Τις συνέπειες από την εφαρμογή της «Στρατηγικής της Λισαβόνας» πληρώνουν ακριβά οι εργαζόμενοι στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σύμφωνα με στοιχεία της Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων της Ευρώπης, μεταξύ 2000 και 2007 ο μέσος μισθός στην Ευρωπαϊκή Ενωση των «27» αυξήθηκε μόλις 6,7%, δηλαδή λιγότερο από 1% ετησίως. Στην ευρωζώνη, η αντίστοιχη μέση αύξηση των μισθών σε αυτό το διάστημα ήταν ακόμη μικρότερη, μόνο 3,3%, δηλαδή λιγότερο του 0,5% ετησίως.

Οι μισθοί των εργαζομένων συρρικνώνονται συστηματικά, αφού η «Στρατηγική της Λισαβόνας» απαιτεί διαρκή μείωση του «κόστους εργασίας.

Και ενώ οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης επαναλαμβάνουν ότι η βελτίωση της παραγωγικότητας θα οδηγήσει και στην αύξηση των μισθών, τα στοιχεία δείχνουν ότι παρά τη θεαματική άνοδο της παραγωγικότητας (ως αποτέλεσμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων) τα τελευταία δώδεκα χρόνια, οι εργαζόμενοι καρπώθηκαν ελάχιστα.

Από το 1995, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ανά εργαζόμενο αυξήθηκε πολύ ταχύτερα από την αύξηση των μισθών και συντέλεσε ώστε ο μέσος πραγματικός μισθός στην ΕΕ να υπολείπεται κατά περίπου 10 μονάδες της παραγωγικότητας.

Η επιδείνωση της οικονομικής θέσης των εργαζομένων αποτυπώνεται και από το μερίδιο των μισθών στο συνολικό ΑΕΠ της ΕΕ. Μεταξύ 1995 και 2007 το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ της ΕΕ υποχώρησε από 59,6% στο 57,1%, ενώ στην ευρωζώνη από 59,4% στο 55,8%!

Τέλος, οι μισθοί των εργαζομένων και η αγοραστική τους δύναμη δέχονται σοβαρά πλήγματα από την άνοδο του πληθωρισμού. Τα στοιχεία της Eurostat αναφέρουν ότι ο πληθωρισμός το Φλεβάρη του 2008 εκτινάχτηκε στο 3,4%...