Ετούτη τη βδομάδα που τρέχει, υπάρχουν κι άλλες καλές ταινίες στις αίθουσες! Είναι το «Υστερόγραφο μιας Σχέσης», «Η Εκδοχή του Τσάρλι», η ταινία του Ερίκ Ρομέρ «Η Γυναίκα του Αεροπόρου» (1981) και, ελπίζουμε, αρκετές άλλες επαναλήψεις, τις οποίες πρέπει να αναζητήσετε στα «θεάματα» των εφημερίδων.

Διαλέξαμε τον «Αγνωστο Παραλήπτη» κυρίως για το θέμα του. Τον επιλέξαμε γιατί τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο σπανίζουν οι πολιτικές ταινίες. Και ο «Αγνωστος Παραλήπτης» είναι μια βαθιά πολιτική ταινία. Είναι ένα πολιτικό σχόλιο καλύτερα, για τις επιπτώσεις της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής παρουσίας στην Κορέα. (Θυμίζουμε, με εθνικές ενοχές, πως και η χώρα μας προσέτρεξε και έδωσε χέρι βοήθειας στις ΗΠΑ, για να κυριαρχήσουν στην ασιατική αυτή χώρα, στέλνοντας στρατεύματά της).

Ο «Αγνωστος Παραλήπτης» με πολύ λιτό, και ποιητικό όπου είναι απαραίτητο τρόπο, καταδείχνει τις επιπτώσεις της αμερικανικής στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής παρουσίας στη Νότια Κορέα. Αποκαλύπτει τα βαθιά τραύματα που προκάλεσε η εισβολή, στην ψυχική υγεία και στον ψυχισμό των Νοτιοκορεατών. Καταδείχνει ακόμα την προσβολή και την αλλοίωση που προκάλεσε στην ηθική και στις παραδόσεις του τόπου.

Η γραφή της ταινίας είναι ρεαλιστική, αλλά έχει και στοιχεία αφαίρεσης. Ενα στρατόπεδο του αμερικανικού στρατού καρφωμένο στην καρδιά της Νότιας Κορέας. Εξω από τις πύλες του συνωστίζονται όλα εκείνα τα στοιχεία που έχασαν την αξιοπρέπειά τους. Τα κουρέλια της εισβολής. Ολα τα στοιχεία που με τον άλφα ή βήτα τρόπο συμμάχησαν με τον εισβολέα. Λίγο μακρύτερα από αυτά τα στοιχεία υπάρχει ο λαός που υφίσταται τα αποτελέσματα της παρουσίας, ο οποίος έχει και αυτός βλαφτεί. Αφού δεν είναι αυτός που καθορίζει τη ζωή του.

Ο Κιμ Κι Ντουκ είναι σκληρός στην κριτική του. Κυρίως για τους δικούς του. Για τους Νοτιοκορεάτες, οι οποίοι, από χίλιες αιτίες και με χίλιες δικαιολογίες, ανέχονται ακόμα αυτή την κατάσταση. Ο Ασιάτης δημιουργός χρεώνει όλη τη σήψη της σημερινής νοτιοκορεατικής κοινωνίας στην αμερικανική παρουσία. Θεωρεί τον σημερινό ξεπεσμό - πορνεία, ναρκωτικά, βία, έλλειψη προσανατολισμού, έκπτωση των ηθικών και πνευματικών αξιών, εξαφάνιση της εθνικής κουλτούρας και των εθνικών παραδόσεων - αποτέλεσμα της επιβολής (και της αποδοχής) του αμερικάνικου τρόπου ζωής.

«Το στοιχείο που προσπάθησα να τονίσω μέσα από την ταινία, δεν είναι ένας διαπληκτισμός πάνω στην Ιστορία, αλλά η χαμένη πνευματικότητα του λαού της Κορέας, μία πνευματικότητα που με τόσο πόθο αναζητούμε να ξαναποκτήσουμε», δηλώνει με πόνο ο δημιουργός.

Παίζουν: Ντονγκ Κουν Γιανγκ, Μιν Γιουνγκ Μπαν, Γιουνγκ Μιν Κιμ, Eουν Γιν Μπανγκ