Αντιμέτωποι με νέο κύμα ακρίβειας - που τροφοδοτείται από την κερδοσκοπική ασυδοσία των μεγάλων επιχειρήσεων (κρατικών και ιδιωτικών) και τη συνολική πολιτική της κυβέρνησης - βρίσκονται τα λαϊκά νοικοκυριά. Τη νέα, βίαια επίθεση, που υφίστανται τα λαϊκά εισοδήματα τόσο από τις μέχρι τώρα ανατιμήσεις σε εκατοντάδες είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης (όπως τα γαλακτοκομικά και άλλα τρόφιμα, στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος που επέβαλε η ΔΕΗ) όσο και αυτές που θα ακολουθήσουν στο αμέσως επόμενο διάστημα, την παραδέχεται πια επίσημα και η ίδια η κυβέρνηση, διά στόματος του αρμόδιου επί των Οικονομικών υπουργού της Γ. Αλογοσκούφη.

Με τις δηλώσεις του στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο εργασιών της πρόσφατης συνεδρίασης των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της ΕΕ των «12» (Γιουρογκρούπ) και των «27» (ΕΚΟΦΙΝ), ο Γ. Αλογοσκούφης χαρακτήρισε «ικανοποιητική» την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Επικαλούμενος όμως τις εξελίξεις στις διεθνείς αγορές (τιμές πετρελαίου, κατρακύλα του δολαρίου απέναντι στο ευρώ και άλλα νομίσματα), δεν έκρυψε την ανησυχία της κυβέρνησης από την ανοδική πορεία του πληθωρισμού στην Ευρώπη και την Ελλάδα γενικότερα, λέγοντας: «Εκεί είναι οι αβεβαιότητες που υπάρχουν και εκεί είναι που πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, ώστε να μην μπούμε ξανά σε ένα πληθωριστικό σπιράλ, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν».

Και, φυσικά, η βιασύνη του υπουργού να εκδηλώσει δημόσια την κυβερνητική ανησυχία για την αναζωπύρωση του πληθωρισμού από τις Βρυξέλλες, δεν είναι και τόσο αθώα. Αντίθετα, όπως διαφάνηκε από τις υπόλοιπες δηλώσεις που έκανε στις Βρυξέλλες ο Γ. Αλογοσκούφης, η κυβέρνηση προτίθεται να αξιοποιήσει την αναζωπύρωση του πληθωρισμού, για την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, με την εφαρμογή ακόμη σκληρότερης λιτότητας. Ετσι, με δεδομένη την αντιδραστική θέση της Κομισιόν (Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενωσης) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) ότι και για τον πληθωρισμό «φταίνε οι μισθοί», ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης προανήγγειλε (με «ευχές») την πρόθεση της κυβέρνησης της ΝΔ να εφαρμόσει 2ετές ή και 3ετές πρόγραμμα εισοδηματικής πολιτικής λιτότητας.

Ετσι, σε ερώτηση δημοσιογράφου για τα μέτρα με τα οποία προτίθεται να καταπολεμήσει η κυβέρνηση την ακρίβεια, ο κ. Αλογοσκούφης, αφού επικαλέστηκε τους ελέγχους που κάνει (για το «θεαθήναι») η Επιτροπή Ανταγωνισμού και τις «συμφωνίες κυρίων» με τους μεγαλοεπιχειρηματίες για το «πάγωμα των τιμών» μέχρι το τέλος του 2007, πέρασε στο «διά ταύτα», λέγοντας: «Το 2008 θα υπάρξει διαπραγμάτευση για νέα σύμβαση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και εκεί, όπως ξέρετε, η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει. Οι διαπραγματεύσεις αυτές γίνονται ελεύθερα μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Αυτό που θα ήταν ευχής έργο, δεδομένου ότι οποιοδήποτε στοιχείο μειώνει την αβεβαιότητα είναι θετικό για την οικονομία, θα ήταν να είχαμε διετείς συμβάσεις - όπως είχαμε και στο παρελθόν - και, αν είναι δυνατόν, να είχαμε ακόμη και τριετείς συμβάσεις».

Είναι φανερό πως η κυβέρνηση - με τις ευλογίες όλων εκείνων που υπερασπίζονται (φανερά ή κρυφά) τον ευρωμονόδρομο με τις στρατηγικές της Λισαβόνας, τις «απελευθερωμένες» αγορές και τιμές και γενικότερα την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση - θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της να αντιμετωπίσει τη διεθνή και εγχώρια κερδοσκοπία, που τροφοδοτεί την αναζωπύρωση του πληθωρισμού, με ακόμα μεγαλύτερη επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα. Η «διευκρίνιση» του Γ. Αλογοσκούφη πως η κυβέρνηση «δεν παρεμβαίνει» στις διαπραγματεύσεις εργαζομένων και επιχειρηματιών για το ύψος των μισθολογικών αυξήσεων στον ιδιωτικό τομέα, όπως αυτές καθορίζονται με την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί.

