Ενδεικτική του δημόσιου πανεπιστημίου, που λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια και αναζητεί πόρους από ιδιώτες, παρέχοντας ανταλλάγματα προκειμένου να διασφαλίσει τη βιωσιμότητά του, αλλά και της προθυμίας της ΓΣΕΕ να ανοίξει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, είναι η συνεργασία του Διδακτορικού Προγράμματος στις Οικονομικές Επιστήμες (που λειτουργεί στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών) με το Ινστιτούτο Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ.

Πρόκειται για μια συνεργασία όπου η ΓΣΕΕ, μέσω του ΙΝΕ, αναλαμβάνει το κόστος συγκεκριμένων δραστηριοτήτων (συνεδρίων, κλπ.) του Διδακτορικού Προγράμματος, δίνοντας τονωτική ένεση στο Πρόγραμμα, το οποίο χρηματοδοτούνταν από το κοινοτικό πρόγραμμα ΕΠΕΑΕΚ και μετά τη λήξη του ευρωπαϊκού πακέτου κινδύνευε με «λουκέτο». Η χρηματοδότηση τμημάτων και μεταπτυχιακών προγραμμάτων από το ΕΠΕΑΕΚ είναι πάντα με ημερομηνία λήξης κι αυτό σπρώχνει τα πανεπιστήμια στην αγκαλιά ιδιωτών χρηματοδοτών - με το αζημίωτο ασφαλώς - απαιτώντας την προσαρμογή του περιεχομένου τους στις κατευθύνσεις της Μπολόνια. Και τη συγκεκριμένη «τρύπα» μπάλωσε η ΓΣΕΕ. Ομως, τα δεκάδες άλλα προγράμματα και τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ που ιδρύθηκαν σωρηδόν με χρηματοδότηση από το ΕΠΕΑΕΚ και υπολειτουργούν, από πού θα αντλήσουν πόρους; Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο διδακτορικό δεν επιβάλλει δίδακτρα - που είναι ο συνήθης τρόπος χρηματοδότησης ειδικά των μεταπτυχιακών προγραμμάτων.

Στο πλαίσιο της συνεργασίας διοργανώνονται συνέδρια, ημερίδες, εκδόσεις και καταρτίζονται επιστημονικές εκθέσεις, συστήνεται «Παρατηρητήριο εισοδημάτων, ανισοτήτων, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού», ενώ το ΙΝΕ θα έχει πρόσβαση στη βιβλιοθήκη και στην υποδομή του Διδακτορικού. Και βέβαια η ΓΣΕΕ έχει όφελος, καθώς, όπως σημείωσε χαρακτηριστικά χτες ο πρόεδρός της, Γ. Παναγόπουλος, παρουσιάζοντας τη συνεργασία, «οι πόροι με τους οποίους θα ενισχύσουμε αυτή την προσπάθεια του διδακτορικού στις Οικονομικές Επιστήμες, πέραν της πρωτογενούς αξιοποίησής τους, επιστρέφουν σ' εμάς, επιστρέφουν και στο Ινστιτούτο και στη ΓΣΕΕ μέσω πολλαπλών δράσεων που από κοινού θα αναπτύξουμε».

Αποδεικνύεται παραστατικά πως η πολιτική υποχρηματοδότησης της Παιδείας και η χρηματοδότηση από κοινοτικά προγράμματα σπρώχνουν τα δημόσια ιδρύματα να αναζητούν πόρους από «άλλες πηγές». Σήμερα, «πηγή» είναι η ΓΣΕΕ, αύριο, μεθαύριο, στο ίδιο ή σε άλλο πρόγραμμα μπορεί να είναι ένας τραπεζικός κολοσσός, μια πολυεθνική... Επεκτείνεται, δηλαδή, η εισβολή ιδιωτών στην εκπαίδευση με νέους τρόπους. Και η ΓΣΕΕ αντί να παλεύει για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, για χρηματοδότηση των πανεπιστημίων αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, πρωτοστατεί στο «παιχνίδι» της εισβολής των ιδιωτών, προσφέρει άλλοθι και ανοίγει διάπλατα το δρόμο σε κάθε επίδοξο «ευεργέτη» της κακοπληρωμένης εκπαίδευσης... Αλλωστε, η ΓΣΕΕ έχει δώσει ανάλογα δείγματα γραφής προωθώντας την ίδρυση της Ακαδημίας εργατοπατέρων...