Λίτσα Τσακίρη, Αθήνα. Ανθρωποι, συνταξιούχοι κι ανήμποροι, πολλοί απ' αυτούς τραυματίες, ανάπηροι πολέμου, αντιστασιακοί, πήγαν να κάνουν ιαματικά λουτρά, με «κουπόνια» του Κοινωνικού Τουρισμού, στα Καμένα Βούρλα. Μ' αυτή τους την ιδιότητα, τους αναγνωρίζεται, ασφαλώς, το δικαίωμα να κάνουν λουτρά χωρίς να πληρώνουν. Οι άλλοι συνταξιούχοι, βεβαίως θα πλήρωναν 1.000 δρχ. την ημέρα στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου «Γαλήνη», στον οποίο ο ΕΟΤ τα έχει παραχωρήσει. Ομως ο κύριος αυτός, από τη δεύτερη μέρα, τους ανακοίνωσε ότι από την επομένη θα πρέπει να πληρώνουν, αντί για το αρχικό ποσό των 1.000 δρχ., 1.300 δρχ. την ημέρα. Οσοι δε, δε θα δεχόταν, τους είπε να πάνε σε άλλα λουτρά, που βρίσκονταν αρκετά πιο μακριά από το εν λόγω ξενοδοχείο.

Στις αντιδράσεις των γερόντων, που βεβαίως γι' αυτούς η μετακίνηση ήταν μια μεγάλη δοκιμασία, ο ιδιοκτήτης απάντησε σκαιότατα και τους απείλησε πως δε θα τους έδινε το «χαρτί» για να δικαιολογήσουν τα έξοδα με τον κοινωνικό τουρισμό.

Ρωτώ λοιπόν: Ποιος έχει δώσει το δικαίωμα σ' αυτόν τον κύριο, να συμπεριφέρεται μ' αυτόν τον τρόπο, σε ανθρώπους ηλικιωμένους, άρρωστους, ταλαιπωρημένους και τραυματίες; Μήπως οι αρμόδιοι του ΕΟΤ και του Δήμου Καμένων Βούρλων, θα πρέπει να φροντίσουν να τον φέρουν στα...«ίσα» του;

Θέλουμε να πιστεύουμε, ότι ο ΕΟΤ, δεν υπάρχει μόνο για να ξεπουλά τις πλαζ μαρίνες, τα λουτρά και την υπόλοιπη δημόσια περιουσία που διαθέτει, αλλά να προστατεύει και τον κόσμο από αυτούς τους ιδιώτες που δε λειτουργούν με κάποιους κανόνες, αλλά είναι ασύδοτοι. Είναι στοιχειώδης υποχρέωση.