«Κανένα σωματείο ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό και καμιά ομοσπονδία στην Ελλάδα, δεν είναι νομικά κατοχυρωμένα, αναφορικά με την πιστοποίηση της υγείας των αθλητών - αθλητριών. Προφανώς λοιπόν και καμιά διοργάνωση. Μικρή ή μεγάλη»!

Απίστευτο και όμως ...δικομματικό. Οι παραπάνω διαπιστώσεις ανήκουν σε άνθρωπο του αθλητισμού και αποκαλύπτουν ότι με ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η πιστοποίηση της υγείας των αθλουμένων στη χώρα μας βρίσκεται στον «αέρα». Η εγκληματική αδιαφορία, όχι άσχετη με τον πολιτικό τους προσανατολισμό, διατηρεί 9 ολόκληρα χρόνια παράνομη τη διαδικασία βεβαίωσης υγείας για αθλητική δραστηριότητα.

Πρώτο ψήγμα γνώσης και αφορμή για περαιτέρω διερεύνηση του θέματος, πήραμε από μια ανακοίνωση που υπάρχει στην ιστοσελίδα της (αναγνωρισμένης από την ΓΓΑ) Ελληνικής Ομοσπονδίας Γουσού Κουνγκ Φου. Τιτλοφορείται «ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟΥ ΑΘΛΗΤΗ /ΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΕΒΑΙΩΣΗΣ» και την υπογράφει η υγειονομική επιτροπή της ομοσπονδίας.

Στο ξεκίνημά της λοιπόν αναφέρει (δική μας η επισήμανση): «Μετά από επαφές της υγειονομικής επιτροπής με νοσοκομεία, το ΙΚΑ και το Υπουργείο Υγείας, είναι σαφές πως υπάρχει κενό νόμου, αναφορικά με το ποιας ακριβώς ειδικότητας ιατρός είναι υπεύθυνος για την εξέταση των αθλητών/τριών. Ολοι οι υγειονομικοί φορείς αναμένουν μια υπουργική απόφαση που θα καθορίζει τα υγειονομικά θέματα του αθλητισμού».

Κενό νόμου σ' ένα τόσο σημαντικό θέμα! Και τότε πώς δίνονται τα πιστοποιητικά, τι νομική αξία έχουν; Και οι εκάστοτε υπεύθυνοι (;) του υπουργείου Υγείας, αλλά και της ΓΓΑ τι κάνουν; Αυτά ήταν τα πρωτογενή ερωτήματα που μας δημιουργήθηκαν. Η έρευνα αποκάλυψε πως υπάρχουν και άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις. Για άλλα εξ ίσου σοβαρά θέματα, με τα οποία οι «πράσινοι και μπλε» κυβερνώντες, δεν ...πρόλαβαν να ασχοληθούν. Μάλλον γιατί ήταν απασχολημένοι να προωθούν την ιδιωτικοποίηση της Υγείας και την ενίσχυση του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού. Με ...τυπικές λεπτομέρειες θα ασχολούνταν;

Τα θέματα πιστοποίησης υγείας των αθλητών και αθλητριών ρυθμίζονται από το άρθρο 33 παρ. 9 του νόμου 2725/1999 (ΦΕΚ 121): «Η πιστοποίηση της υγείας των αθλητών είναι υποχρεωτική και αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους σε προπονήσεις και αγώνες. Η πιστοποίηση αυτή γίνεται σε δελτίο υγείας που εκδίδει η οικεία ομοσπονδία και το οποίο θεωρείται από νομαρχιακό νοσοκομείο ή κέντρο υγείας ή αγροτικό ιατρείο ή υγειονομική στρατιωτική μονάδα ή από έχοντες οποιαδήποτε σχέση με το Δημόσιο ή ΝΠΔΔ ιατρούς».

Σύμφωνα, λοιπόν, με το παραπάνω απόσπασμα, η πιστοποίηση της υγείας αθλητή και αθλήτριας (σωστά) είναι υποχρεωτική. Υπάρχει όμως και το υπόλοιπο κομμάτι του νόμου: «Οι παθήσεις και οι βλάβες που δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή αθλητών σε προπονήσεις και αγώνες, οι απαιτούμενες ιατρικές εξετάσεις για τη θεώρηση του δελτίου υγείας, οι προϋποθέσεις, η διαδικασία και τα αρμόδια όργανα για τη θεώρηση του δελτίου, καθώς και κάθε άλλο συναφές θέμα καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, που εκδίδεται ύστερα από εισήγηση του ΕΚΑΕΤ (Εθνικό Κέντρο Αθλητικών Ερευνών Τεχνολογίας)». Δηλαδή, για να είναι νόμιμη η πιστοποίηση υγείας αθλητή/τριας πρέπει ο πολιτικός προϊστάμενος της υγείας να καθορίσει με απόφασή του τις προϋποθέσεις και τα πλαίσια.

