονόπλευρους, διατάξεις παγιδευμένες. Γιατί ακριβώς γι' αυτό το σκοπό έχει θεσπιστεί! Να εφαρμόζει το Δίκαιο της τάξης που έχει την εξουσία.

«Το δίκαιό σας δεν είναι παρά η θέληση της τάξης σας με τη μορφή νόμου, θέληση της οποίας το περιεχόμενο έχει καθοριστεί από τις υλικές συνθήκες ύπαρξης της τάξης σας», έγραφε ο Μαρξ καταγγέλλοντας το Δίκαιο των αστών. Η κουβέντα, λοιπόν, που άνοιξε πάλι ετούτες τις μέρες στον τόπο μας, για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, έχει να κάνει με τη μοιρασιά! Και μόνον! Το ένα κομμάτι της αστικής τάξης καταγγέλλει το άλλο για παρέμβαση στο ρόλο της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης! Η ίδια ιστορία είχε επαναληφθεί, πριν μερικά χρόνια, με ανάποδους ρόλους. Οι σημερινοί καταγγέλλοντες, ήταν οι χτεσινοί καταγγελλόμενοι! Και θα επαναληφθεί και στο μέλλον με αντίστροφους ρόλους!

Υπάρχει, αντικειμενικά, τέτοια περίπτωση όμως; Η συγκεκριμένη Δικαιοσύνη να ξεπεράσει τον εαυτό της και να γίνει πραγματικά ανεξάρτητη; Να εφαρμόσει αντικειμενικά τους νόμους και τις διατάξεις του αστικού, του δικού της Δικαίου; Και να πιάσει και τους τάδε και τους δείνα. Γιατί και οι δυο έκλεψαν, καταχράστηκαν, λήστεψαν; Οχι, βέβαια! Σας βεβαιώνω, όχι! Γιατί και η Δικαιοσύνη είναι και αυτή μέρος του ενδοκαπιταλιστικού πολέμου. Πότε πάει με τη μία μεριά και πότε με την άλλη. Ανάλογα προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα. Και με τη στάση της κάθε φορά, διαμορφώνεται από αυτόν τον πόλεμο. Και διαμορφώνει αυτόν τον πόλεμο.

«Το Δίκαιο και οι νομικές σχέσεις δεν είναι παρά η αντανάκλαση των οικονομικών συνθηκών της κοινωνίας, και δεν μπορούν να εξαρτηθούν ούτε από τους ίδιους τους ανθρώπους, ούτε από την ανάπτυξη του ανθρώπινου πνεύματος! Το περιεχόμενο και η μορφή του δικαίου είναι η αντανάκλαση των οικονομικών σχέσεων, της οικονομικής βάσης της κοινωνίας».