Είναι, στ' αλήθεια, απογοητευτικό, από τις πέντε, έξι, επτά και βάλε ταινίες, που βγαίνουν κάθε βδομάδα στις αίθουσες, να μη βρίσκεις μία για να προτείνεις! Να την προτείνεις με όλη σου την καρδιά! Το εμπόριο στις τέχνες, και ιδιαίτερα στον κινηματογράφο, που είναι τέχνη μαζική, έχει βάλει άγρια το χέρι του και έχει επιβάλει τη θέλησή του. Ο κινηματογράφος, εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις, είναι πια, μόνο «διασκεδαστικός». Διασκεδαστικός με την έννοια του χαβαλέ. Τα προβλήματα του κόσμου, τα μικρά και μεγάλα προβλήματα του κόσμου, δεν αντανακλώνται στις οθόνες.

Και ετούτη την Κυριακή η στήλη, «Από τις ταινίες της Βδομάδας», συνάντησε δυσκολίες. Καμία ταινία, από τις επτά που βγήκαν στις αίθουσες, δε διαθέτει τις απαραίτητες προδιαγραφές. Πιο κοντά στα προβλήματα των ανθρώπων, των ζωντανών ανθρώπων, είναι η ταινία της Λαουρί Τζίλενχαλ, «Sherry Baby». Αναφέρεται σε μια νέα γυναίκα, η οποία βρέθηκε στη φυλακή, για ληστεία και χρήση ναρκωτικών. Εκεί πήρε τις αποφάσεις της! Πρώτα πέρασε τη «θητεία» της χωρίς κραδασμούς. Υστερα βγήκε αποφασισμένη να αλλάξει.

Η θέληση της νέας γυναίκας να αλλάξει, δυστυχώς, ήταν μόνο δική της. Η κοινωνία, το κοινωνικό σύστημα σωστότερα, το καπιταλιστικό σύστημα, δεν είχε την ίδια γνώμη. Ενώ στα χαρτιά φαίνεται ότι νοιάζεται για την επανένταξη, στην ουσία, αδιαφορεί παντελώς για τον άνθρωπο ο οποίος επιθυμεί να ξαναδοκιμάσει!

Η Σέρι βγαίνοντας από τη φυλακή έρχεται αντιμέτωπη με του κόσμου τα προβλήματα. Από τη γραφειοκρατία μέχρι την εκμετάλλευση. Η επανένταξή της μοιάζει με τεστ κόπωσης! Το σύστημα τη δοκιμάζει. Αντί να τη διευκολύνει στην προσαρμογή, τη σπρώχνει πάλι προς την παράβαση και την εξάρτηση.

Η Σέρι θα σωθεί! Αφού πρώτα περάσει πάλι, «διά πυρός και σιδήρου». Η νίκη της, δεν ήταν αποτέλεσμα συνολικής προσπάθειας. Ηταν αποτέλεσμα δικής θέλησης και αντοχής. Με αυτή την έννοια η ταινία είναι «διδακτική». Γιατί προτείνει σε όσους έχουν το πρόβλημα, σε όσους θέλουν να μη χαριστούν, να προσπαθήσουν. Εστω και μέσα στις αρνητικές συνθήκες.

Η ταινία, που ερμηνεύεται από πολύ καλούς ηθοποιούς, δεν είναι αυτό που λέμε μεγάλος κινηματογράφος. Εμπνευσμένος κινηματογράφος. Περιορίζεται σε μια στρωτή κινηματογραφική γραφή. Μια γραφή χαμηλών τόνων, η οποία, χωρίς να προκαλεί κραδασμούς και αναστάτωση, καταφέρνει να συγκινήσει! Με μικρές πινελιές, άτολμες, ίσως, καταφέρνει να προβληματίσει! Ο θεατής, τελικά, βγαίνει από την αίθουσα κερδισμένος.

Παίζουν: Μάγκι Τζίλενχαλ, Μπραντ Γουίλιαμ Χένκε, Τζανκάρλο Εσπόζιτο, Σαμ Μπότομς, Μπρίτζετ Μπάρκαν, Ράιαν Σίμκινς, Κέιτ Μπάρτον.