Αυτό επιτάσσει ο νόμος από το 1999. Σήμερα, περίπου 9 χρόνια μετά, υπουργική απόφαση δεν έχει ακόμα εκδοθεί!!... Με αυτόν τον τρόπο, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δείχνουν πόσο, πραγματικά, ενδιαφέρονται για μια σοβαρότατη υπόθεση, όπως η υγεία των αθλητών/τριών - κυρίως των ερασιτεχνών - και η διασφάλισή της, από την αρχή. Λόγω της αδιαφορίας τους, κανένας γιατρός (από νομικής πλευράς) δεν επιτρέπεται να δίνει ιατρική γνωμάτευση. Και όταν το κάνει, νομικά, είναι ακάλυπτος.

Το προφανές αποτέλεσμα των πολιτικών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχει επιβεβαιώσει και το ΙΚΑ. Στις 3/12/'07, με αριθμό πρωτοκόλλου Γ32/2088, ενημερώνει πως «οι ιατροί του ιδρύματος δε χορηγούν στους ασφαλισμένους μας (1) ιατρικές βεβαιώσεις Ικανότητας και (2) ιατρικές βεβαιώσεις Υγείας που οι ασφαλισμένοι μας πρόκειται να χρησιμοποιήσουν για εξωσχολικά αθλητικά σωματεία, προγράμματα μαζικού αθλητισμού των Δήμων, περιπτώσεις κόπωσης και υπερπροσπάθειας, όπως ο Πρωταθλητισμός»...

Και αν για τον επαγγελματικό αθλητισμό, τα παραπάνω έχουν (σχετικά) μικρή σημασία, για τον ερασιτεχνικό και μαζικό έχουν καθοριστική. Τα παιδιά, οι εργαζόμενοι που θέλουν να αθληθούν, τα σωματεία και οι σύλλογοι είναι απόλυτα εκτεθειμένοι. Και καθημερινά παίζουν «ρώσικη ρουλέτα». Γιατί με λογικές ρουτίνας, τυπικές διαδικασίες και «ωχαδερφιστικές» λογικές δεν αντιμετωπίζεται το τεράστιο θέμα της προληπτικής ιατρικής.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε αθλητιατρικά συνέδρια «κάθε χρόνο στη χώρα μας συμβαίνουν 20 περιστατικά αιφνίδιου καρδιακού θανάτου, ετησίως».

Το νομικό κενό δεν είναι θέμα τυπολατρίας. Είναι η «κορυφή του παγόβουνου», στον κορμό του οποίου βρίσκεται η ουσία του ζητήματος. Δηλαδή στην έλλειψη θεσμοθετημένων οδηγιών για το ποιες εξετάσεις πρέπει να περιλαμβάνει ο έλεγχος, ποιος τις κάνει, σε τι υποδομές, κάθε πότε, ποιες καταστάσεις υγείας αποκλείονται για άθληση κλπ. Είναι ευθύνη ζωής να υπάρχουν οι οδηγίες αυτές.

Λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά από ιδιαιτερότητες. Αλλο πλαίσιο απαιτείται π.χ. για ποδοσφαιριστές, άλλο για κολυμβητές. Αλλες ανάγκες και ιδιαιτερότητες (σωματικές ή ψυχικές) έχουν τα παιδιά αθλητές, άλλες οι έφηβοι, άλλες οι άντρες, άλλες οι γυναίκες (για τις οποίες πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη και η αναπαραγωγική τους υγεία) κλπ. Στη διαμόρφωση των οδηγιών καθοριστική συμμετοχή πρέπει να έχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και κυρίως οι ιατρικοί.

Το θέμα, βέβαια, δεν (πρέπει να) είναι μόνο η θεσμοθέτηση οδηγιών αλλά και η εφαρμογή τους. Ακόμη και αν καθοριστούν οδηγίες αυστηρές και ιδιαίτερα προωθημένες, στις σημερινές συνθήκες παντελούς έλλειψης δημοσίων υποδομών στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και εμπορευματοποίησης του δημοσίου συστήματος υγείας, ποιος θ' αναλάβει το κόστος αυτών των εξετάσεων και προληπτικών προγραμμάτων; Ο ερασιτεχνικός, ο μαζικός και λαϊκός αθλητισμός, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν και δεν πρέπει, αμέσως ή εμμέσως, να φορτωθούν και αυτό.

Είναι ευθύνη του κράτους η προστασία της υγείας όλου του λαού, άρα και των αθλουμένων, και όχι ατομική ευθύνη. Δεν μπορεί να ανατίθεται σε ιδιώτες, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ασφαλιστικά ταμεία, άλλους φορείς. Η πρόληψη στα θέματα υγείας επιβάλλεται να καλυφθεί με επάρκεια και αποτελεσματικότητα με την δημιουργία ενός αποκλειστικά δημοσίου και δωρεάν, ενιαίου και καθολικού συστήματος Υγείας και Πρόνοιας, με ανεπτυγμένη την ΠΦΥ. Με πυρήνα το Δημόσιο Κέντρο Υγείας μπορούν να λειτουργήσουν υπηρεσίες και τα αντίστοιχα υποστηρικτικά εργαστήρια, για την προληπτική παρακολούθηση της υγείας των αθλητών/τριών, πρόληψη των κινδύνων στους χώρους άθλησης, στο σχολείο, στη γειτονιά, τα γυμναστήρια.