Στις απαιτήσεις της «λογικής» της «αγοράς» θα κινηθεί το «νέο» θεσμικό πλαίσιο για τον κινηματογράφο, όπως διαβεβαίωσε ο υπουργός Πολιτισμού, Μ. Λιάπης, κατά την απονομή των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας (26/11).

Ο υπουργός παρουσίασε το «νέο» θεσμικό πλαίσιο ως «νέο περιβάλλον όπου ο ελληνικός κινηματογράφος θα ανθίσει, ενταγμένος στην αναπτυξιακή διαδικασία της χώρας». Τι εννοεί όμως με τον όρο «ανάπτυξη»; Καταρχήν, «φορολογικά κίνητρα» για «προσέλκυση ιδιωτών - επενδυτών στην κινηματογραφική βιομηχανία», σε συνδυασμό με τις «πολιτιστικές χορηγίες». «Αν θέλουμε να έχουμε σύγχρονη πολιτική για τον ελληνικό κινηματογράφο, οφείλουμε να δώσουμε κίνητρα για να διευρυνθεί ο κύκλος της χρηματοδότησης. Αυτό απαιτεί η λογική της αγοράς. Αυτό απαιτεί η κοινή λογική», δήλωσε απροκάλυπτα ο υπουργός!

Αναφέρθηκε και στην «ξαναζεσταμένη σούπα» των ξένων παραγωγών στην Ελλάδα, «με ένα νέο θεσμό που θα εξυπηρετεί παραγωγές από το εξωτερικό», παρά τη θλιβερή πραγματικότητα που βιώνουν οι κινηματογραφικές υποδομές των χωρών της Α. Ευρώπης, τις οποίες «ξεζούμισε» το Χόλιγουντ χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα γι' αυτές, εκτός από την πρόσκαιρη επιβίωσή τους.

Η αντιμετώπιση του κινηματογράφου ως «προϊόντος» προς πώληση προκύπτει και από την υπουργική φράση ότι η «ελληνική δημιουργία» πρέπει «να πληροί τα υψηλά διεθνή - ποιοτικά κριτήρια». Ακόμη κι έτσι, θα περίμενε κανείς να ακούσει τον υπουργό να λέει αν προτίθεται το ΥΠΠΟ να ξεκινήσει να δημιουργεί μια αποκλειστικά δημόσια, μη εμπορευματική, κινηματογραφική υποδομή. Αντίθετα, σπεκουλάρισε πολιτικά στο ότι υπάρχει κωδικός στον προϋπολογισμό για το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, γεγονός που μόνο τον ίδιο ικανοποιεί, αφού ήδη το ΕΚΚ εντάσσεται στο νόμο περί ΔΕΚΟ, δηλαδή αντιμετωπίζεται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια όπως κάθε άλλη ΑΕ. Επομένως, δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για το τι εννοεί με τη φράση του «μια πιο αποδοτική και ορθολογική διαχείριση των οικονομικών πόρων», επαναλαμβάνοντας ότι «είναι γνωστά τα πεπερασμένα όρια των δημόσιων οικονομικών»...