Κι αυτό, γιατί αποτελεί κοινό μυστικό πως όλες οι κυβερνήσεις - είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ - παρενέβαιναν άμεσα ή έμμεσα, για να περιορίσουν στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα τις ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα. Και ένας από τους σημαντικότερους τρόπους παρέμβασης ήταν η εισοδηματική πολιτική στο δημόσιο, με την οποία οι εκάστοτε κυβερνώντες περιόριζαν σε χαμηλά επίπεδα τις ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων στο δημόσιο. Ετσι, αξιοποιώντας την εισοδηματική πολιτική του δημοσίου, οι εκπρόσωποι των μεγαλοεπιχειρηματιών πετύχαιναν την υπογραφή ΕΓΣΣΕ που περιόριζαν τις ονομαστικές αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς και ημερομίσθια στον ιδιωτικό τομέα σε επίπεδα ελάχιστα υψηλότερα από του δημοσίου.

Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, πως η «ευχή» που διατύπωσε ο Γ. Αλογοσκούφης η νέα ΕΓΣΣΕ να είναι «διετής ή και τριετής» - δηλαδή να καλύπτει τις ονομαστικές αυξήσεις όχι μόνο του 2008, αλλά και του 2009 και του 2010 - συνοδεύτηκε από τις παρακάτω δυο «διευκρινίσεις»: Πρώτον, ότι οι αυξήσεις που θα δοθούν το 2008 στους μισθούς και συντάξεις του δημοσίου θα είναι οι «μεγαλύτερες δυνατές», πάντα «μέσα στα πλαίσια των αντοχών του προϋπολογισμού»! Δεύτερον, ότι «η κυβέρνηση κινείται ήδη σε επίπεδο 3ετούς προγραμματισμού» με «το 3ετές Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που θα αναθεωρηθεί τώρα και θα κατατεθεί μέσα σε αυτόν το μήνα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και δεδομένου ότι η κυβέρνηση προγραμματίζει σε πλαίσιο τριετίας, θα ήταν νομίζω χρήσιμο για την οικονομία να είχαμε έναν προγραμματισμό σε επίπεδο τριετίας σε όλους τους τομείς, ώστε να υπάρχει μια βεβαιότητα για τις εξελίξεις μέσα στην επόμενη τριετία»...

Η κυβέρνηση της ΝΔ ξέρει πολύ καλά ότι η ρίζα του κακού τόσο για την αναζωπύρωση του πληθωρισμού όσο και των άλλων δεινών της ελληνικής οικονομίας (ελλείμματα, δημόσιο χρέος κλπ.) βρίσκεται στην κερδοσκοπική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου, όπως το ήξεραν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ξέρουν, για παράδειγμα, ότι η αναζωπύρωση του πληθωρισμού οφείλεται στην απελευθέρωση των τιμών και των αγορών που θεσμοθέτησαν τα δύο κόμματα εξουσίας, δίνοντας έτσι το ελεύθερο στα μονοπώλια και τους μεγαλοεπιχειρηματίες να αυξάνουν όποτε και όσο θέλουν τις τιμές, με γνώμονα την αύξηση των κερδών τους.

Με βάση αυτή την κοινή αλήθεια, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό και τα άλλα μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας των εργαζομένων, επειδή δε θέλουν και δε διαθέτουν την πολιτική βούληση για ρήξεις με το μεγάλο κεφάλαιο. Με δεδομένη, λοιπόν, την πολιτική βούληση των κυβερνώντων να μη θίξουν το καθεστώς ασυδοσίας που οι ίδιοι έχουν εξασφαλίσει στους κεφαλαιοκράτες, επιμένουν να αναζητούν την καταπολέμηση του πληθωρισμού και των άλλων προβλημάτων της οικονομίας, φορτώνοντας όλο και μεγαλύτερα βάρη στους ανθρώπους του μόχθου και της δουλιάς, με την εισοδηματική, τιμολογιακή, φορολογική και τη γενικότερη οικονομική πολιτική.

Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι ενώ στην Ελλάδα είχαμε και έχουμε πληθωρισμό κερδών, η κυβέρνηση της ΝΔ - όπως έκαναν μέχρι το 2004 και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - προσπαθεί να συγκρατήσει την αναζωπύρωσή του με την εφαρμογή εισοδηματικών πολιτικών λιτότητας. Με δεδομένες τις πολιτικές και της κυβέρνησης της ΝΔ, το μόνο όπλο που διαθέτουν οι εργαζόμενοι είναι η ανάπτυξη της πάλης και του αγώνα με τα άλλα λαϊκά στρώματα μέχρι την ανατροπή της εφαρμοζόμενης - σε γαλάζια ή πράσινη παραλλαγή - αντιλαϊκής πολιτικής.

Από αυτή την άποψη, αποκτά ιδιαίτερη σημασία η πανελλαδική καμπάνια που οργανώνουν οι ΚΟ του ΚΚΕ κατά της ακρίβειας, καλώντας τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν για τη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου, μεταξύ άλλων:

• Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις με κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ και κατώτερη σύνταξη στα 1.120 ευρώ.
• Προστασία των ανέργων, επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ για όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη.
• Πάγωμα των δανείων.
• Δωρεάν εισιτήρια.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα, στη ΔΕΗ.
• Κατάργηση όλων των διοδίων, ιδιωτικών και κρατικών.
• Επίδομα θέρμανσης σε όλες τις λαϊκές οικογένειες.
• Δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες.