«Man push cart»

Οσοι δεν είδατε την ταινία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ «Λέοντες αντί αμνών», σας συνιστώ να μην τη χάσετε! Η ταινία, κόντρα στο γυαλιστερό λούστρο και το συνειδητό αποπροσανατολισμό που εκπέμπει η αμερικάνικη βιομηχανία κινηματογράφου, προσπαθεί, με πολύ εκλαϊκευμένο τρόπο (αν και χειρίζεται μεγάλα πολιτικά και φιλοσοφικά ζητήματα), να ενημερώσει τον παγιδευμένο αμερικανικό λαό πάνω στα ζητήματα του πολέμου και της επιθετικής αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Μια τίμια δουλιά, που υποστηρίζεται από καλούς ηθοποιούς: Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Τομ Κρουζ, Μέριλ Στριπ, Αντριου Γκάαρφιλντ κ.ά.

Η ταινία του Ρουμάνου Κριστιάν Μουνγκίου, «4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες», όπως αναμενόταν, συγκίνησε και το ελληνικό κοινό. Οι θεατές έτρεξαν να τη δουν. Πρόκειται για μια ταινία που σε πρώτο επίπεδο εξετάζει το ζήτημα της έκτρωσης. Σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο η ταινία εξετάζει τον άνθρωπο, την κοινωνία, τις ανθρώπινες σχέσεις. Μιλάμε για μια εξαιρετική δουλιά. Μια σπάνια ευαισθησία, αλλά και μια αξιοπρόσεκτη κινηματογραφική (σκηνοθετική) πρόταση. Ο φακός απαλλαγμένος από αποπροσανατολιστικούς εντυπωσιασμούς σκύβει πάνω στον άνθρωπο, στις απλές και καθημερινές λεπτομέρειες και αποκαλύπτει.

Στις αίθουσες, επίσης, μπορείτε να βρείτε την ενδιαφέρουσα «Περσέπολις», των Μαρζάν Σατραπί και Βανσάν Παρονό. Μια ταινία με ένα εξαιρετικό σκίτσο (η ταινία είναι κινούμενο σχέδιο) και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα ιστορία! Μέσα από τα μάτια μιας νεαρής κοπέλας (της σκηνοθέτιδας) η ιστορία της Περσίας από την αρχή του περασμένου αιώνα ως τις μέρες μας. Στα... μείον της ταινίας ο υποκειμενισμός της και η μικροαστική της αντίληψη! Στις αίθουσες θα βρείτε, ακόμα, και δυο αξιόλογες ελληνικές ταινίες. Την πολυσυζητημένη «El Greco», του Γιάννη Σμαραγδή και την επίσης πολυσυζητημένη «Πολίτικη κουζίνα», του Τάσου Μπουλμέτη. Και οι δυο ταινίες τράβηξαν την προσοχή του κοινού, κυρίως για το σεβασμό που έδειξαν οι δημιουργοί απέναντι στο θεατή. Οποιες αντιρρήσεις και αν υπάρχουν, το τελικό αποτέλεσμα είναι σοβαρό και θετικό.