Η τέχνη της μιμικής έχασε (22/9) έναν κορυφαίο εκφραστή της στον 20ό αιώνα. Τον 84χρονο Μαρσέλ Μαρσό, γνωστό ως «Μπιπ» - όπως ονόμαζε τον παγκοσμίως δημοφιλή «ήρωα» που έπλασε με την εκπληκτικής ομορφιάς μιμητική του δεινότητα. Γεννημένος στο Στρασβούργο (1923), γιος φτωχού χασάπη, που χάθηκε στο στρατόπεδο Αουσβιτς, ο Μαρσέλ Μανζέλ (άλλαξε το πραγματικό επίθετό του για να κρυφτεί, όταν μαζί με την οικογένειά του κατέφυγε στη Νότια Γαλλία), θαύμαζε την τέχνη των Μπάστερ Κίτον, Τσάρλι Τσάπλιν και αδελφών Μαρξ. Εχοντας συμμετάσχει στη γαλλική Εθνική Αντίσταση, ο Μαρσό, από το 1947 μαθήτευσε κοντά στον σπουδαίο μίμο Ετιέν Ντεκρού.

Ο Μαρσό δημιουργεί το δικό του «Θέατρο τσέπης», όπου διαμόρφωσε τα δικά μιμοθεάματα και καλλιέργησε το θαυμαστό, κωμικά μελαγχολικό, βαθιά ποιητικό, εύγλωττα σιωπηλό παντόμιμο «Μπιπ», μέσω του οποίου εξέφραζε το αντιπολεμικό του μένος, το βαθύ ουμανισμό του και την έγνοια του για τα βάσανα, τις αγωνίες και προσδοκίες του απλού ανθρώπου. Αργότερα δημιούργησε την πρώτη στην Ευρώπη ομάδα μίμων (έφερε το όνομά του), διηύθυνε μια Διεθνή Σχολή Μιμικής και τέλος ίδρυσε, στο Παρίσι, τη δική του «Διεθνή Σχολή Μιμοδράματος». Για την τέχνη του έλεγε: «Η παντομίμα είναι ποίηση. Είμαι χαρούμενος που είμαι μίμος. Αυτό μου επιτρέπει να εκφράζω όλα τα συναισθήματά μου. Η μιμική δεν έχει πατρίδα».