«Η τιμή, τιμή δεν έχει...». Μικρή φράση για μεγάλα νοήματα. Πλέον - και για τις εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου - αυτή η ρήση, αποτελεί κενό περιεχόμενο ή προπαγανδιστικό πυροτέχνημα. Χάρη στους... ταγούς που «διακονούν» το άθλημα. Αυτούς που - ως εντολοδόχοι του καπιταλισμού - επέβαλαν και εξακολουθούν να συμβάλλουν (μεγιστοποιώντας το έκτρωμα) στη μετατροπή του αθλήματος σε εμπορευματοποιημένο «προϊόν».

«Η συμμετοχή στην εθνική, αποτελεί ύψιστη τιμή για κάθε ποδοσφαιριστή», ακούσαμε αμέτρητες φορές στο παρελθόν. Μερίδιο της τιμής αντιστοιχούσε και στο σύλλογο. Οσο περισσότερους παίχτες είχε, τόσο μεγαλύτερη ήταν η αναγνώριση αξίας και προσφοράς. Απαραίτητη - πλέον - διευκρίνιση, η τιμή αφορούσε την ηθική ανταμοιβή. Εφ' εξής η τιμή αφορά το αντάλλαγμα. Αυτό είναι η ηθική της αγοραίας λογικής (καπιταλισμός).

FIFA - UEFA υπέκυψαν στις πιέσεις των ποδοσφαιρικών εταιρειών και θα καταβάλλουν (από κοινού) τα επόμενα έξι χρόνια, ποσό 252 εκατ. δολαρίων ως αποζημίωση στους ευρωπαϊκούς συλλόγους, οι παίκτες των οποίων συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Στα 4.000 ευρώ θα ανέλθει η ημερήσια αποζημίωση για κάθε παίκτη που θα μετάσχει στο EURO 2008. Δηλαδή, όπως περιχαρής ανέφερε κάποιος «ταγός», «ομάδα με 10-12 παίκτες στην τελική φάση θα λάβει αποζημίωση περίπου 1,2 εκατ. ευρώ». Αφελές (;) ερώτημα: Ο ομοσπονδιακός προπονητής πόσο ελεύθερα και ανεπηρέαστα θα επιλέγει παίχτες;